Królestwo nędzników. Paullina Simons

      Dokument chroniony elektronicznym znakiem wodnym

      20% rabatu na kolejne zakupy na litres.pl z kodem RABAT20

      Prolog

       Prawdziwe przedmioty z wyobrażonych miejsc

      Ashton stał z założonymi rękami, z jasnymi włosami wymykającymi się spod czapeczki baseballowej i z niedowierzaniem w błękitnych oczach przyglądał się, jak Josephine namawia Zakiyyah, by wybrała się na lot z Piotrusiem Panem. Julian, Josephine, Ashton i Zakiyyah przyjechali do Disneylandu, choć ta ostatnia dwójka ostro protestowała.

      – Z, będziesz zachwycona. Polecisz nad Londynem z Piotrusiem Panem magicznym statkiem piratów do Nibylandii. No chodź, kolejka robi się coraz dłuższa.

      – To udawany lot? – zapytała Zakiyyah.

      – Nie – odparł Ashton. – Prawdziwy. Londyn też jest prawdziwy. I magiczny statek piratów. Nibylandia też jest zdecydowanie prawdziwa.

      Zakiyyah przewróciła oczami. Prawie pokazała Ashtonowi środkowy palec.

      – To jest szybkie? Kręci się? Jest ciemno? Nie chcę, żeby zakręciło mi się w głowie. Nie lubię się bać i nie chcę, żeby mnie popychano.

      – Chciałabyś znaleźć się gdzieś indziej? – zainteresował się Ashton.

      – Nie, chcę się tylko dobrze bawić.

      – A magiczny lot z Piotrusiem Panem nad Londynem to nie jest zabawa? – zapytał Ashton i rzucił do Juliana: – Nie mogę uwierzyć, że Riley się zgodziła, żebym tu z wami przyjechał. Będę ją musiał zabrać na Jamajkę, żeby jej to wynagrodzić.

      – Będziesz musiał sporo wynagrodzić nam wszystkim, zwłaszcza po tym przedstawieniu, jakie odegrałeś podczas lunchu w zeszłym tygodniu – odparł Julian. – Więc się zamknij i pogódź się z tym.

      – To podsumowuje całe moje życie – rzucił Ashton.

      – Czy z kimś takim w ogóle można się dobrze bawić? – powiedziała Zakiyyah do Josephine. – On się bawi, nabijając się ze mnie.

      – Wcale się nie nabija, Z. Tylko się droczy.

      – Nie droczy się!

      – Cii. Doprowadzasz wszystkich do szału – szepnęła Josephine, a potem dodała głośniej: – Dla Z to nowość. Nigdy nie była w Disneylandzie.

      – Jak można nigdy nie być w Disneylandzie? – szepnął Ashton do Juliana.

      – Nieprawda! – wykrzyknęła Zakiyyah. – Byłam raz z kuzynami.

      – Siedzenie na ławce, kiedy inne dzieci jeżdżą na karuzelach, nie oznacza, że było się w Disneylandzie, Z.

      Zakiyyah zacmokała.

      – Można się gdzieś wolno przejechać kolejką?

      – Co powiesz na It’s a Small World? – Ashton zwrócił się do Zakiyyah, lecz patrzył na Juliana oczami wielkimi jak spodki. – To wolna przejażdżka łódką.

      – Chyba może być. Jeśli łódka nie płynie po prawdziwej wodzie. Płynie?

      – Nie – odparł Ashton. – Płynie po sztucznej.

      – Czy to miałaś na myśli, mówiąc, że się ze mną droczy? – powiedziała Zakiyyah to Josephine. – Na pewno nie szydzi?

      – Jasne, Z. To świat śmiechu, świat łez. Chodźmy do It’s a Small World.

      Kiedy zapadł zmrok, a z parku zniknęły maluchy i tłum się przerzedził,

Скачать книгу