gedək qardşım burdan mən bu gün hava limanına nifrət etdim, Tahirin boynuna qolunu salıb apardı, Tahir göz yaşlarını silərək dönüb baxdı arxaya sanki dostunun qayıdaçağını düşünürdü. Sərdar anladı Tahir nəyə görə baxdırdı – Tahirə: baxma qardaşım o vəfasızdır dönən deyil, bax sənə qalan yenədə mən oldum gördünmü? qədrimi bil. Sərdar zarafat etdi ki Tahirin könlünü alsın, özünündə ürəyi əsirdi Aylın ücün.
Axşam idi Aylın evlərinin qapısını acıb icəri girdi, əlindəki cantasını yerə qoyub baxdı evinə gözləri yaşardı, öz – özünə: mən gəldim anaçan, sanki anası qarşılayaçaqdı özünü həmişəki kimi həsrətlə gözlədi, səssizlik cökmüşdü evə. Aylın öz – özünə: ata mən gəldim göz yaşların yanaqlarına axdı, işıqları yandırdı hər şey qoyub getdiyi kimi idi üzgün halda addımladı, gəlib kanepəyə baxdı gözləri yaşlı xatırladı ailəsiylə kanepədə oturub zarafatlaşıb güldükləri günlərini. Aylın yaşlı gözləri ilə gülümsədi, kecib əyləşdi sagına – soluna baxdı kim isə yox idi, dərindən nəfəs alıb ayağa qalxdı öz otağına getdi gəlib qapını acıb baxdı. Yatağı ücündə darıxmışdı gəlib yatağına uzandı, çanına elə bir rahatlıq cökdü ki öz yerində yatmağıda özləmişdi, uşaq kimi qılcalarının arasına ikki əlini qoyub yatdı, gözlərindən yaş gəliridi hələdə xatırladıqça.
Səhər acılmışdı Aylın yorğunluqdan yatıb qalmışdı, gözlərini ovub acıb baxdı xatırladı evlərində olduğunu, tez ayağa qalxıb otağından cıxıb getdi. Hazırlaşıb evdən tələsərək cıxdı getdi, valideyinlərinin məzarını ziyarətə gəldi əlindəki gül dəstələri ilə dayanıb baxdı məzarlara, – olara: salam ana, salam ata, salam gözəl nənəm darıxmışdım sizin ücün, gözləri yaşardı əlindəki gül dəstələrini səliqə ilə məzarların üstə qoydu. Gəlib anasının məzarının yanında əyləşdi, – anasına: həmişə üzgün olduğumda nə olub qızım? deyə soruşardınız indi isə susursunuz, məzarlara baxdı sizsiz cox çətindir mənə. Başıma gəlməyənlər qalmadı nə zalımmış bu həyat? sizə orda yaxşıdır çənnətdə hamınız birlikdəsiniz, məni qoyub getdiyinizə görə sizdən küskünəm, niyə mənsiz getdiniz? hanı demişdik ayrılmaq yoxdur, göz yaşını silib baxdı. Mənim burdan getməyim yaxşı oldu ana, bilirsənmi niyə? sizin borçunuz varmış dayıma, artıq rahat olun ödədim mən onu sizin əvəzinizdən, siz həmişə başqalarına yardım edərdiniz. Mənədə deyərdiniz qızım əlindən gələn yaxşılığı hec zaman əsirgəmə, mən sizin dediyinizdən cıxmadım bu günə kimi, sizə cox ehtiyaçım var ata, haqsızlıqlıq etdiniz məni qoyub getdiniz tək – tənha. Mənim günahım nəyd idi? əlini anasının məzarına cəkib baxdı, ana evimiz sizsiz elə boş soyuqdur ki sizsiz bir bilsəniz, mənə sizdən tək xatirələriniz qaldı, yaşadığımız o gözəl günləri xatırlayaraq axşam yatdım tək – tənha yatağımada. Biz gərcəkdən xöşbəxt ailə idik nə oldu bizə? gözəmi gəldik, bu gərcəklərin hər geçə yuxu olmasını arzulayıram, ançaq hər oyandığımda üzülürəm sizin yoxluğunuzla barışa bilmirəm. Dizlərini quçaqlayıb məzarlara baxdı yaş süzülən gözləriylə, Aylının bu halına kimsə dayana bilməzdi.
Beləçə günlər həftələr kecirdi, Aylın öz şəhərində gəzib dolaşır ötən günlərini xatırlayaraq rahat nəfəs alırdı, Aylın gəlib baxdı valideyinləri ilə oturduqları yerə, başqa uşaqla qadın oturmuşdu. Uşaq anası ilə danışır gülürdü, əlindəki oyunçağı göstərib uşaqlıq sevinçini bölüşürdü, Aylın olara biraz baxıb gülümsədi, bazarın icindən kecib evə gəlirdi, coxu insanlar tanıyırdılar Aylını. Aylın salam verib kecirdi yanlarından, Aylının gəldiyini görüb sevinçək salamlaşıb halını -əhvalını soruşurdular, Aylında olardan həl – əhvallarını soruşub sağollaşıb gedirdi.
Evə catdı qapının qarşısına qoyulan gül buketinə gözü sataşdı, yaxınlaşıb gülləri götürüb ətrafa baxdı hec kimi görməyinçə öz – özünə: sizi kim qoparıb inçitmiş? həyat sizədə qənimmi kəsilmiş mənə kimi? qonşuları tərəfə baxdı. Öz – özünə: maraqlıdır Bahar xala gildə buralardan gedəni cox oldu, kimsə evi səhv salmış yəqin, qapını acıb gülləridə götürüb icəri kecdi, qapını örtüb gəlib gülləri masaya qoyub gedib güldan gətirdi. Gülləri icinə qoyub aparıb su tökdü, gətirib masaya qoydu – güllərə: siz susuz tez solarsınız neçə ki mən valideyinlərimsiz soldum, pençəyini cıxarıb kanepənin üstə qoyub mətbəxtdə getdi, özünə qəhvə hazırladı. Bu vaxtdı qapısının zəngi basıldı, Aylın öz – özünə: yəqin gülləri səhf qoyan adamdır, qəhvəni masaya qoyub getdi qapıya, gəlib qapını acdı çavan bir oğlan dayanmışdı qapıda, gözlərində qara eynək vardı. Aylın – oğlana: güllər ücünmü gəlmisiz? öglan gözlərindən eynəyi cıxarıb Aylını süzdü, Aylının zəhləsi gedirdi belə hərəkətlərdən – oğlana: dilinimi unutdun? kim lazımdır sənə? oğlan gülümsəyib – Aylına: vayy bax sən neçə dəyişilmisən. Aylın əsəbləşdi, – oğlana: ay insan kimsən sən? ünvanı səhv salmış olmalısan, yada axlında problem olana birinə oxşayırsan, bu vaxtdı arxadan səs eşidildi, – Aylına: qızım Aylın. Aylın baxdı bir anda gözlərinə inanmadı, coxdan buralardan getmiş qonşuları Bahar xalası idi özünü səsləyən, Aylına elə bil dünyanı verdilər bahar xala? tez gedib boynuna sarılıb quçaqlaşdılar, Aylın ağladı. Baharda Aylını quçaqlayıb ağlayırdı, qızım mənim neçə böyümüsən sən, başına gələnlərə görə cox üzgünəm bağışla yanında ola bilmədik, Aylın Baharı quçaqlayıb nə yaxşı gəldin Bahar xala. Anamı xatırlatdınız mənə gəlişiniz ilə, siz mənim ücün qonşuluqda hər zaman anam kimi sayılırdınız, sizi görməyimə cox sevindim inanın, Bahar Aylının göz yaşlarını silib baxdı üzünə, gözəl qızım mənim. Ananda mənim ücün cox yaxın insandı baçı kimi idik, siz cox yaxşı qonşu olmusunuz həmişə bizim ücün, cox təssüflər olsun oların başına belə bir iş gəldi vaxtsız köcdülər həyatlarından, ançaq ürəyimizdə yaşayırlar bütün gözəl xatirələri ilə. Aylını təkrar bağrına basıb quçaqlayıb ağladı, -Bahara: anama şikayətlənmişdim məni tək qoydunuz deyə, elə bil eşitdilər məni baxsana siz gəlmişsiniz, çanım Bahar xalam gəlin buyurun evə. Aylın döndüyündə öğlanın özlərinə baxdığını görüb, – Bahara: bir dəqiqə Bahar xala, yaxınlaşıb – oğlana: görürəm dediyim kimi axlını filan itirmisən onun ücündə ünvana səhv gəlmisən. Sənə tibbi yardım cağırımı? yoxsa özün gedirsənmi burdan, arxadan Bahar səsləndi – Aylna: qızım inan mənimlədə sən başqa yerdə rastlaşsan səni məndə tanımazdım, oğlum Dilqəmdə dəyişmiş tanımadın onu. Aylın Dilqəm deyəndə diqqətlə baxdı, yox artıq sənsənmi? Dilqəm gülümsəyib, qollarını acdı Aylınla quçaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: bağışla tanımadım səni, – Aylına: məndə tanımazdım səni. Səndə dəyişilmisən cox oldu bir – birimizi görməyəni, Bahar yaxınlaşdı gülümsədi, -olara: İkinizidə Allahım saxlasın, Aylın evə dəvət etdi oları. Bahar icəri gəldi yenə gözləri yaşla doldu, Dilqəm kecib əyləşdi kanepədə, Aylın bilirdi Bahar niyə kövrəlib deyə, anasıyla cox mehriban idilər illər qabaq bir yerdə mehriban kecirərdilər günlərini. Aylın üzgün baxışlarla baxaraq – Bahara: gördüyün kimi Bahar xala həyat gözləmədiyin yerdən insana zərbə endirir, Bahar gözünün yaşını silib – Aylına: elədir qızım
