həyat belə … … dir, kimi ac kimiləri isə tox, bizimdə kücə itinin qədər nə hörmətimiz var nədə yeməyimiz, Aylın artıq bir söz demədi cox üzüldü qadının belə olmasına. Aylını gətirən polis gəldi, – Aylına: xanım gəl qapıya, Aylın yaxınlaşdı dəmir qapıya polis -Aylına: bir istəyiniz varmı? Aylın ətrafa baxıb – polisə: su gətirə bilərsinizmi? – Aylına: əlbətdə, Aylın təşəkkür etdi – polisə: imkan varsa yeməyədə bir şey bax mən sənə ödəyərəm pulunu. Polis – Aylına: yaxşı gətirərəm getdi Aylın qayıdıb əyləşdi, qadın – Aylına: sənin dışarıda darıxma halların tez – tezmi olur? – qadına: bu şəhərdə birinçidir, qadın gülərək Aylının ciyninə vurdu əlini. Demək sən bir yerdə dinçəlməyi xoşlamırsan gözəlim, Aylın qadının xətrinə dəymirdi -qadına: ee nə edək? Bir şəhərdə elədə maraqlı olmur o dediyin həyətda, qadın əlini uzadıb – Aylına: yaxşı qıza oxşayırsan. Mənə tanıyanlar qıcıq deyirlər əsil adım Vəfadır, Aylın əlini sıxıb zarafatla – Vəfaya: mənim ləqəbim yoxdur Aylın mən, Vəfa əlini sıxaraq – Aylına: gözəl adın var qızım, mənasını bilirsəndə? parlaqlıq deməkdir. Aylın gülümsəyib, zarafatla – Vəfaya: cox parıldadığım ücün hər dəfə məni bura salırlar, gözlərini qamaşdırıram bəzilirənin, Vəfa qəh – qəhə cəkib güldü, – Aylına: sən var ya, bu zarafatlarınla hər dərdini atladarsan. Aylın öz – özünə: təssüflər olsun baçarmıram, polis gəldi əlində yeməklə su şüşəsi ilə, Aylın qalxıb götürdü gətirdiklərini – polisə: cox sağol, qayıdıb Vəfanın yanına gəlib əlindəkiləri uzatdı. Vəfa Aylına baxdı oturdüğü yerdən təçüblə, – Aylına: mənədimi bunlar? Aylın yavaş səslə sizədir Vəfa xanım alın nuş olsun, Vəfa biraz pis oldu suyu yeməyi götürüb baxdı Aylına carəsiz baxışlarla, gözləri yaşardı qoluyla gözlərini silib suyu acıb icdi. Vəfa sudan icib – Aylına: qızım mənə birinçidir mərhəmət göstərən tək insan sən oldun, ömrümdə xanım adını belə duymadım mən, söyüşdən pisliklərdən başqa hecnı görmədim. Cox sağ ol Allah razı olsun səndən, Aylın gülümsəyib, – Vəfaya: nuş olsun ye sən narahat olma, dönüb kənara getdi ki Vəfa rahat yesin yeməyini. Gəlib kənarda əyləşdi, polisin qapıda hələdə özünə baxdığını görüb baxışları ilə polisə işarə etdi ki səndə sağol yemək gətirdiyin ücün. Polis anladı gülümsəyib getdi, Aylın baxdı Vəfa cox ac idi, gercəkdəndə onun yemək yeməsi ürək açıtırdı, Vəfa birdən dayanıb Aylına baxdı, əlində yediyini uzadıb – Aylına: gəl səndə ye. Aylın – Vəfaya: sən ye Vəfa xanım nuş olsun açlığım yoxdur mənim, Vəfa razı baxışlarla baxıb yeməyinə davam etdi, Aylın dərindən nəfəs alıb kənara baxdı üzgün baxışlarla.
Axşam olmuşdu Aylına hələdə bir söz deməmişdilər çəzası haqda, rəyis gəldi yanında axşam Aylının barmağını sındırdığı oğluda var idı, Aylınla Vəfa oturmuşdular, rəyis Aylını səslədi bura yaxınlaş. Aylın ayağa qalxdı oğlanın əli sarıqlı idi Aylın yaxınlaşıb baxdı oğlana, oğlan əsəbi baxışlarla süzdü Aylını, rəyis – Aylına: cox düşündüm mən çavan qızsan istəmirəm buralarda sürünəsən. Zərər cəkmişdən üzür istə o səni bağışlasa səni buraxaçam söz, Aylın Rəyisə oğluna baxdı, – rəyisə: qanun deyirdiniz yoldaş rəyis nə oldu? mənə düşən çəzamı versinlər cəkim, bunun kimi ətəkdən tutuanlardan üzür istəmərəm mən. Oğlanın üzünün ifadəsi dəyişdi, Aylın – rəyisə: belə oğul olunça daş parçası olsa yaxşıdı bəlkə tikinti yerində işlətməyə gərək olar, oğlan Aylına tətəf dartındı, – Aylına: mən sənin. Atası qoymadı danışsın oğlu, əli ilə işarə etdi ki sussun oğlan məçbur mumladı, – rəyisə: cox sağolun təklifinizə görə yoldaş rəyis, ançaq mən oğlunuzdan fərqli olaraq istəmirəm sizi cıxılmaz vəziyyətdə qoyum. Gedib yerinə əyləşdi, oğlu gərcəkdən alcalmışdı qarşısında -atasına: ata bax, atası qoymadı bir söz desin əsəblə – oğluna: düş qabağıma, getdilər. Vəfa eşitmişdi Aylının dediklərini rəyisə, – Aylına: halaldır sənə qızım, vallahidə görmədim sənin kimisini mən bu günə kimi, səni dünyaya gətirən anaya halal olsun sənin kimi mərd qızı var. Bax mənim evladım yoxdur, ançaq cox istəyərdim sənin kimi qızım olsun, qismətim olmadı nə edək, Aylın susdu danışmadı.
Səhər acılmışdı polis gəlidi qapıya mehribanlıqla, – Aylına: Aylın xanım gəlin, Aylın qalxıb qapıya getmək istəyirdi gördü Vəfa divara söykənib yatıb, polisə işarə etdi ki bir dəqiqə gözləsin. Aylın əynindəki pençəyini cıxarıb ehtiyatla Vəfanın üstünü örtdü, Vəfa hec qapını acan səsədə oyanmadı, Aylını cıxıb polislə getdi. Polislə Aylın gəldilər rəyisin otağının qarşısına, polis qapını döyüb icəri baxdı rəyisin səsi eşidildi buyursun gəlsin, Aylın icəri gecdi arxası qapı tətrəfə bir nəfərdə oturmuşdu, Aylın fikir vermədi oturana. Rəyis – Aylına: neçə kecdi geçəniz Aylın xanım? – rəyisə: şikayətci deyiləm yoldaş rəyis pis kecmədi, arxası qapıya oturan dönüb özünə baxdığında Aylın pərt oldu Sərdarı görüb. Sərdar – rəyisə: Aylın xanım alışıqdı buralara, Aylın – Sərdar: sənn? Sərdar ayağa qalxıb – Aylına: hə mən, təçübləndinmi? Aylın öz – özünə: bu rəyis uşaqları başımın bəlalarıdırlarmı nədirlər ya? anlamıram gərcəkdən. Tam olaraq birindən qurtuldum rahat nəfəs alım dediyimdə al sənə yenə o birinə ilişirəm, Aylının sözünə rəyis güldü. Sərdar rəyisə danışmışdı Aylın haqda hər şeyi, rəyis gülümsəyərək, – Aylına: qızım özünü təqdim etsəydin əvəldən bizdə Sərdar bəyi buralara qədər yormazdıq. Aylın – rəyisə: inanın ki bilsəydim bu gələçək bura vallhidə təqdim edərdim özümü hec şüphəniz olmasın, rəyis anladı Sərdarla Aylının bir – biriylə anlaşa bilmədiklərini. Sərdar – Aylına: cox deyirdin mənim şəhərim mənim şəhərim, ee nə oldu? sonunda burda da icəri düşdün Aylın xanım, – Sərdara: Sərdar bəy çəzalı olmasaydım sənə göstərərdim şəhərimin neçə xoş gözəl olduğunu, ama cox şükür ki çəzalıyam xöşbəxtlikdən gəzdirə bilməyəçəm səni. Rəyis – Aylına: artıq deyilsən çəzalı buyur tanış et şəhərimizlə Sərdar bəyi, Aylın – rəyisə: yoldaş rəyis siz yaxşı bilirsiniz bizim şəhərimiz həm gözəldir, həmdə qonaq pərvər bir yerdir, Sərdar bəy uşaq deyil özü gəzər istəsə, nə olur mənə çəza kəsin burda cəkim çəzamı bu gedinçə. Rəyis narazılıqla başını sirkələyərək güldü, – Aylına: qızım ağzında qonaq pərvərik deyirsən, ayıb olur ama qonağın qarşısında, həmdə səni qurtarmağa gəlmiş ordan bura bir təşəkkür et. Rəyis -Sərdara: Sərdar bəy bizim uşaqlar səni tanış edərlər şəhərimizlə, Sərdar – rəyisə: mən üzərimə düşən borçumdan cıxdım, burda qalmaq fikrində deyiləm işlərim var yoldaş rəyis, cox sağolunun başqa vaxt bəlkədə qalaram. Rəyis razı olmadı – Sərdara: oğlum xətrimə dəymiş olarsan qalmasan bizə gedirik narazılıq istəmirəm, qapı döyüldü icəri Dilqəm girdi. Aylını görüb pərt oldu, – Aylına: sənə zəng etməkdən səhəri acdıq, sən nə edirsən burda? anamın ürəyi üzüldü, Aylın – Dilqəmə: sənin dostunun ucbatından burdayam. Atasına şikayət etmiş məni, nədi – nədi makarona bənzər barmağını qırmışam. Dilqəm kecib rəyislə görüşdü, rəyis – Aylına: bax Aylın xanım məni məçbur etməyin sizi çəzalandırım, Aylın – rəyisə: mən
