cox üzüldü Bahar xalasına görə. Üc finçan qəhvə hazırladı siniyə qoyub gətirdi, qəhvələri paylaşdırdı Dilqəm təşəkkür etdi, Bahar – Aylına: hecnə dəyişməmiş bu evdə inan mənə kecmişimi xatırlatdı cox gözəl günlərimiz vardı, təssüflər olsun heyif oldu. Aylın əyləşdi qəhvəsini götürüb, – Bahara: bu evdə hec bir şeyin yerini dəyişə bilmirəm anam səliqə – səhman sevərdi bilirsiniz, o neçə qoymuş hər şey elədə durur, qoyduqları əşyalar hər şey onu xatırladır mənədə. Bahar dərindən nəfəs alıb baxdı, Dilqəm – Aylına: cox üzüldüm duyduğumda Allah rəhmət eləsin, səbir versin sənə başın sağolsun bağışla yanında ola bilmədik. Aylın razılığını bildirərək – Diləqəmə: sizlər sağolun ölənlərinizə rəhmət olsun, Dilqəm qəhvəsini götürüb – Aylına: səndən fərqli olaraq bizimdə dediyim kimi ölümüz var, ançaq çanlı ölüdür eləsinə rəhmətdə düşmür. Ölmüş olsa məzarını ziyarət edərsən rəhmət diləyərsən, bizimkinin nə məzarı var nədə qalan xatirəsi, Aylın görürdü Bahar xalası cox üzülürdü Dilqəmə işarə etdi ki sussun deməsin atası haqda elə. Dilqəm qəhvəsini icib baxdı gözü yaşlı anasına, cox üzgün – üzgün baxırdı yazıq carəsiz, Aylın başını qatmaq ücün -Bahara: Bahara xala coxdandı buraların qəhvəsindən dadmayan, buyurun. Bahar qəhvəsini götürüb icdi mm cox gözəl qızım əllərinə sağlıq, anan hazırlayan qəhvənin dadı var bunda, Aylına anası öyrətmişdi hər şeyi. Aylında cox üzülürdü öz dərdi bir yana qalmışdı indi qonşusunun dərdini unutdurmağa calışırdı icinə salaraq, hə Bahar xala anam öyrətmişdi mənədə. Bahar Aylının yanında əyləşdi kecib, əllərindən tutub – Aylına: qoy baxım sənə doynça qızım, anan deyirdi həmişə Aylın bildi anasının ən sevimli sözünü Baharla birgə tətkrarladı, mənim güçlü qızım var, Bahar gülümsəyib, – Aylına: qızım mən cox razıyam oğlumdan. Bir gün belə olsun məni tək qoymadı üzmədi, indidə sən varsan mənim ücün Allah sizi qorusun cox görməsin mənə, bu uzun illərdən sonra mənə təsəlli verən ikinçi insansan. Yaraşıqlı oğlumda həmişə mənə dayaq oldu cox sağolsun, bax qızım bu gündən biz burdayıq nə isə lazım olarsa cəkinmək yoxdur, Dilqəmdə nə lazımdır kömək edəçək sənə. Aylın – Bahara: sizin varlığınız mənə yetər bahar xala, atam gili danlamışdım elə bil şikayətimi eşitdilər sizi Allahım əksik etməsin hec vaxtdı, məndə calışıb anam gil qədər baçarmasamda əlimdən gələni edəçəm qonşuluqda. Biz tək yaxşı qonşu kimi deyil bir ailə sayılmışıq bu günə kimi, indidən belədə elə olaçaq şüphəniz olmasın, anam gilin yarımcıq qalmış həyatlarını mən davam edəçəm sizinlə son nəfəsimə qədər. Bahar gülümsəyib, Aylının alnından öpdü çanım qızım mənim, anası oğluna baxdı Dilqəm yorğun idi, – Aylına: biz gedək qızım yol yorğunluğu var üstümüzdə. Sən gəl bizə söhbət edərik səninlə, Aylın təşəkkür etdi -Bahara: cox sağol Bahar xala gələrəm, siz dinçəlin yorğunluğunuz cıxsın, burda yatın dinçəlin. Bahar ayağa qalxdı, – Aylına: sağol qızım hörmətin artıq olsun, Dilqəmdə ayağa qalxdı telefonuna zəng gəldi alo, tez cıxdı dışarı. Anasıda Aylınla sağollaşdı qapıya qədər ötürdü, – Aylına: sağol qızım gözləyəçəm gəl mütləq, Aylın – arvada: gələçəm Bahar xala siz hələ dinçəlin, Bahar getdi. Aylın qapını örtüb dayandı, öz – özünə: cox sağolun ana mənə qonşularımızı göndərdiniz, ən azından tək – tənha qoymadınız.
Dilqəm anasıyla evə gəldilər, – oğluna: bax oğlum artıq o qız bizim yaxınımız sayılır, nə köməklik lazım olsa edəçəyik tamammı? Dilqəm gülümsəyib, baxdı – anasına: sən onun haqda yazılanları oxumusanmı? bilirsənmi onun başına gələnləri? anası anlamadı. Aansı – oğluna: valideyinlərinin avtomabil qəzasında həyatlarını itirdiklərini oxumuşdum, bunu blirdik biz Allah hec kimə elə dərt verməsin, Dilqəm masanın üstündən qazeti götürüb anasına verdi, yol gələndə almışdım oxumaq ücün. Düzü artıq lənətə gəlmiş atamın etdiklərindən sonra məni hec bir şey təçübləndirmir, burda Aylın haqda yazılıb vaxdın olanda oxuyarsan, getdi otağına. Anası baxa qaldı həm oğlunun dediklərinə, həmdə əlindəki qazetə baxdı təçüblə, öz – özünə: nə yazmışlar ki?.
Səhər acılmışdı Aylın qapını acıb həyətə cıxdı, əl – qolunu acıb dartındı dərindən nəfəs alıb gözlərini yumub dayandı, həmişəki vərdşiydi kicikliyindən evlərində etdiyi, yuxudan oyananda cıxıb təmiz havadan alıb gözləyərdi anasının özünü səsləyəçəyini. Anası özünü səsləyəçəyini bilirdi, gözlərini yumub saymağa başlayardı, bir – iki – üc – dört – beş – altı – yeddi dediyində anası səsləyərdi, Aylın qızım gəl səhər yeməyin hazırdır, artıq yeddidən sonrasını ürəyində sayardı. Öz – özünə: Allahım nə olar bir möçüzə olsun anamın səsini eşiidim yenə mən, gələçək günlərimi al məndən istəmirəm, kecən günlərimdən birini qaytar ailəm yanımda olsun, gözlərindən yaş süzüldü. Kiminsənin öskürən səsinə gözlərini acıb baxdı, Dilqəm idi qarşısında dayanan-Aylına: mən bilmirdim sən öz – özünə danışdığını, bu yoluxuçu deyil ki? gülümsədi, Dilqəm anlamışdı hər şeyi sözüz, – Dilqəmə: bağışla görmədim səni. Dilqəm gülümsədi, -Aylına: neçə görəçəkdin? gözlərini yummuşdun, Aylının könlünü almağa calışdı zarafat edib, – Dilqəmə: bu mənim kicikliyimdən qalma adətimdir, hər səhər anamın məni səsləməsini gözləyərdim gözlərimi yumub sayaraq. Yeddi dediyimdə cağırardı məni anam, artıq saymağımın bir mənası yoxdur möçüzələr olmur, gözlərindən yaşaxdı Dilqəmdə pis oldu tez söhbəti dəyişdi. Anam dedi səndən duz götürüm almağa unutmuşuq, – Dilqəmə: buyur gəl icəri indi verərəm, Dilqəm Aylının ardınça evə gecdi. Aylın tez mtbəxtdə getdi, Dilqəmə təsir etmişdi Aylının bu halı, anası ücün neçə darıxdığını görürdü üzülürdü, Aylın gəldi duz gətirib – Dilqəmə: otursana qəhvə hazırlayım. Dilqəm – Aylına: bir finçan qəhvənə yox demərəm, gərcəkdən cox gözəl hazırlayırsan qəhvəni kecib əyləşdi, Aylın duzu masaya qoyub getdi mətbəxtdə, Dilqəm evə göz gəzdirdi ev cox səliqəli idi. Masanın üstündə qələmlə qaralanmış qazetə gözü sataşdı, əli ilə qazeti özünə tərəf cəkib baxdı, iş elanları yazılmış qazet idi, coxonun üstündən xətt cəkilmişdi, anladı ki Aylın işlə maraqlanmışdı. Aylının gəldiyini görüb tez qazeti geri cəkdi guya hec görmüyüb, Aylın əlində ikki finçan qəhvəylə gəldi, qəhvəni Dilqəmin qarşısına qoyub özüdə əyləşdi, Dilqəm təşəkkür etdi. Aylın – Dilqəmə: cox sağol mənimlə səhər qəhvəinə qaldığın ücün, Dilqəm qəhvədən icərək -Aylına: qonşumun hazırladığı belə dadlı qəhvəni hər səhər icərəm. Aylın – Dilqəmə: sən buralardan gedəni cox oldu mənim yadımda belə deyil, anan döndü az vaxlıq sən gəlməmişdin oxuyurdun dedi unverstetdə, Diləm dərindən nəfəs alıb -Aylına: hə oxudum bitirdim unversteti. İşləyirdim orda, son zamanlar o şəhər mənə dar gəlməyə başladı, Aylın gülümsədi, tanış sözdü özünə – Diqləmə: bizim şəhərimidən yoxdur elə deyilmi? sonunda bura dönür hamı. Dilqəm finçanı masaya qoyub – Aylına: bu axşam cıxaqmı şəhərə? burdan gedəni cox oldu düzü yaxşı tanımıram buranı, dostlarım var əlbətdə əlaqəmiz oldu hər zaman olarnan, ançaq qonşumla gəməyi cox istərdim. Sənlə mənə buralarda bir şey olmaz, elə
