veilig nie.”
Theresa knik.
“Ek sal maar ’n paar dae lank tuis bly, Mamma.”
“Dankie.” Renette glimlag gerusgestel. Nou sal sy weer kan asemhaal. Sy was bang dat Theresa weer die veld in sal jaag op die rug van haar perd en dat sy dalk die rowers sal teëkom. ’n Mens weet nooit wat om van daardie woestelinge te verwag nie.
’n Paar dae lank gaan dit redelik rustig op Sonheuwel. Teen die middag van die derde dag daag Sias Beneke onverwags te perd op. Hy kry Theresa in die stal waar sy Bonita versorg.
“Ek moet met jou praat,” sê hy en maak homself op ’n hooibaal tuis.
“Waaroor?” vra sy sonder om na hom te kyk.
“Jy weet goed waaroor. Hierdie houding van jou kan nie voortgaan nie. Ons gaan trou en die hele wêreld dink dat jy op pad is na ’n begrafnis.”
Sy aarsel. “Vir my is dit een en dieselfde ding.”
Hy kners op sy tande. “As jy net ’n bietjie wil verander, sal dit ook nie so moeilik wees om die situasie te aanvaar nie.”
Sy draai stadig om na hom. “Jy hoef jou nie meer oor my te bekommer nie, Sias. Daar sal geen troue wees nie.”
Hy knip sy oë verbaas.
“Jy gaan tog nie jou pa se bevele verontagsaam nie?”
“Daar is geen rede waarom ek dit nie sal doen nie. Hy kan my tot voor die kansel sleep, maar hy kan my nie dwing om ja te sê nie.”
Sias skuif ongemaklik rond.
“Luister, meisie, jy kan niks deur so ’n houding bereik nie. Ons kan tog seker tussen ons twee ’n ooreenkoms bereik? Ek weet dat jy my nie kan veel nie en die hele ding gaan nie vir een van ons aangenaam wees nie, maar dis ook nie nodig om onsself te martel nie.”
Sy draai om na hom.
“En wat stel jy voor? Dat ons voortgaan met hierdie gekheid en onsself mettertyd vernietig?”
Hy skud sy kop stadig. “Nee, ons probeer om ten minste van mekaar te hou. Ons kan darem vriende probeer wees.”
Sy bly ’n lang ruk stil voordat sy sê: “Dit lyk vir my asof dit ék is wat die hef in die hand het. Al wat ek moet doen, is om nee te sê.”
“En jouself ’n hele boel onnodige moeilikheid op die hals haal? Dan kan jy maar net sowel nou al jou goedjies pak en van Sonheuwel af padgee, want dit is wat gaan gebeur.”
“Ek het al daaraan gedink en dit selfs oorweeg. Dit lyk regtig asof dit die enigste uitweg is.”
Hy gaan voor haar staan.
“Theresa, luister net ’n oomblik na wat ek te sê het! Jy haat my, maar ons word saam in hierdie klugspel ingedwing! Sonder jou kan ek my plaas nie red nie en Skoonspruit beteken baie vir my. Ek is nie so onnosel om te dink dat jy dit nie weet nie.”
“Jy gebruik my om jou plaas te behou en my pa gebruik my om die strop nouer om jou nek te trek.” Sy skud haar kop stadig. “Nee, Sias, as ek jou hoegenaamd ’n guns wil bewys, moet ek padgee en die troue moet glad nie plaasvind nie.”
“Dit gaan my ruïneer!”
Sy kyk kalm na hom.
“Soos ek my pa ken, gaan hy dit in elk geval doen.”
Hy kyk agterdogtig na haar.
“Wat weet jy wat ek nie weet nie?”
“Ek praat skaars met hom.” Sy draai om en gaan voort om Bonita te roskam. “Buitendien is dit ’n geveg tussen jou en hom met my as julle gemeenskaplike wapen. Wapens dink nie vir hulleself nie.”
Hy swaai haar om sodat sy weer na hom moet kyk.
“Ek gaan nie toelaat dat jou pa my lewe verongeluk nie!”
Sy maak haarself uit sy greep los.
“Jy het geweet hoe hy is voordat jy jou laat ompraat het, Sias. Nou moet jy maar die vrugte van jou voorbarigheid pluk.”
“Julle almal smee ’n komplot teen my,” sê hy skielik kwaad. “Julle staan saam, al haat julle mekaar!”
“Jy praat deur jou nek, Beneke!” sê Johannes skielik van die deur se kant af. Hy stap nader, sy blik stip op Sias. “Wat hier op Sonheuwel gebeur, gaan jou nie aan nie.”
Sias gluur hom aan.
“Ek het ’n reg om te weet as jou pa my in die rug wil steek!”
“Dis ’n kans wat jy uit vrye wil gewaag het.” Johannes beduie deur se kant toe. “Toe, weg is jy! Jy het nie iets hier verloor nie.”
“Ek en Theresa is verloof!” maak Sias beswaar.
“Net in naam, buurman, en moet dit nie vergeet nie.”
“Julle sal weer van my hoor,” brom Sias en laat die broer en suster alleen.
Johannes draai na Theresa.
“Hoekom jaag jy hom nie weg wanneer hy hier kom nie?”
“Hy luister tog nie.” Sy byt op haar onderlip. “Nie een van ons is juis gretig om met die huwelik voort te gaan nie.”
Johannes frons liggies. “Trek kop uit, Tessa, terwyl jy nog kan. Ek en Ma sal jou help as jy wil weggaan.”
Sy kyk met groot oë na hom.
“Julle kan dit nie waag ter wille van my nie, Johannes. Pa sal die lewe vir julle albei baie moeilik maak.”
Hy glimlag. “Ons sal dit oorleef. Dis oor jou wat ek my bekommer. Jy leef hier op die plaas soos ’n kluisenaar. Jy ontmoet nie ander jongmense nie.”
Sy draai weg.
“Ek wil hulle ook nie juis baie graag ontmoet nie. Kyk hoe het dit die dag met die Nuwejaarsfees gegaan. Ek was maar weer alleen soos altyd. Of het jy dit nie eens opgemerk nie?”
Hy sug liggies. “Dis waar jy ’n fout begaan. Daar is jong mans wat jou baie graag wil leer ken, maar jy kruip in jou dop en sien hulle nie raak nie.”
Sy glimlag toe sy na hom draai.
“Moenie so hard probeer om my op te beur nie. Dit sal nie help nie. As jy nou eerlik wil wees, sou jy gesê het dat hulle my uit nuuskierigheid wou ontmoet. Hulle wou sien hoe lyk die arme meisie wie se pa haar in ’n huwelik wil dwing net sodat sy darem ’n man moet kry.”
Hy skud sy kop heftig.
“Jy is onregverdig, Tessa. Jy gee hulle nie die geleentheid om tien woorde met jou te praat nie.”
Sy antwoord nie en gaan swyend voort om Bonita te roskam. Sy hoor hoe Johannes sug en dan ook die stal verlaat.
Sou
