handel. Hy dring daarop aan dat ons mekaar moet ontmoet en die saak persoonlik uitpraat.”
“Hm. Wel, ou suster, hoe gouer jy hom ontmoet en sy ring teruggee, hoe beter. Die tydjie word kort.”
“Maar ek kan dit nie doen nie, ek bedoel, hom êrens gaan ontmoet nie! Daar is geen tyd nie. Die res van hierdie week het ek en Dawid elke dag afsprake. Ons paspoorte moet in orde kom, dis afskeidspartytjies en dies meer. Eerskomende naweek gaan ons sy ouers haal en volgende week weet jy hoe dol dit sal gaan met al die voorbereidings vir ons huwelik en die reis. Daar is net nie ’n enkele oop oomblik nie. O, Estelle, wat moet ek doen?” roep haar suster ontsteld uit.
Estelle frons.
“Wel, al raad wat daar dan is, is om sy ring mooi te verpak en dit terug te stuur in die hoop dat dit hom wel veilig sal bereik. Skryf vir hom dat jy nie die nodigheid insien om die saak verder te bespreek nie. Jy verbreek jul verlowing en dis uit en gedaan.”
Crystelle skud haar kop.
“Sodat hy net die volgende dag in lewende lywe sy verskyning hier maak en daarop aandring om met sy ‘verloofde’ te praat, en dit terwyl Dawid en sy ouers miskien ook teenwoordig is? O, nee, ou sussie, dit sal ek nie waag nie.”
“Jy moes Dawid sommer dadelik van hierdie verspotte verlowing vertel het, Crystelle,” laat Estelle ongeduldig hoor.
“Ja, ek moes. Ek weet,” laat haar suster wanhopig hoor. “Nou is dit egter te laat. As ek hom nou moet vertel, sal hy nooit glo dat die danige verlowing eintlik ’n klug was nie. Hy sal dink ek steek iets vir hom weg, daarom het ek hom nie eerder daarvan vertel nie. Nee, Dawid mag hoegenaamd nie nou hiervan te wete kom nie.”
Estelle knik. Crystelle is reg. Dawid mag nie nou van hierdie verlowing weet nie.
“Ek het al gewonder of ek hom nie miskien aan ’n lyntjie kan hou tot ná die huwelik en nadat ons reeds veilig oorsee vertrek het nie. Dan kan ek vir hom ’n brief laat pos waarin ek alles mooi verduidelik en hy sal verplig wees om die werklikheid te aanvaar. Maar ek weet nie of hy so lank op ’n antwoord van my sal wag nie. Dit sal my glad nie verbaas as hy al op hierdie oomblik op pad hierheen is nie,” en Crystelle sidder net by die blote gedagte aan so ’n moontlikheid.
Estelle skud haar kop.
“Dit klink ook nie vir my reg nie, Crystelle. Dit kom gemeen en lafhartig voor. Jy moet darem in gedagte hou dat hy heel onskuldig in hierdie intrige ingesleep is. Hy sou ook nie aan jou verloof geraak het as hy jou nie liefgekry het nie. Daardie ring getuig daarvan. Nee, in alle regverdigheid moet ek sê ek dink nie hy verdien sulke behandeling van jou nie. En dan is daar nog iets waaraan ek gedink het. Ek ken nie juis die regspunte nie, maar ek weet dat daar so iets is dat ’n meisie ’n man vir troubreuk kan dagvaar indien hy hul verlowing sonder rede verbreek. As Hein Albrecht gemeen wil wees, kan hy die lewe vir jou baie moeilik maak. Nee, ons moet eenvoudig aan ’n ander oplossing dink.”
“Wel, dink jy dan aan een. Ek is suf gedink. Maar dít sê ek vir jou, ek is na aan breekpunt. Dit verbaas my net dat Dawid nie al iets agtergekom het nie.”
“Ons sal ’n oplossing vind, Crystelle. Probeer net kalm bly.”
Maar ’n rukkie later, toe die lig afgeskakel is, lê Estelle met wyd oop oë, self baie onrustig, die donkerte en instaar. Hulle sal ’n oplossing moet vind en sommer gou ook, maar wat? Sy frons skerp.
Wat maak ’n meisie as ’n man weier om hul verlowing te verbreek? Watter soort man is dit wat weier om sy ring terug te neem as die meisie hom duidelik toon dat sy niks verder met hom te doen wil hê nie? Hein Albrecht kan nie te veel trots in hom hê nie. Sy sal sowaar nie ’n man dwing om aan haar verloof te bly as hy duidelik wys hy is moeg vir haar nie, al het sy hom nou ook hoe lief. Dáárvoor is sy te trots.
Sy kan ook nie help om ’n bietjie ergerlik teenoor haar suster te voel nie. Dit was nou werklik ’n simpel ding om te doen, veral vir ’n meisie wat haar as so wêreldwys beskou. Maar dan versag haar hart weer. Sy weet hoe lief haar suster Dawid werklik het. Sy weet ook hoe afhanklik Crystelle, ten spyte van die front van wêreldwysheid en oormaat selfversekerdheid, van Dawid se liefde is.
Juis omdat sy en Crystelle ’n tweeling is, en daarby ’n identiese tweeling, is hulle baie na aan mekaar. Tog verskil die twee susters baie. Uiterlik is die een ’n duplikaat van die ander. Ook in hul verfynde maniere en ingebore smaak vir goeie klere is hulle identies. Maar daar eindig die ooreenkoms. Crystelle was nog altyd die vlinder van die twee. Nie dat sy ligsinnig was nie, maar alles in die lewe het altyd sommer net maklik vir haar reggekom.
Daarenteen moes Estelle nog altyd werk vir wat sy wou bereik. Crystelle het die gawe besit om mense, veral die teenoorgestelde geslag, om haar pinkie te draai. Estelle was die skugter een, die een wat altyd bang was om ander se gevoelens seer te maak. Crystelle het gehou van plesier, en haar foto het dan ook dikwels in die sosiale rubrieke verskyn nadat sy die een of ander sosiale geleentheid bygewoon het. Estelle is ook lief vir ’n goeie toneelopvoering of ’n goeie rolprent, maar sy kon net so goed ’n aand alleen in hul woonstel deurbring met ’n interessante boek op haar skoot.
Al die jare dat sy en haar suster ’n woonstel gedeel het, was Estelle die tuisteskepper daarin. En wanneer Crystelle blindelings op ’n ding wou afpyl, was dit Estelle wat rem getrap het en eers die saak wou beredeneer. Die een se probleem was albei se probleem, en daarom kan Estelle nie nou haar rug draai nie met die gedagte: Dis Crystelle se probleem; sy moet maar sien kom klaar. Dit is ook háár probleem, veral omdat sy deeglik bewus daarvan is dat haar suster se toekomstige geluk op die spel is.
Dis redelik vroeg die volgende oggend toe Dawid sy opwagting by die woonstel maak.
Soos gewoonlik is Crystelle nog nie gereed nie, en Estelle skink solank vir hom ’n koppie koffie. Sy merk dat haar suster nog effens bleek vertoon ten spyte van haar kunstige grimering toe sy eindelik haar verskyning maak. Dit verbaas haar ook nie wanneer Dawid bekommerd ’n opmerking daaroor maak nie. Crystelle se laggie klink senuweeagtig toe sy sy navraag ongeërg probeer afmaak.
“Ag, dis maar trousenuwees. Ek slaap snags nie so watwonders nie. Ek bekommer my dood dat daar op die nippertjie ’n ding sal opduik waarvan ons totaal vergeet het.”
Sy soen hom vlugtig op die wang en laat tergend hoor: “Moenie so bekommerd lyk nie, my skat. As ek dalk op ons troudag siek is, stuur ek sommer vir Estelle in my plek. Niemand sal dit tog agterkom nie – nie eens jy nie!”
“Dis wat jy dink, liefling. Ek sal dadelik weet.”
“Hoe sal jy weet? Ek voel amper lus en gaan met jou ’n weddenskap aan. As Estelle my trourok aantrek en die kerkpaadjie afgeloop kom, sal jy sowaar nie weet dis nie ek wat daar aankom nie, Dawid.”
Maar Dawid skud sy kop beslis.
“Miskien sal my blote oog my nie die verskil vertel nie, altans nie onmiddellik nie, maar my hart hier binne sal my dadelik waarsku dat hier nou êrens groot fout is.”
Die susters lag hartlik en dan sê Crystelle koppig, maar met haar oë liefdevol op haar aanstaande man gerig: “Ag, jy sê sommer maar so. Eendag is eendag, dan gaan ek en Estelle jou nog ’n lekker streep trek.”
Dan versober haar gesig skielik en sy kyk vinnig na haar suster. ’n Oomblik ontmoet hul oë mekaar stip. Dan glimlag Crystelle weer en haak by Dawid in.
“Soet bly, sus. En sorg dat jy vanaand tuis is wanneer ek terugkom. Daar is ’n … e … sakie wat ek met jou wil bespreek.”
