na die kleurplate kyk, is jy ook sommer lus en gaan hou in New York vakansie.”
“Was Tannie al oorsee?”
“Nee, maar ek wil baie graag gaan. In daardie opsig aard ek na my oorlede oupa. Ek het net sulke jeukende voete soos hy gehad het.”
Hennie stap saam met Ansie van Zyl om haar te wys op watter rakke die vakliteratuur gehuisves word, maar dan eers registreer sy wat die dogter so pas gesê het.
“Vuurhoutjies? Speel Kosie graag met vuurhoutjies?” Sy kyk bekommerd deur die venster om te sien waar die stoute klein seuntjie hom bevind. “Ek hou nie daarvan dat kinders met vuurhoutjies speel nie. Hier is die boeke, Ansie. Kyk jy solank na hulle, dan gaan ek net gou kyk waar daardie boetie van jou is.”
Kosie van Zyl staan by die ashoop, besig om na die droë gras en onkruid te kyk.
“Nee,” raas Hennie dadelik. “Jy mag dit nie aan die brand steek nie!” Sy kry lag vir haarself. Hier op Sesdorings, ná sy gesê het sy is nie ’n goeie onderwyseres nie, maar sy het nog nie verleer hoe om stoute kinders te hanteer nie. Effens minder skerp voeg sy by: “Jy is ’n regte klein piromaan.”
“’n Piro-wat, Tannie? Watse ding is dit?”
“Jy kan dit in die biblioteek in ’n woordeboek gaan opsoek terwyl jou arme suster jou huiswerk vir jou doen,” sê Hennie streng.
“Kan ek nie liewerster met die hond speel nie?”
“Ja, goed, maar moenie hom seermaak nie en moet ook nie met vuurhoutjies speel nie, hoor?”
“Wat is sy naam, Tannie?”
“Lassie.”
“Maar hy is mos nie ’n kolliehond nie, Tannie.”
Nadat die twee kinders op hulle trapfietse geklim het en weg is, bedien Hennie nog ’n paar kliënte en ’n boer wat ’n boek oor tuinbou soek. Dan doen sy ’n vinnige rondte deur die tuin om te kyk watter kattekwaad Kosie van Zyl dalk aangevang het. Alles lyk ongeskonde. Die vullis op die ashoop is nie aan die brand gesteek nie, hy het nie haar enigste, kosbare suurlemoen van die boom afgepluk nie en ook nie oral lekkergoedpapiertjies rondgestrooi nie. Alles lyk normaal, behalwe dat Hennie Lassie nêrens kan kry nie.
“Het Talettie die hond nie dalk gesien nie?” wil Hennie weet.
“Nee, my kind. Ek was hier in die kombuis besig om koppies te was. Het Lassie nie dalk agter die kinders aangehardloop nie? Jy weet mos hoe spelerig hy altyd is.”
“Ja, Tante, en dis hoekom ek bang is hy is agter die trapfietse aan.” Hennie roep en fluit na haar hond, doen weer ’n rondte deur die tuin en stap dan terug kombuis toe. “Sal Tante die fort ’n halfuur kan hou, dan ry ek gou agter die kinders aan om na Lassie te soek?”
“Goed, my kind.”
Hennie se motortjie het nog nie weer las gegee nie en sy haal die twee kinders na ’n paar minute in. Maar nee, hulle het nie die hond gewaar nie en die stoute klein Kosie is dadelik op die verdediging.
“Ek het hom nie gevat nie, Tannie. Ek het met hom gespeel, maar ek het hom daar by die hek gelos.”
“Het julle die hek toegemaak ná julle deur is, Ansie?”
“Ja, Tannie. My pa het ons geleer om nooit hekke te laat ooplê sodat die beeste kan uitkom en deurmekaar raak nie. Ons het Tannie se hek stewig toegemaak.”
“Dis Koedoespoort se hek. Maar jy sê julle het dit toegemaak en die hond het nie agter julle aangehardloop nie?”
“Nee, Tannie.”
Hennie ry met ’n omweg huis toe, dog nêrens is ’n teken van haar rondloperhond nie. Tant Lettie het hom ook nie gesien nie.
“Lassie is nog te jonk om padvernuf te kon aanleer. Ek is bang ’n motor ry hom dood.”
“Lassie was nou-nou nog hier, my kind. Hy kan nie ver wees nie. Jy dink nie hy het dalk deur die draad gekruip nie?”
“O aarde, Talettie, ek hoop nie hy is op Koedoespoort nie! Don sê sy pa is baie erg oor sy roostuin. Wat maak ek as Lassie dalk al hulle rose uitgegrawe en flenters gekou het?”
Hennie hardloop na die lyndraad toe en, sowaar, daar is haar hond besig om in Koedoespoort se tuin te grawe. Sy roep en fluit, dog die jong hond het blykbaar op interessante nuwe geure afgekom en steur hom nie aan sy nooi nie.
“Lassie!” roep Hennie woedend. “Kom huis toe!”
Die jong wolfhond kyk nie eers op nie.
“Tante!” roep Hennie radeloos. “Het Tante dalk opgelet of die Meirings vanoggend hier verbygery het op pad dorp toe?”
“Ek dink so, hartjie. Ek is nie seker nie, maar ek verbeel my ek het Carl se motor netnou sien verbygaan. Hoekom vra jy?”
“Omdat daardie laspos van ’n hond besig is om ou oom Meiring se rose uit te grawe!”
“Gaan haal hom, my kind.”
“En as die Meirings my op hulle grond betrap?”
“Hulle sal niks aan jou doen nie. Carl sal mos verstaan dat jy jou hond kom haal het.”
“Sal hy?” Hennie is nie so seker daarvan nie. “Lassie!” roep sy weer.
“Carl is nie so sleg as wat jy my altyd wil wysmaak nie, hartjie. Ek sê mos vir jou dis Don wat altyd moeilikheid gesoek het. Dis hy, en nie Carl nie, wat met jou oupa baklei het.”
Hennie weet dat tant Lettie nooit ’n goeie woord vir Donnie het nie en hom blameer vir die onenigheid tussen haar oupa en die Meirings. Sy dink ook sy weet wat die rede vir die ou dame se vooroordeel is. Tant Lettie Jansen is gelukkig op Sesdorings. Sy is in haar element in die kombuis en sy geniet dit om die teekamer te behartig. Sy is bang die vriendskap tussen Hennie en Donnie raak ernstig en dat haar werkgeefster sal trou en Sesdorings verkoop. Want dan sit sy sonder die teekamer en die werk wat sy so geniet. Daarom laat sy geen kans verbygaan om Donnie te beswadder en daarvan te beskuldig dat dit hy is wat al die onenigheid in die verlede veroorsaak het nie.
Donnie het haar vooraf gewaarsku tant Lettie sal hom swartsmeer en allerhande leuens oor hom vertel, het Hennie by meer as een geleentheid gedink en haar nie veel aan die ou dame se stories gesteur nie.
“Dit was nietemin Carl wat my ’n aanbod vir Sesdorings gemaak het, Tante.”
“Dis net omdat hy die oudste broer is en al hulle finansies behartig, aangesien ou oom Meiring nie gesond is nie. Don kan in elk geval nie met geld werk nie. Hy mors sy pa se geld daar op universiteit.”
“Dis nie geldmors om te studeer nie, Tante.”
“Mits jy jou eksamens deurkom. Carl het net drie jaar geneem, toe het hy sy landbougraad. Maar Don sit al vier jaar op universiteit en hy is nog niks verder as in sy tweede jaar nie.”
Dis vir Hennie nuus dat Donnie maar in sy tweede jaar BSc is. Sy is seker hy het vir haar vertel dat hierdie sy finale jaar op universiteit is. Ja, hy het tóg gesê hy is in sy vierde jaar …
