Aby twoje dziecko ostatecznie poczuło się przekonane, że każdy musi sam radzić sobie z własnymi trudnościami, możesz podsumować temat takimi słowami: „Przecież ty też nie lubisz, kiedy ktoś cię wyręcza! Tak samo mają inni!”.
Problem z empatią polega na tym, że skłania nas do litowania się także nad draniami.
Niestety to prawda. Większość nadwydajnych dzieci nie ma w sobie ani grama niegodziwości, nie osądza innych, nie czuje potrzeby mszczenia się, a swoim niemiłym rówieśnikom współczuje, ponieważ uważa ich za głęboko nieszczęśliwych. Aby pomóc nadwydajnemu dziecku się odnaleźć, trzeba je nauczyć oddzielać człowieka od jego czynów i potępiać niedopuszczalne zachowania. To moment, aby odwołać się do jego poczucia sprawiedliwości. Nikt nie musi znosić takich niegodziwości. Koniec kropka. Następnie wyjaśnij potomkowi, że danie komuś przyzwolenia na wyrządzanie zła, nie czyni tego kogoś mniej nieszczęśliwym. Nadwydajni muszą również przestać oceniać innych swoją miarą. Oni myślą sobie tak: „Mnie na miejscu tej drugiej osoby byłoby bardzo źle!”. Oczywiście, że tobie tak, ale nie jej. Oto dowód: „Ty się tak nie zachowujesz, a ona wręcz przeciwnie. A to dlatego, że nie kieruje się tymi samymi zasadami co ty”. Kolejny raz zrozumienie swojej odmienności i tego, że inni nie funkcjonują w oparciu o te same dane, pozwala tym dzieciom uporać się z własną empatią.
Czasem, żeby położyć kres cierpieniu, nadwydajne dziecko odsuwa od siebie emocje zarówno swoje, jak i innych. Wtedy spotyka się z zarzutem, że jest nieczułe, zimne i obojętne. Cokolwiek by zrobiło, aby dostosować się do wymagań, zawsze wychodzi źle! Zanim zaczniesz je uczyć, jak interpretować mimikę twarzy, i zajmiesz się reakcjami i emocjami innych ludzi, upewnij się, czy potrafi odseparować się od drugiego człowieka i czy nie ma ryzyka, że znów zacznie chłonąć emocje innych niczym gąbka.
Na koniec, aby lepiej nauczyć swoje dziecko kontrolować tę „zbyt” dużą empatię, nie zostaje nic innego, jak przekazać mu słowa dalajlamy: „Jeśli twoje współczucie nie obejmuje ciebie, to znaczy, że jest niekompletne”.
ROZGAŁĘZIONE MYŚLENIE KOMPLEKSOWE
Po hiperestezji i wszystkim, co z niej wynika, drugą bardzo charakterystyczną cechą ludzi, którzy za dużo myślą, jest kompleksowe myślenie rozgałęzione. W moich książkach Jak mniej myśleć i Jak lepiej myśleć często wchodzę w szczegóły właściwości kompleksowego myślenia i kipiącego mózgu. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, zachęcam do zapoznania się z nimi.
A oto, co musisz wiedzieć, aby w prosty sposób wyjaśnić to swojemu dziecku: mózg większości ludzi funkcjonuje w trybie liniowym. Oznacza to, że myśli następują po sobie w logicznym i sekwencyjnym ciągu. Obraz, który najlepiej ilustruje ten mechanizm, przedstawia pociąg, w którym każdy wagon jest myślą. Można także wykorzystać równie wyrazistą ilustrację sznura z supełkami, które prezentują powiązane ze sobą kolejne myśli.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
