jak zwykłe manko w kasie.
Dlaczego jednak – w takich czasach! – sprawę tę załatwiono w nieskazitelnie białych rękawiczkach, dbając o uczucia zainteresowanych i wizerunek wytwórni?
– On ciągle szukał nowych wyzwań, a w filmie sporo było dla niego ograniczeń. Nie cierpiał odgórnych nakazów i zakazów – mówi jeden z przyjaciół Lachura, zapytany, czemu ten znakomity artysta i entuzjasta filmu całkowicie zerwał z założoną przez siebie wytwórnią i porzucił animację.
Sam Lachur swoje rozstanie ze Studiem opisał następująco: „Zwolniono mnie karnie za polityczne sprawy”. Prawda jest jednak raczej nieco inna.
A może jeszcze raz spadł na cztery łapy jak kot o dziewięciu życiach? Może ponownie zasugerował swoje rozległe znajomości? Może prowincjonalny prokurator z Bielska obawiał się sprawdzić, czy pogłoski o znajomości z budzącym przerażenie Jakubem Bermanem są prawdą, która zdmuchnie go ze stanowiska?
Niektórzy przypuszczają, że było jak zwykle: kiedy w Studiu pojawiły się pieniądze, Lachur oczywiście nie brał ich dla siebie, tylko oddawał tym, którzy, jak uważał, ich potrzebują – nie zastanawiając się, jak pokryje manko. Dokładnie tak, jak postępował wcześniej i później, przez całe swoje życie.
Jedno jest pewne: pod koniec 1952 roku dyrektor Studia Zdzisław Lachur nagle przestaje się pojawiać w pracy. A pozostali zostają poinformowani, że nie mają już szefa i właśnie zostali zamiejscowym oddziałem wytwórni filmów animowanych w Łodzi.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
