mal twei sünd veiere
süss fallst dü von de Leiere
drei mal drei sünd neggene
dat sünd twei mehr as sebbene
veier mal veier sünd sessteihn
de Damp kummt üt den Schoßstein
fief mal fief sünd fief-un-twintig
ik kume un beseuke dik
sess mal sess sünd sess-un-drittig
junge Böme sünd noch lüttschig
sebben mal sebben sünd neggen-un-vierzig
wer fat mit an un helpet mik?
acht mal acht sünd veier-un-sechzig
wer dat rüt hat, freut sik
neggen mal neggen sünd ein-un-achtzig
de Sönne schient un warmt mik
teihn mal teihn sünd hunnert
da bin ik ganz varwunnert
Dat Johr
Wenn et niet greun word, is Freuhjohr
un de Dage weerd länger, dat is wohr.
In den Sömmer treckest dü veel üt,
de Sönne schient dik up den Bük.
Wenn et Harst is, denne trecket de Nebbel,
weil et kult word, stickts dü de Fäute in Stebbel.
De Winter bringt üsch uk mal veel Snie,
ik well ne uphegen, aber ik weit nich wie.
Tä Hüs
Mudder hat inekofft: Bottere, Honnig, Drinkemelk, Kaffeemelk,
Wittbrut un seute Appelsinen.
Up den Inköpezettel for dat nächste Mal schrift se:
Arften, Appels, Buhnen, Pepper, Seepe, Semp, Solt,
Süern Kuhl, Swartbrut un Zipollen.
En Gebürsdag
Tän Gebürsdag kumet Lüe,
dat is ja ganz dull,
de Stübe is al ganz vull.
Aber kiek up de Deele,
da stahet noch veele.
Ober dat Eten
Et regent, et regent,
de Eere word natt.
Dat Brut is in’n Drögen,
et liggt ja in’n Schapp.
Kartuffelsupp’, Kartuffelsupp’,
keim up mienen Telder rup:
Mandag, Dinsedag, Middewoch,
Dönnerdag un Friedag noch.
Sönnabend, dü glöfst et küm,
gaf et Kartuffelsupp mit Schüm.
Den Sönndag vargett ik nie,
for alle gaf et Kartuffelbrie.
De Füerwehr
Bie de Füerwehr gift et Füerwehrlüe, veele Mannslüe un noch wennig Früenslüe.
Wenn en Drepen is, häbbet se ne Uniform anne. De blae Uniformjacke hat silberne Knöpe. De blae Uniformhuse hat rue Striepen an de Siete lang. Swarte Schäh höret datä. Up den Koppe sitt ne blae Mütze mit en swarten Scherm.
De Füerwehr hat rue Autos. De Sirene hült. De Füerwehrlüe kumet anesüset. Se stieget in ne swarte Latzhuse un trecket sik ne rue Jacke ober. Den geelen Helm up den Kopp estülpet. De Fäute in swarte Gummistebbel estoken. Mit ta-tü-ta-ta fäuhert dat Füerwehrauto lus.
Et brennt, et brennt,
de Füerwehr, de rennt.
Spritze rüt un Motor an,
de Släuche an de Spritze dran.
„Water marsch“, hett dat Kommando,
denn et brennt al lichterloh.
Veel Water helpet veel.
De Stiem, erst düster, word nü geel.
Dat Füer häbbet wi in üse Gewalt,
et recket hen: „Water halt.“
Leiwe Lüe, dat ji et wett:
De Füerwehr hat veel erett.
Nah en gruten Dorpe
In’n Goern könnt wi nist maken, et is tä natt,
darumme wüllt wi nah’n gruten Dorpe, dat is de Stadt.
In’n Bus instiegen un den Fohrschien betahlen,
bien fäuhern kannst dü dik varhalen.
De Bus hult öfter mal an,
damidde noch mannig ein’ middefäuhern kann.
Ne Früe mit en Kinnerwagen stigt in,
in den Kinnerwagen sünd Twillinge drin.
Woans is de Busfohrt tä Enne,
dat is de Station for de Wenne.
Da steiht al de Stratenbahn
mit en langen Anhänger dran.
Instiegen, Fohrschien wiesen,
von de Sönne mott Willem niesen.
Hensetten, kieken un düt un dat,
nü pladdert et weer, de Strate is natt.
An’n Rathüse stieget wi üt,
dat passet sik güt.
Dat Museum is tä, dü miene Güte,
wie allemal mandags, sä uk hüte.
