истэхпитинэ… эрэнэбин диэтэ дии… – ыйытардыы көрөбүн.
– Мин өрүү Даайабын харыстыы сылдьыам, миэхэ эрэн диэбитим, – Максим хаамыытын бытаардан, устунан тохтоон турда, дириҥ далай харахтарынан миигин уун-утары көрдө, улахан кэтит ытыстарыгар суулуу туппут илиибин тойон эрбэҕинэн сып-сылаастык имэрийэн ылла, сүүһүн сүүспэр сыһыары тутта… кыбыстаммын утары сатаан көрбөтүм, киэр хайыһаат көхсүбүнэн эргилинним…
Соболоохпутугар баар ыскаамыйабытыгар кэлэн сэргэстэһэ олордубут. Баччаларга манна ким да суох буолар. Бары күн киирэн, сөрүүн түһэрин кытары кыра-кыралаан тарҕаһан барар идэлээхтэр. Туора дьон суоҕа доҕорум биһиккигэ үчүгэй. Иккиэн эрэ уунан ыһыахтаһа-ыһыахтаһа мэниктиир, тэҥҥэ сөтүөлүүр үгэстэнэ сылдьабыт. Максим эмиэ буоларын курдук киирэн сөтүөлүөх диэн хаайан көрдө. Мин бу этииттэн бүгүн кэлэн толло быһыытыйдым, ол иһин батынан кэбистим.
– Ээ, суох ини. Көр ээ, Максим, күөлү. Күнү быһа сөтүөһүттэр чалбааттаммыт, аймаабыт күөллэрэ утуйа, сынньана сытарын курдук уу-нуһараҥ дии. Утуйдун, сынньаннын, – диибин. Доҕорум күөлү көрбөт, миигин хап-хара харахтарынан тонолуппакка одуулуур. Онтон… онтон сып-сылаастык түөһүгэр ыга тардан икки илиитинэн кууста, уонна сүүспүттэн сэрэниин-сэрэнэн сыллаан ылла. Санаабар уруут-уруккуттан өрүү маннык буолбут курдук. Кини миэнэ, мин халыҥ хаххам, суон дурдам…
– Сарсын, арба Павликтаах кэлэллэр дии, – убайбыныын педколледжка бииргэ үөрэммиттэрин, бэйэ-бэйэлэрин билсэллэрин санааммын, сонуммун үллэстэбин.
– Ээ, убайгар атаахтаары кэтэһэ аҕай сылдьаҕын диэ? – Максим тэбэнэттээхтик күлэн ылла. – Көмүс, мин эйиэхэ сарсын биир сюрприз көрдөрүөм, сөп, – Максим таайтарыылаахтык көрөн кэбистэ.
– Оо, таах эрдэ эттиҥ ээ, мин билэ иликпинэ аны утуйбат да, олорбот да буоллаҕым дии.
– Тулуй, Көмүс, сарсын көрдөрүөм, – санныбыттан кууһан бэйэтигэр тардан ылла.
– Максим, эн тоҕо миигин Көмүс диэн ааттыыгыный? – мин дьиктиргээммин доҕорбуттан ыйытабын.
– Көрдөөн булбутум Көмүс буолумуна. Оннооҕор өс хоһооно баар, «Көрдөөбүт көмүһү булар» диэн.
Көмүс… мин сөбүлүү иһиттим. Кини миигин эрэ итинник ааттыыр буоллаҕына, Көмүс да буоларга сөбүлэһэбин. Максим ол олорон сиэбиттэн төлөпүөнүн таһаарда уонна кимиэхэ эрэ эрийдэ. Эмискэ мин суотабайым өрө дьигиһийдэ. Кини эрэ эрийдэҕинэ тыаһыыр нарын ырыа чуумпуну аймаата.
«Күндү киһим, күнүм-ыйым…» кыыс намыын куолаһа сатыылаабыт чуумпуга наҕыллык кутуллар. Мин саҥарбаппын, утары көрбөппүн. Кыбыстаммын тэтэрэ кыыспыт иэдэстэрбин ытыстарбынан саба туттан олоробун уонна симиттэн күлэбин. Максим бэйэтин төлөпүөнүн экранын миэхэ утары уунан көрдөрдө. Мин нүөмэрим киниэхэ «Көмүһүм» диэн ааттана сылдьар…
– Наһаа үчүгэй ырыа дии. Холбоорууй төлөпүөҥҥэр, Көмүс, – Күндү киһим көрдөһөр.
Мин холбуубун. Нарын ырыа сып-сылаас түү былаат курдук доҕорум биһиккини кууһа бүрүйэн кэбиһэр.
Түүлбэр