(gw.) – ubiór, strój. [przypis edytorski]
59
kieby (gw.) – niby, jakby. [przypis edytorski]
60
chrześcijan (gw.) – chrześcijanin. [przypis edytorski]
61
kaj (gw.) – gdzie. [przypis edytorski]
62
dzieucha (gw.) – dziewucha, dziewczyna. [przypis edytorski]
63
tyla (gw.) – tyle. [przypis edytorski]
64
przeciek (gw.) – przecież. [przypis edytorski]
65
zwiesna (gw.) – wiosna. [przypis edytorski]
66
luby (daw., gw.) – miły. [przypis edytorski]
67
jeno (daw., gw.) – tylko. [przypis edytorski]
68
przyjacielstwo – przyjaźń. [przypis edytorski]
69
sielnie (gw.) – silnie, mocno. [przypis edytorski]
70
nikto (gw.) – nikt. [przypis edytorski]
71
poniechać (daw., gw.) – zostawić. [przypis edytorski]
72
mało wiele (gw.) – trochę. [przypis edytorski]
73
turbacja (daw., gw.) – kłopot, zmartwienie; uciążliwość. [przypis edytorski]
74
jeszczek (gw.) – jeszcze. [przypis edytorski]
75
kieby (gw.) – niby, jakby. [przypis edytorski]
76
kiej (gw.) – gdy. [przypis edytorski]
77
nieszpory – wieczorne nabożeństwo w kościele katolickim, rozpoczynające się zwyczajowo mniej więcej w czasie, gdy zachodzi słońce. [przypis edytorski]
78
rychło (daw., gw.) – szybko. [przypis edytorski]
79
arbata (gw.) – herbata. [przypis edytorski]
80
kulas (gw.) – noga. [przypis edytorski]
81
powywierane (gw.) – pootwierane. [przypis edytorski]
82
przeciwić się (gw.) – sprzeciwiać się. [przypis edytorski]
83
zazierający (gw.) – spoglądający. [przypis edytorski]
84
któren (gw.) – który. [przypis edytorski]
85
tylachna (gw.) – tyle. [przypis edytorski]
86
kiej (gw.) – gdy. [przypis edytorski]
87
stojał (gw.) – stał. [przypis edytorski]
88
któren (gw.) – który. [przypis edytorski]
89
wielgi (gw.) – wielki. [przypis edytorski]
90
ordzewiały (gw.) – zardzewiały. [przypis edytorski]
91
niekajś co (gw.) – gdzieniegdzie. [przypis edytorski]
92
do cna – do końca, zupełnie. [przypis edytorski]
93
kokot – kogut. [przypis edytorski]
94
śpik (gw.) – sen, senność. [przypis edytorski]
95
nasadlony – nasmarowany sadłem. [przypis edytorski]
96
kieby (gw.) – niby, jak. [przypis edytorski]
97
przyźba a. przyzba – wał usypany z ziemi dokoła podmurówki dawnej chaty wiejskiej, często obłożony kamieniami a. deskami; daw. ludzie na wsi zwykli odpoczywać siedząc na przyzbie i mając za oparcie ścianę chałupy. [przypis edytorski]
98
ździebko (gw.) – trochę.
