vir lug, net soos in haar droom. Sy wil asemhaal, maar sy kan nie. Dis asof sy dit nie regkry om in te asem nie, asof daar ’n onsigbare hand is wat stadig maar seker die suurstof uit haar pers.
Sy rol om en staar na die rookwolk wat nou reg bokant haar hang. Deur die vlokkies wat besig is om haar te oorweldig, staar sy hulpeloos na die digte gryswit wolk. Die wolkbank is dikker as ’n misstorm op die bergpas na Kaappunt, en vaagweg hoor sy iets dreun. Maar die groot ronde klos rook suig die lewe uit haar uit.
Sy baklei teen die vlokkies wat haar wil-wil verswelg. Sy moet opstaan, nader gaan. Sy gaan nie betyds wees nie, sy gaan nie haar ander helfte kan red nie en sy het Sandra belowe!
3
“Rex, middag,” antwoord hy die internasionale oproep wat sy ontvangsdame na hom deurgesit het.
Noudat hy bevestig het dat Emesia veilig geland en saam met sy broer op pad is hierheen, kan hy aan dringender sake aandag gee. Hy brand al heeldag om met hierdie sakeman te praat, maar hy moes hom noodgedwonge aan ’n lyntjie hou tot hy seker was dat Emesia hier is.
“Hallo, Rex, my naam is Ettienne le Roux. Ek is deur Shain, jou makelaar, na jou verwys. Hy het my jou kontaknommer gegee, ek hoop nie jy gee om nie.”
“Glad nie, Ettienne. Waarmee kan ek help?” vra Rex en besluit om nie vir Ettienne te noem dat hy die oproep te wagte was nie.
“Ek skakel in verband met die hotel wat jy moontlik wil verkoop.”
“O ja, Shain het nou die dag so iets genoem. Ek’s bly jy het my gebel.” Rex probeer sy opgewondenheid beteuel. “Stel jy belang?”
“Ja, ek is ’n geruime tyd reeds op die uitkyk na nuwe besighede – ek is geïnteresseerd daarin om my bestaande toerismebesigheid uit te brei na Afrika. Volgens wat Shain my vertel het en wat op julle webwerf gewys word, kan hierdie hotel dalk net wees waarna ek soek.”
“Dit klink goed. Wat kan ek doen om jou te oortuig dat hierdie ’n besondere besigheid en ’n uitstekende belegging sal wees?”
“Niks, ek het reeds deur al die beskikbare syfers gewerk.”
“En?”
“Ek stel belang. Ek wil volgende week die hotel besoek. Sal volgende week geskik wees?”
“So vinnig?”
“Wel, ek het van Shain verstaan dat jy haastig is om te verkoop en terug te keer na Frankryk, maar sê gerus as ek verkeerd is.”
“Nee, nee, jy’s glad nie verkeerd nie. Ek wil so spoedig as moontlik dinge hier afhandel.”
“Nou dan staan daar mos niks in ons pad nie. Ek ken ’n goeie besigheid wanneer ek een sien, en jy is haastig om te verkoop.”
“Dankie, en glo my, hierdie is definitief ’n florerende besigheid. Met al die probleme in Zimbabwe is die toerismebedryf in Zambië besig om te ontplof. Jy sal nie ’n fout maak nie.”
“Ek weet. Zambië se ekonomie het die laaste paar jaar versterk en die kwacha verstewig konstant teen die dollar. Ek is opgewonde om my belange daarheen uit te brei. Jou ander vennote, kan ek aanvaar dat hulle ook wil verkoop?”
Rex se glimlag vries. Sy enigste kans om sy vennoot te oortuig om te verkoop, is om die koper hier by die hotel te kry.
“Julle is mos twee of drie vennote, dan nie?” vervolg Ettienne.
“Twee. Ons is net twee vennote.”
“Hoekom wil julle verkoop?”
“Ek is moeg vir Afrika, my ma se familie is van Frankryk. Ek wil daar ’n besigheid begin – closer to home, jy verstaan?”
“Natuurlik. Jou vennoot, voel hy dieselfde?”
“Definitief.”
“So hy wil ook verkoop?” dring Ettienne aan op ’n reguit antwoord.
Rex swets onderlangs en sê: “Hy byt-byt nog aan die idee om te verkoop, maar ek sal hom oortuig indien julle ernstig is. Hy sal nie ’n probleem wees nie.”
“Is jy seker? Ek sal nie daarvan hou om halfpad om die aarde te vlieg net om uit te vind die een vennoot wil geensins verkoop nie. Miskien moet ek eers met hom ook gesels.”
“Néé,” sê Rex vinnig en te hard. Met ’n meer beheerste stemtoon herhaal hy: “Nee, dis nie nodig dat jy met hom gesels nie. Ek is ook ’n besigheidsman en ek sal nie jou tyd mors nie. Boeta sal verkoop.”
“Goed, solank ons mekaar verstaan.”
“Natuurlik. Ek sal graag die hotel aan jou wil wys, want daar bestaan nie ’n foto wat reg kan laat geskied aan die boutegniek, tuinuitleg en natuurskoon nie. As jy eers die hotel met jou eie oë gesien het, is daar niks of niemand wat in jou pad sal staan nie.”
“Ek vind ook dat foto’s nie altyd die waarheid vertel nie. Ek verstaan van Shain dat julle die hotel geërf het en dat dit reeds ’n geslag of wat aan jou familie behoort?”
“Ja, my oupagrootjie se pa het die hotel van die grond af opgebou, en sedertdien het dit nog nooit ons familie se hande verlaat nie.”
“Is jy seker jy wil so ’n familie-erfstuk nou laat gaan? Wat van jou kinders?”
“Ek het gelukkig nog nie daardie fout gemaak nie, maar ás ek eendag mal raak en kinders oorweeg, sal ek hulle in elk geval ’n beter toekoms in Frankryk kan gee as hier in agtergeblewe Afrika.”
“Vir iemand wat ’n besigheid wil verkoop, is jy baie negatief teenoor Afrika.”
Rex lag. “Afrika is goed vir baie mense, maar Zambië en hierdie hotel was nog nooit in my bloed nie. As kind het ek en my ma gereeld haar familie in Frankryk gaan besoek; sy kon ook nooit vat kry aan Zambië nie. Sy en my pa is later geskei juis omdat my ma te veel huis toe verlang het. Hy was egter nie bereid om sy familiegeskiedenis vir haar of vir my agter te laat nie – Zambië en die hotel was in sy bloed. Ná skool is ek terug na my ma in Frankryk, waar ek studeer het.” Hy sug en vervolg: “Ek’s nie meer ’n tiener nie, ek weet Frankryk is my toekoms. Dis wie ek is, en dis waarheen ek sal terugkeer sodra ek hier verkoop het.”
“Ek verstaan, maar wat van jou pa? As die hotel in sy bloed is soos jy sê, sal hy sekerlik nie verkoop nie.”
Rex lag. “Nee, daar is ’n groter kans dat hy by die waterval sou afspring voor hy die hotel sou verkoop, maar my pa is so agt maande gelede oorlede.”
“Jammer om dit te hoor. Is jou ander vennoot familie?”
“Stiefbroer, maar hy het nie hier grootgeword nie. In werklikheid het hy eers ses maande gelede hier aangekom. Die hotel het geen sentimentele waarde vir hom nie, so jy hoef jou nie oor hom te bekommer nie.”
“Dis goed om te hoor. Dan sien ek jou volgende week. Ek en die argitek wat al my hotelle ontwerp het en twee van my finansiële adviseurs sal ’n draai kom maak. Ons sal die hotel en omgewing in detail bekyk en wil jou finansiële state ook sien.”
“Natuurlik. Dit pas my uitstekend,” sê Rex opgewonde.
