haar inderdaad onder ’n wanindruk gebring.
Sy trek die kleedkamer se deur saggies agter haar toe en wonder wie se tasse sy in Dewalt se motor gesien het en waarheen hy en Esna gery het.
Natasha hoef nie lank te wonder nie. Sy het kwalik gaan sit, toe bedien die ouer vrou haar met tee voordat sy self voor die kaggel gaan sit.
Die meegevoel in mevrou Hugo se stem lê vlak toe sy met deernis na Natasha kyk en duidelik ongemaklik sê: “Daar is iets waarvan mevrou behoort te weet. Ek is bevrees dit is nie iets aangenaams nie, maar ek mag dit nie stilhou nie. Jy behoort te weet wat agter jou rug aangaan … Dit is meneer De Meyer en daardie flerrie van ’n Esna le Clus …”
’n Verwese, hartseer glimlaggie plooi om Natasha se mond toe sy die ouer vrou te hulp snel en haar uit haar verleentheid help. “Ek weet dat sy my man vanoggend gebel het en dat hy haar daarna in Polfyntjies ontmoet het. Trouens, ek het hulle daar in die koffiekroeg raakgeloop, en … wel … Ja, mevrou het gelyk, dit is ’n onsmaaklike besigheid.”
“Ek is bevrees dit is nie al nie, mevrou De Meyer,” laat die ouer vrou ietwat huiwerig hoor. “Ongeveer ’n uur nadat jy vanoggend gery het, was daardie flerrie saam met meneer De Meyer hier in die huis. Sy het vir hom in die sitkamer gewag terwyl hy sy aandpak in die kleedkamer gaan haal het. Ek weet nie waarheen hulle gery het nadat hulle hier weg is nie, maar dit het vir my gelyk of hulle Leliesvlei se pad gevat het.”
“Ja, hulle het seker by Leliesvlei aangedoen om vir daardie meisie aanddrag te gaan haal,” sê Natasha ingedagte, meer aan haarself as aan die huishoudster. “Ek het duskant Pietermaritzburg by hulle verbygery. Agter in meneer De Meyer se motor was twee tasse. Hulle is waarskynlik Durban toe vir die aand.”
“Ja, dit is nooit anders nie,” stem mevrou Hugo saam. “Meneer De Meyer en daardie … e … vroumens was altyd baie lief vir Durban se naglewe. Ek weet nie wat sy hier kom soek het nie, want sy woon in Durban. Sy het ’n woonstel daar.”
“Dit is vir my baie duidelik wat sy hier kom soek het, mevrou,” laat Natasha met gedwonge bedaardheid hoor. “Sy het in die koerante gelees dat meneer De Meyer feitlik oornag in ’n miljoenêr verander het en nou waarskynlik baie ryker is as die man vir wie sy hom destyds gelos het. Ek begryp die situasie baie goed, mevrou Hugo. Esna le Clus het hierheen gekom in die hoop dat hy haar sal terugneem. Ek glo nie sy het geweet dat hy getroud is nie.”
“Mevroutjie, jy het in ’n goeie huis grootgeword en net in die hoogste kringe beweeg. Jy ken nog nie daardie heks se soort nie. ’n Huwelik het geen betekenis vir hulle nie. Sy sou meneer De Meyer nogtans gebel het, selfs al het sy ook geweet dat hy getroud is. En laat ek jou dit vertel: daardie vroumens is vasberade om meneer De Meyer vir haarself in te palm,” laat die ouer vrou moederlik besorg hoor. “Ek weet eerlikwaar nie waarom daar sulke slegte mense op die aarde moet wees nie.”
“Wel, sy kan hom net kry as ek gewillig is om van hom te skei,” meen Natasha.
Daar is duidelik ’n bekommerde trek op mevrou Hugo se gesig. “Mevroutjie, moet asseblief nie dink ek is vermetel of dat ek my neus in jul persoonlike sake wil steek nie. Ek het mevrou voor jul huwelik leer ken en vir jou lief geword asof jy my eie dogter is; daarom kan ek dit nie verdra dat daardie gewetenlose fortuinsoekster jou ongelukkig moet maak nie.”
“Mevrou Hugo!” roep Natasha aangedaan uit, die trane duidelik in haar stem. Die volgende oomblik gaan sit sy voor die ouer vrou op die vloer, met haar kop op haar skoot, en bars in hartverskeurende snikke uit.
Terwyl Natasha huil asof haar hart wil breek, streel mevrou Hugo vertroostend met haar hand oor die jong vrou se blink, swart hare. Woede teenoor Esna, die bron van Natasha se bitter leed en hartseer, vlam soos ’n onblusbare vuur in haar hart op.
“Verbeel jou; vier weke en drie dae getroud, en hy laat hom sowaar verlei deur dieselfde meisie wat hom tien maande gelede so ’n vuil streep getrek het … Lyk my hy sal ook nooit leer nie,” sug mevrou Hugo. “Maar so gaan dit. Sommige mans weet ook nie wanneer hulle ’n goeie vrou het nie. Dit sal net sy verdiende loon wees as daardie Esna-vroumens al sy geld uitmors en hom daarna weer in die pad steek …”
Baie gedagtes maal deur die huishoudster se gemoed terwyl sy aanhoudend oor Natasha se hare streel. Haar hart gaan uit na die jong vrou wat vandag so ’n wrede skok opgedoen het. Vanoggend aan die ontbyttafel was sy en Dewalt nog vol grappies, maar nou flankeer hy in Durban met ’n ander meisie terwyl sy vrou haar hart uithuil.
Toe Natasha se snikke later bedaar, lig sy haar kop en droog haar trane af. Die hartseer lê vlak in haar mooi, sagte oë toe sy met ’n effense hees stem sê: “Jy sal nooit weet wat dit vir my beteken om jou vir ’n vriendin te hê nie, mevrou Hugo. Dankie vir jou liefde en vriendskap. Dit is bemoedigend om te weet dat hier darem iemand in die huis is na wie ek kan gaan wanneer die probleme van die lewe vir my te veel word. Gee my gerus raad as jy voel ek het dit nodig. Ek het geen ondervinding van hierdie soort dinge nie; ek weet glad nie wat om te doen nie.”
Natasha staan van die vloer af op en gaan weer op die stoel voor die kaggel sit. Sy hou haar koue hande na die vuur toe uit. “Vertel my, wat moet ek doen, mevrou? Moet ek my man sy vryheid gee, of moet ek hom liewer teen daardie listige vrou beskerm? Sy kan tog nie met hom trou terwyl hy nog met my getroud is nie.”
“Dis waar,” stem die ouer vrou saam, “maar vir haar soort beteken die huwelik minder as niks. Sy sal in sonde saam met hom lewe sonder om ’n enkele slapelose nag daaroor te hê. Dit hang dus uitsluitlik van meneer De Meyer af of jul huwelik hom teen haar sal kan beskerm. Maar ek sal jou nogtans aanraai om nie haastig te wees met ’n egskeiding nie. Dit is net moontlik dat meneer De Meyer se oë vroegtydig oopgaan.”
Daardie aand, terwyl Natasha alleen in die groot dubbelbed lê, dwaal haar gedagtes knaend na Dewalt wat die naglewe iewers in Durban saam met sy geliefde Esna geniet. Sy wonder of hulle in Durban gaan oornag of nie. Haar gedagtes dwaal terug na haar en mevrou Hugo se gesprek vroeër die aand. Nou wonder sy of Dewalt werklik so roekeloos sy beginsels oorboord sal gooi om in sonde saam met Esna te lewe. Sy kan nie glo dat hy graag in so ’n skandaal betrokke sal wil raak nie.
Natasha lê tot laat daardie nag en dink aan hul huwelik en hul toekoms. Sy het Dewalt met haar hele wese lief en sy sal graag wil sien dat hy gelukkig is. Maar Esna, weet sy, is nie die soort meisie wat hom gelukkig sal kan maak nie. Sy sal moontlik met hom trou en spandabel lewe totdat sy bankrekening uitgeput is. Daarna sal sy hom weer net so in die steek laat, soos verlede keer, en vir haar ’n ryker man gaan soek.
Na ure se getob besluit sy eindelik dat sy nie van Dewalt gaan skei nie. Sy dink aan die vier gelukkige weke wat hulle in Sonskynbaai deurgebring het en aan al haar mooi drome wat sy vir die toekoms gekoester het. Dan begin sy opnuut huil oor die groot ramp wat hulle vandag getref het.
Dit is byna eenuur toe Natasha eindelik aan die slaap raak. Nog steeds is Dewalt nie tuis nie. Sy het die een nagmerrie na die ander.
Die volgende oggend merk sy dat Dewalt se plek langs haar nog steeds leeg is. Dit laat haar opnuut hartseer voel.
Later bring die huishulp vir haar ’n koppie koffie en sy drink dit afgetrokke terwyl sy wonder of Dewalt in Esna se woonstel of in ’n hotel oornag het. Sy weet dat ’n wensdenkery haar niks sal baat nie, maar sy wens nogtans dat Dewalt liewer die nag in ’n hotel deurgebring het. Waarom weet sy self nie, want dit sal tog niks aan die gemors waarin Esna hulle gedompel het, verander nie.
Daar is ’n vreemde traagheid in Natasha se bewegings toe sy later uit die bed opstaan. Sy gaan sit aan vir ontbyt, maar drink net ’n glas lemoensap.
“Mevroutjie,
