’n ander ou wat ook een het. Ek is seker hy sal nie omgee om dit vir my te leen nie,” sê Saartjie.
“Wie’s dié ou?” vra Anna.
“Galpil,” sê Saartjie. “Hy het een keer gesê hy sal enigiets op aarde vir my doen.”
“Hmmm,” sê Lina, “is dit hoe sake staan?”
“Moenie simpel wees nie,” snou Saartjie haar toe. “Ek sê mos maar net wat hy gesê het. Ek weet hy sal sy fiets vir my leen.”
“Reg, dan het ons een fiets,” sê Anna. “Maar dink jy Apie en Bennie sal hulle s’n vir ons leen?”
Saartjie dink hieroor na. Sy twyfel of die twee knapies die fietse sommer so verniet vir hulle sal gee. Gelukkig skuld hulle Apie darem niks nie. Hulle het hom verlede Saterdag klaar betaal om seker te maak hy bly stil oor die slang-episode.
“Miskien sal ons hulle so ’n ietsie moet betaal,” meen Saartjie nou. “Hoeveel geld het ons?”
Die drie vriendinne werk dit uit, maar dit is glad nie ’n lang en ingewikkelde proses nie, want hul geld is min.
“Ons bied vir hul elkeen iets aan om hul fietse te leen,” sê Saartjie, “maar ons hou vir ons nog geld oor vir lekkers ook.”
Haar voorstel dra die ander twee se goedkeuring weg.
“Daar is niemand by ons huis nie,” sê Saartjie. “Kom ons gaan soontoe en maak vir ons tee en iets lekkers om te eet.”
“Weg is ons,” sê Lina en die meisies staan op.
“Haai, julle!” hoor hulle skielik ’n skril stemmetjie. Die drie kyk na mekaar en sug tegelyk.
Hulle draai om en kyk na Muggie wat op die stoep sit en agterdogtig na hulle loer. Haar ogies is dun skrefies.
“Waarheen gaan julle?” vra sy.
“Net gou na Saartjie se huis toe,” sê Anna. “Speel jy maar met jou pop . . .”
“Ek en Trienkie gaan saam,” sê Muggie. Sy raap die pop op en vra opgewonde: “Wat gaan ons by Saartjie se huis doen?”
Verslae kyk die Drie Muskiete na mekaar. Hoe op aarde gaan hulle vanmiddag van Muggie ontslae raak?
Hulle kan ook nie te veel praat nie, want dan sal sy alles hoor.
“Let her come now,” sê Saartjie in Engels sodat Muggie nie moet verstaan nie. “We’ll get rid of her later, before we leave.”
Anna en Lina knik instemmend. Muggie loer agterdogtig na Saartjie en toe kom die piepstemmetjie: “Jy moenie dink ek verstaan nie wat jy sê nie. Ek verstaan alles!”
Vies kyk die drie na haar. Maar Saartjie weet die kleintjie bluf net.
“Wat het ek gesê?” vra sy vir Muggie.
“Toemaar, ek weet. Jy moenie dink ek is dom nie. En praat nog net een keer daai ander taal, dan vertel ek vir my ma ’n klomp goete van julle.”
Effens ongemaklik kyk die drie na mekaar. Hulle wonder van hoeveel “goete” wat hulle aangevang het, weet Muggie.
“Ons mors tyd,” sê Lina. “Kom ons waai.”
Die drie meisies stap vinnig weg. ’n Paar treë agter hulle volg Muggie op ’n drafstap met Trienkie in haar arms.
In die kombuis is Saartjie sommer baie besig.
“Ons maak scones,” sê sy, “dan sny ons hulle middeldeur en sit botter op. Dit gaan lekker saam met tee wees.”
“Weet jy hoe om botterbroodjies te maak, Saartjie?” vra Anna.
“Jy bedoel scones?”
“Botterbroodjies is mos die Afrikaans vir scones,” sê Anna.
“Natuurlik weet ek hoe om sco-. . . ag, ek bedoel botterbroodjies te maak,” verseker Saartjie hulle. “Ek het my ma al baie daarmee gehelp.”
Saartjie het nou ’n voorskoot aan. Sy vryf haar hande voor haar en sê saaklik: “Julle voer net bevele uit en bring vir my wat ek wil hê.”
Almal staan reg. Saartjie het ’n skottel voor haar.
“Drie koppies meel,” sê sy en wys vir Anna waar die meel gehou word.
“Skakel jy solank die oond aan, Lina,” vervolg sy, “en hou die pan reg. Sit baie botter in.”
“Nou drie teelepels bakpoeier, Anna.”
Die bakpoeier word by die meel gegooi. Dan gooi Saartjie ’n knippie sout daarby en ’n bietjie water. Sy meng die bestanddele met ’n teelepel.
“Ek wil ook iets doen,” kla Muggie.
“Bly jy net uit die pad. Klits gou die eier, Anna.”
Anna klits ’n eier en Lina bring op Saartjie se versoek twee lepels suiker. Die suiker word by die geklitste eier gegooi.
Saartjie staan ’n oomblik en dink. O ja, daar moet nog botter inkom!
“Drie eetlepels botter, Anna.”
Die botter word ook bygevoeg. Dan meng Saartjie die geklitste eier, suiker en botter goed en gooi dit in die skottel by die ander mengsel.
“Nou kan jy hand bysit,” sê Saartjie vir Muggie wat haar so belangstellend staan en dophou. “Vat ’n lepel en help my. Alles moet gemeng word.”
Muggie staan op ’n stoel en met ’n lepel in haar hand help sy Saartjie om al die bestanddele te meng.
Skielik hoor die meisies ’n klop aan die voordeur.
“Ek wonder wie dit kan wees?” sê Saartjie en sy stap deur die sitkamer voordeur toe. Anna en Lina wonder ook. Hulle stap saam.
Muggie is alleen in die kombuis. Sy staan en roer.
Toe Saartjie netnou ’n knippie sout bygegooi het, het Muggie gesê dis te min. Maar die ouer meisie het gesê sy weet nie waarvan sy praat nie.
“Saartjie dink altyd sy weet alles,” brom Muggie nou waar sy staan en roer. Sy besluit om meer sout by te sit.
Die dogtertjie neem die sout en gooi ’n hele handvol in die mengsel. Dan dink sy daaraan dat sout en peper mos gewoonlik by mekaar hoort. Sy is seker Saartjie het van die peper vergeet. Muggie neem ’n potjie en gooi amper al die peper wat daarin is in die bak uit.
“Atiesjoe!” nies sy en snuif en vee met die agterkant van haar hand oor haar neus.
Miskien het sy nou te veel peper ingesit, dink sy, maar sy sal maar liewers niks vir Saartjie-hulle sê nie.
Muggie staan weer op die stoel en roer die mengsel met mening.
Toe
