te stel.
Hy lees die advertensie hardop – hy wil hoor hoe dit op die oor klink.
Aandag! Aandag! Aandag!
Donderdag is die Groot Dag. Hoekom? Lees en word wys!!!
Donderdag vind die grootste kompitisie wat Kwaggaberg, Noordwes Provinsie, Suid-Afrika, die Suidelike Halfrond, Die Wêreld nog ooit gesien het hier in ons dorp plaas!!!
Lees die res van hierdie kennisgewing versigtig en onthou – alles wat ek hier sê, is so waar as parravet!!!
Enige ou onder 15 (moenie oor jou ouderdom probeer jok nie, want ek het maniere om uit te vind!) kan aan hierdie GROOT KOMPITISIE deelneem. Wiesie sterkste? Dis die vraag!!! Wie kan die Bonzo die verste uitrek? Dissie selde vraag!!!
Jy betaal net R10,00 en jy kan tien keer soveel wen. Dink net daaraan! Het jy al ooit van so ’n aanbot gehoor? Of gelees?! Ongelooflik, né?
Kontak dadelik vir my, Trompie, of een van my helpers (Rooie, Blikkies en Dawie) vir meer inligting. Maar al die geld moet direk en net aan my betaal word!
Opskut!!! Laat ons van julle hoor! Onthou wat sêê die digter: Wie nie waag nie, wen nie!” en Van uitstel kom afstel!”
En vir dié van julle wat eers wil oefen – dis g’n probleem nie! Vir net R20,00 kry jy vyf probeerslae – genoeg om jou spiere sterker as ooit te maak! En as jy die Bonzo vir ’n hele middag na jou huis toe wil vat sodat ne’t jy op hom kan oefen en ons Bonzo-kampioen kan word, gaan dit jou net R50,00 kos!
So lat hoor van jou – vandag nog!
Opskut! Opskut!! Opskut!!!
Trompie Toerien
Net toe Trompie sy meesterstuk vir Katrien wil vat sodat sy dit netjies kan oorskryf en miskien ’n tekening van ’n sterk seun met geweldige spiere daarby kan teken, kom Rooie en Blikkies by hom aan.
Trompie lees die advertensie vir hulle voor. Hulle dink ook dit is baie goed geskryf. Blikkies maak egter beswaar teen die sin dat al die geld direk en net aan Trompie betaal moet word. Hy voel dit beteken Trompie vertrou hom, Rooie en Dawie nie.
Die Grootkaptein verseker hom dit is glad nie die geval nie. Dit sal maar net makliker wees as hy al die geld self hanteer.
Rooie het ’n ander beswaar.
“Die ouens het nie geld nie,” sê hy. “Jy moet die inskrywingsgeld minder maak.”
Trompie dink Rooie het miskien ’n punt beet. Kyk net hoe min ouens het vandag by die skool genoeg gehad om die Bonzo aan te durf. Hy besluit om net vyf rand per inskrywing te vra.
Almal is tevrede. Hulle stap na Katrien toe. Sy doen huiswerk in die tuin en glimlag breed wanneer die drie seuns oor die muur leun en haar groet. Vandat Trompie haar gevra het om saam met hom na die Sondagskoolpiekniek toe te gaan is sy besonder vriendelik.
Trompie verduidelik vir haar wat hy wil hê sy moet doen. Sy lees die advertensie aandagtig deur. Die seuns hou haar stip dop.
“Ek sal dit vanaand netjies oorskryf, en ook ’n gepaste tekening daarby maak.”
“Baie dankie, Katrien!”
“Maar wil jy dit nét so hê?”
“Natuurlik, ja.”
“Moet ek niks verander nie?”
“Soos wat?”
“Hier’s ’n paar foutjies in.”
“Soos wát?” wil Trompie weet. Hy hou nie van die manier waarop Rooie en Blikkies grinnikend na hom kyk nie.
“Wel, hier is spelfoute en die aanhalings van die ‘digter’ is eintlik idiome …”
“Maak nie saak nie. Ek wil dit nét so hê. Jy verander niks nie!” sê Trompie nors.
“As jy so sê,” antwoord Katrien gedwee.
Die volgende paar dae verloop dinge glad nie so seepglad soos Trompie gehoop het dit sou nie. Almal het die advertensie op die leerders se kennisgewingbord gelees, maar die geld kom maar stadig in – nog net drie seuns het ingeskryf.
Die meeste seuns is nie lus om geld te betaal om net een keer te voel hoe die Bonzo werk nie. Niemand het nog van die twintigrand-aanbod vir vyf probeerslae gebruik gemaak nie. Daar wás wel ’n paar navrae, maar dit het net by navrae gebly.
Niemand vra eers uit oor die gebruik van die Bonzo vir die hele middag nie. Geld is skaars. Besigheid is glad nie goed nie.
Teen die Dinsdag het Trompie nog lank nie genoeg geld gemaak nie. Afgesien van die eerste drie seuns het nog tien nou al vyf rand elk betaal om aan die kompetisie deel te neem, maar ’n derde daarvan moet nog vir die wenner afgetrek word en Trompie word benoud. Die tyd raak min. Hy hoop maar Rooie wen – dalk kan hy omgepraat word om al sy geld vir die Bonzo-fonds te skenk. Dit sal beslis help!
Trompie is teleurgesteld in die rekband. Die ding verrig glad nie sulke wondere soos wat Zarko gesê het nie. Trompie oefen hard, elke dag, maar die toutjie in sy laai pas nog steeds om sy boarm. En ten spyte van die feit dat hy die Bonzo by hom het en baie meer as Rooie oefen, kan hy sy maat nie uitstof nie. Die Bonzo maak ’n mens glad nie sterk nie. Om alles te kroon, kom Trompie agter dat die rekband teen die handvatsel begin uitrafel. Hy is seker as ’n groot, sterk man net een keer met sy volle krag daaraan trek, gaan dit klaarpraat met die ding wees.
Die Woensdag en Donderdagoggend begin dinge darem beter lyk. Trompie maak nog R75,00 wanneer nog vyftien seuns vir die kompetisie inskryf.
In die laaste periode maak Trompie ’n paar sommetjies. Hy het op die ou end altesaam dertig rand uit oefenlopies gemaak. Agt-en-twintig deelnemers het vyf rand betaal – ’n totaal van R140,00. Saam met die dertig rand (wat hy eintlik nie wou byreken nie, maar die nood druk, so nou moet hy maar) het hy dus nou R170,00, minus ’n derde vir die wenner (R56), wat sy totale wins op R113,00 te staan bring. En dis nie genoeg om sy bankbalans weer te kry waar dit hoort nie! Rooie sal eenvoudig net móét wen en van sy wengeld bydra.
Ná skool stap die seuns wat aan die Bonzo-kragmeting gaan deelneem na die muur by die skietbaan. Daar is ook al klaar ’n groot groep toeskouers.
Trompie het ’n stukkie kryt. Hy trek ’n dik wit streep teen die muur. Almal kyk aandagtig na hom. Dan verduidelik Trompie die reëls: ’n Handvatsel in elke hand; hande teen mekaar en in lyn met die wit streep; trek vir al wat jy werd is en knik jou kop wanneer jy nie meer verder kan nie sodat jou duime se posisies gemerk kan word.
Almal verstaan. Die seuns trek hul baadjies en hemde uit. Hulle is gereed. Daar is agt-en-twintig wat betaal het en drie – Rooie, Dawie en Blikkies – wat nie het nie.
Die seuns kry een vir een ’n beurt. Trompie merk net die ouens wat die sterkste is, se eindposisies. Dis mos onnodig om vir almal strepe te trek. ’n Dorpseun wat een van die eerstes was om die Bonzo aan te durf, loop nog steeds voor. Sy strepe bly die verste.
Daar is later nog net ’n paar seuns oor wat moet trek.
Uiteindelik
