Trompie besluit om nog ’n dag of wat te wag voor hy sy spaargeld gaan trek. Hy wil so min as moontlik rente verloor en hy is bang sy pa kyk dalk in die middel van die maand hoe sy geldjies groei.
Trompie voel hy doen nie eintlik iets verkeerd nie. Hy leen maar net sy eie geld sonder om sy pa daarvan te vertel. Dis mos maar al wat hy doen. Maar dit kan vir jou ’n gedoente afgee as hy nie binne twee weke genoeg geld bymekaarmaak om in die bank terug te sit nie! Trompie wil liewer nie dink wat sy pa sal maak as hy agterkom sy spaargeld het minder geword nie!
Daar is nog ’n ander kwessie ook – ’n klein ou puntjie wat Trompie effens bekommer. Kan ’n mens die Bonzo koop as jy nie een van Zarko se studente is nie? Hy het Zarko se brief en die pamflet waarin die Bonzo geadverteer word sorgvuldig deurgelees, maar hy kry nie ’n antwoord op hierdie vraag nie.
Trompie vra Dawie se raad. Sy vriend lees die brief en pamflet ook sorgvuldig deur. Hy meen Trompie kan die rekband nie op sy eie koop nie. Soos Dawie die ding verstaan, moet ’n mens eers ’n lid van Zarko se klub wees voor jy dit mag doen.
“Jy sien,” verduidelik Dawie, “die Bonzo is relatief goedkoop. Maar jy kan dit net koop as jy een van Zarko se studente is – dís waar die ou ons vas het.”
Trompie glo vas Dawie het dit mis. Daar staan dan niks van sulke goeters in die brief of die pamflet nie!
Dawie verseker hom dat ’n mens dit tussen die reëls kan lees, maar Trompie bly optimisties – hy hou vol hy is reg en Dawie verkeerd.
En wonder bo wonder is Trompie toe reg! Net die volgende dag is daar ’n brief vir hom, weer van Zarko die Grote.
In hierdie brief pleit Zarko dat meneer Toerien nie die grootste fout van sy lewe moet begaan nie. Meneer Toerien moet tog nie hierdie gulde geleentheid om een van die beroemde Zarko se studente te word laat verbygaan nie. Zarko spreek sy verbasing uit dat hy nog nie van meneer Toerien gehoor en die meneer se “tjekkie” ontvang het nie.
Hy verseker meneer Toerien dat hy meneer Toerien te alle tye met raad en daad sal bystaan. Dit is Zarko die Grote se grootste begeerte om meneer Toerien nie alleen as een van sy studente te hê nie, maar ook as ’n gewaardeerde vriend!
Verder is hy oortuig dat meneer Toerien een van sy beste studente sal wees, iemand op wie Zarko die Grote altyd trots sal wees. Hy maak vir meneer Toerien ’n spesiale aanbod – iets wat hy vir niemand anders doen nie – en bied hom afslag op die kursus aan, net omdat hy weet meneer Toerien gaan nog een van sy topstudente word! Hy hoop om baie gou van meneer Toerien te hoor en verseker meneer Toerien weer eens dat sy dienste, raad en vriendskap altyd tot die meneer se beskikking sal wees.
Dit is vir Trompie ’n baie mooi brief. Dit lyk vir hom of hy nou in Zarko se agting gestyg het, al het hy nie die “tjekkie” gestuur nie. Hy word in hierdie tweede brief nie meer so baie as “vriend” aangespreek nie, maar as “meneer Toerien”!
Wat Trompie egter die gelukkigste maak, is die naskrif. Hierin vertel Zarko vir meneer Toerien dat as meneer Toerien nie van hierdie ongelooflike aanbod gebruik maak nie, die meneer tog nie van die Bonzo moet vergeet nie. As meneer Toerien om die een of ander duister rede nie die “tjekkie” vir die kursus stuur nie, dan moet hy maar net een vir die Bonzo pos en Zarko sal hierdie merkwaardige rekband per kerende pos vir geagte meneer Toerien aanstuur.
Trompie glimlag van oor tot oor. Ja-nee, meneer Toerien is nou in sy noppies. Dawie het dinge tussen die reëls gelees wat glad nie daar is nie.
Die volgende middag gaan hy bank toe om sy geld te trek. Hy het oor middagete gehoor sy pa het ná ete ’n vergadering by die munisipaliteit. Trompie wil hom nie in die bank raakloop nie!
Gelukkig werk daar vandag ’n nuwe kassier. Sy ken nie vir Trompie nie en hy kry sy geld in die vorm van ’n bankgewaarborgde tjek, sonder dat hy as die bestuurder se seun herken word.
Hierna gaan Trompie dadelik poskantoor toe. Hy het al ’n paar dae gelede vir Zarko ’n brief geskryf waarin hy die Bonzo bestel. Hy sit sy “tjekkie” in die koevert. Sy hart klop wild wanneer hy die koevert in die posbus gooi.
Hy wonder hoe lank hy nou vir die Bonzo gaan moet wag, maar sy geluk is in. Die Donderdagmiddag is die Bonzo sowaar al daar!
Trompie het sy fiets net mooi in die agterplaas neergesit en by die huis ingehardloop soos hy die afgelope twee dae al doen om uit te vind of daar vir hom pos is toe hy die posbode by die hekkie gewaar. Soos ’n weerligstraal is Trompie by hom. Hy teken vir ’n pakkie wat aan meneer Trompie Toerien geadresseer is. Sy sproetgesig straal.
Sy ma het vir hom kos op die tafel gelos. Hy onthou nou sy het gesê sy gaan nie etenstyd tuis wees nie. Trompie is alleen in die huis. Hy kan die Bonzo na hartelus bekyk en daarmee begin oefeninge doen.
Trompie is nie eens honger nie. Hy gaan dadelik na sy kamer toe. Hy sit op die bed en maak die pakkie nuuskierig oop.
Uiteindelik, nadat hy bolle en bolle sagte wit papier uit die boks gehaal het, sien hy die Bonzo. Trompie haal dit versigtig uit. Hy bekyk die rekband en vat-vat oral daaraan. Dit lyk net soos op die foto, maar hy is nogtans effens teleurgesteld. Hy het gedink die Bonzo sou baie groter en meer indrukwekkend wees.
Maar dit maak nie saak nie. Trompie gaan nou dadelik begin oefeninge doen. Hy trek sy hemp uit en gaan staan voor die spieël. Hy hou die een handvatsel in sy linkerhand en die ander een in sy regterhand vas. Hy hou die rekband voor hom. Nou moet hy sien hoe ver hy sy hande van mekaar af kan wegtrek. Dit is die eerste oefening wat hy gaan doen.
Trompie wil net begin toe hy aan iets dink. Hy moet sy spiere eers meet. Hy wil kan sien hoe hulle elke dag groter en groter word en hoe sy arms dikker en dikker raak.
Trompie buig sy regterarm en bal sy vuis styf. Hy wil sy boarmspier meet. Hy sit ’n stukkie tou om die knopspiertjie en hou die punte onder sy arm vas. Dan laat hy die een punt van die tou los. Hy knip die tou af op die plek waar hy met sy linkerduim en wysvinger styf vashou. So ja, hierdie stukkie tou pas nou net mooi om sy boarm as hy die spier bult. Wanneer hy ’n dag of twee met die Bonzo geoefen het, sal die tou nie meer om sy arm pas nie. Die spier sal al groter geword het en dan sal die tou te kort wees. Trompie is tevrede dat hy sy resultate kan meet.
Nou stel hy die Bonzo op die proef. Hy trek so hard soos hy kan. Hy kreun en steun, maar die rek gee net omtrent vyftien sentimeter skiet. Trompie kry dit niks verder uitgerek nie.
“Jissie, dis moeilik,” kreun hy. “Dié Bonzo is vir jou taai!”
Met sy tweede poging lyk dit darem vir hom of hy sy hande nou effens verder van mekaar af kan wegtrek. Hy is in sy skik. Hy begin al klaar sterker word!
Trompie probeer allerhande oefening met die rekband doen. As hy die ding agter sy kop hou, kan hy dit amper glad nie uitrek nie. Die maklikste manier om die Bonzo ver oop te rek is om die een handvatsel met albei voete vas te trap en dan met alle mag en albei hande aan die ander handvatsel te pluk.
Ná ’n lang oefensessie besluit Trompie om die rekband gou vir Blikkies en Rooie te gaan wys. Voor hy sy hemp aantrek, meet hy sy boarm eers weer met die stukkie tou van vroeër. Dit pas nog steeds om sy arm, wat beteken die spier het nog nie groter geword nie. Trompie sê vir homself dit is seker ’n bietjie te gou om nou al resultate te verwag. Hy bêre die tou in ’n laai.
Blikkies kuier by Rooie in sy buitekamer. Die twee sit en huiswerk doen. Trompie is te opgewonde oor die Bonzo om eens aan môre se huiswerk te dink. Hy sal dit vanaand
