kom niksvermoedend binne. Blikkies glimlag. Iets laat hom skielik dink aan die storie van die vlieg wat in die spinnekop se web beland het.
“Wat kan ek vir jou doen?” vra Trompie en sit sy oliebesmeerde hand vriendelik op Jannie se skouer.
“Waar is oom Henk?” wil Jannie weet. “Ek het gekom om my hare te laat sny.”
“Nee, dis mooi, Jannie, dis mooi,” sê Trompie glimlaggend. “Oom Henk is nie hier nie, maar ons hou die fort hier. Ek sal jou hare sny!”
“O … nee … nee, dankie,” sê Jannie skrikkerig en begin deur toe retireer.
“O … ja … ja, ek sal.” Trompie kom nader aan Jannie. Blikkies beweeg vinnig tussen die seun en die deur in.
Jannie staan botstil. Hy besef daar is niks wat hy aan die saak kan doen nie. En wie weet, miskien sny Trompie regtig goed hare, want oom Henk sou hom mos nie hier gelos het as hy nie kan nie.
“Jy hoef nie bang te wees nie,” sê Trompie vriendelik. “Ek verstaan die kuns van hare sny.”
Jannie beweeg sleepvoet na die haarkapperstoel toe en gaan sit.
“Blikkies, kry my wit jas,” sê Trompie saaklik. Hy bekyk Jannie se kop peinsend en draai dit in verskillende rigtings.
Blikkies is in sy skik. Trompie gaan nie sý hare sny nie, maar Jannie s’n.
Daar hang twee wit jasse agter die deur. Blikkies gee die een vir Trompie en hy trek die ander een aan. “Ek is jou assistent,” deel hy sy vriend mee.
“Reg so. Jy moet net vinnig aangee as ek iets nodig het.”
Dit lyk amper of die twee seuns in die lang wit jasse ’n ernstige operasie gaan doen.
Jannie kyk strak na homself in die spieël. Sy oë is groot.
“Skêr,” sê Trompie ernstig.
“Skêr,” sê Blikkies ewe ernstig en oorhandig dit.
“Kam!”
Die kam word oorhandig.
Trompie knip-knip ’n paar keer met die skêr in die lug. Hy dink dit maak ’n goeie indruk, maar hy knip een of twee keer gevaarlik naby aan Jannie se oor. Die outjie buig effens weg en sy oë is nou nóg groter.
“Hoe wil jy jou hare hê, Jannie?” vra Trompie saaklik. “Heeltemal kort, of so tussenin, of lank?”
“So tussenin,” antwoord die kleintjie. “Oom Henk weet, want my ma het vir hom verduidelik hoe hy my hare moet sny sodat al die krulle nie afgeknip word nie.”
“Nee, maar dis reg. Dis al wat ek wou weet. Jou ma gaan baie tevrede wees. Ek sal jou hare baie beter as oom Henk sny.”
En toe begin Trompie sny. Hy knip ’n groot hap aan die een kant van Jannie se kop en staan effens terug om sy handewerk te bewonder.
“Jy moet goed oplet,” sê Trompie vir Blikkies en hy begin weer sny. “As ’n mens goed oplet, kan ’n mens baie leer.”
Jannie sit met sy oë styf toegeknyp.
Trompie sny vinnig. Daar kom al hoe meer groot happe in Jannie se hare, maar Trompie verduidelik vir Blikkies dat die ergste eers afgesny moet word – dan sal hy die kam gebruik om alles mooi netjies te kry.
Dit is lekker om die lang hare so met die linkerhand te vat en dan met die regterhand stomp af te sny. Trompie vergeet van die krulle waarop Jannie se ma so gesteld is. Hy knip te lekker en hy is seker Blikkies bewonder sy vaardigheid.
“So ja,” sê Trompie toe daar nie meer veel hare op Jannie se kop oor is nie, “nou gebruik ’n ou die kam om dit mooi netjies te sny.”
Trompie begin met die kam werk, maar Jannie kla dat hy sy hare trek.
“Moenie simpel wees nie,” sê Trompie. “Sit stil. Jy gaan vandag só goed lyk dat jou ma jou nie sal ken nie!”
Jannie sit nog steeds met styf toegeknypte oë.
Trompie sny bo-op Jannie se kop. Die kleintjie skree skielik: “Eina! Jy trek my hare!” en ruk weg.
Trompie is net mooi besig om te sny toe hy wegruk. Daar is nou ’n hand vol hare in Trompie se hand en ’n kaal kol op Jannie se kop.
Die kleintjie vryf die kaal kol.
Blikkies mompel: “Nou is dit vir jou ’n storie, hoor!”
“Dis sy skuld,” sê Trompie. “Hy’t weggeruk.”
“Jy’t my hare getrek!”
“Ek sou nie as jy nie weggeruk het nie!” snou Trompie.
Hy kyk peinsend na die plek met die kort hare.
“Daar is nou net een uitweg,” sê Trompie. “Ek sal jou hare moet kort afsny.”
“My ma gaan baie kwaad wees.”
Trompie en Blikkies kyk na mekaar. Hulle is skielik skrikkerig. Hulle wens hulle kan nou net verkas.
Trompie begin weer sny. Al wat hy nou kan doen, is om al Jannie se hare ewe kort, teen die kopvel, af te sny. Gelukkig is dit glad nie moeilik nie.
Uiteindelik is Trompie klaar. Jannie maak sy oë oop. Hy lyk soos ’n spook met sy bleek gesig, groot oë en stomp afgeknipte hare.
“Dit lyk mooi,” sê Trompie. “Kort hare lyk altyd baie mooier as lang hare vir ’n ou soos jy. Dit spaar ook baie tyd en moeite, want nou hoef jy jou hare mos nie meer te kam nie. Jy moet dit vir jou ma sê as sy daaroor kla, hoor.”
“Ek sal, maar ek dink sy gaan baie kwaad wees,” antwoord Jannie.
Trompie sien nou Jannie se hare is nie mooi gelyk nie, al is dit so kort afgesny. Daar is dele wat dikker en donkerder as ander lyk.
“Ek sê jou wat, Jannie,” sê Trompie vriendelik. “Omdat jou hare so mooi kort is, maar jy dit eintlik effens langer wou gehad het, sal ons jou hare skeer – verniet! Jy betaal niks ekstra nie!”
Jannie sug maar net. Sy oë is weer styf toegeknyp.
Trompie het die lang wit skeermasjien in sy hand. Blikkies druk die kragpunt in die muur.
Toe die skeermasjien aangeskakel is, kom Trompie daarmee na Jannie se kop toe. Hy kyk stip na ’n swart kol waar die hare dik is, bring sy hand vinnig vorentoe en skeer die hare. Jannie vlieg uit die stoel.
“Eina! Sjoe! Eina!” skree hy. “Jy’t my raakgesny!”
“Moenie laf wees nie,” sê Trompie, maar skakel die skeermasjien af. Miskien kan ’n ou nie iemand se hare skeer as dit so kort op die vel is nie.
Trompie en Blikkies kry Jannie uiteindelik tot bedaring en praat vriendelik
