күтәреп йөрмим дә мин, колхозчыларга хезмәт хакы түли алмагач. Әнә чык та көнбагыш сат яки шешә җыеп булса да түлә… Узган елга караганда алтмыш сыерың ким, өч йөз баш сарыгың. Фермаң җимерелгән, ә яңа йортыңны төзеп куярга өлгергәнсең. Сезгә өстәл белән туалет арасында гына йөрергәмени? Алланың кашка тәкәсе мәллә сез! Таратырга булдырасыз. Синең, Мансур, бернинди күрсәткечең дә юк. Шуның өчен орден бирергәме сиңа?.. Нигә рәис постын алып торасың? Фермаңда бозауларың бишәү туган, бишәү үлгән. Моны ничек аңларга? Үзең мәче кебек йокларга яратасың, ә телең чабата буе… Китегез эштән, мин тотмыйм… Туктатып буламы бу нәрсәне? Сез мине тыңлыйсызмы? Әллә мин кул күтәреп чыгып китимме? Башаровка барам да әйтәм: «Я – бессилен, дим, я не могу подчинять своих подчинённых, я не могу остановить эти беспорядки, пишу заявление», – дим. Барам да язам, аннары белерсез…
Нәфис (тасманы өзеп). Яздырырсың сиңа заявление… Мондый чыгышны газетага бастырып буламыни инде? Мактарга кирәк булса да мактап булмый… (Ул бер фикергә килеп яза башлый.)
Шулвакыт Казаннан кайткан кызы Көләч ишекне ачып аваз бирә. Ул киенгән-ясанган, шат.
Көләч. Әти! Син өйдәме?
Нәфис. Өйдә, кызым, өйдә…
Каршына йөгереп килә, кочаклап ала.
Әйдә, уз, мин сине бик сагындым.
Көләч. Мин дә… Менә кайттым әле.
Нәфис. Бик әйбәт булган.
Көләч (өй эчен күзәтеп). Йортың ярый, түбәсе тишек түгел, яшәргә була. (Сумкасын урындыкка куя.) Иркен. Ишегалдың да иркен икән, ямь-яшел чирәм. Койма да коргансың…
Нәфис. Тырыштым инде, күрше кәҗәләре кермәсен дидем, утырткан агачларны кимерәләр, җиләк-җимешләрне таптыйлар… Менә хәзер кура җиләге белән чәй эчәрбез.
Көләч. Кура җиләкләреңне үзем җыеп ашармын, әнигә дә алып кайтырмын. Йөрәгенә дәва булыр. «Кура җиләге канны сыеклата» ди ул.
Нәфис. Ярар, ярар, кызым, бергәләп җыярбыз. Син яраткан алмалар да өлгерде.
Көләч. «Июльский»мы?
Нәфис. Әйе. (Чәй әзерли. Өстәл хәстәрен күрә.)
Чәй эчәргә утыралар.
Әйдә, җитеш, кызым, тамагың ачкандыр.
Көләч (чәен эчеп). Минем, әти, синең туган авылыңа – Акъярга кайтасым килә. Анда табигать матур…
Нәфис. Кайтырбыз, кызым, кайтырбыз… Менә тиздән редакциягә йөрер өчен машина да бирсәләр…
Көләч. Әле һаман бирмәделәрмени?
Нәфис. Бирәчәкләр…
Көләч (куанып). Ярый. Син башлыкларың белән дус бул, әти. Машина алгач, әнине дә авылга утыртып алып кайтырбыз.
Нәфис. Ярар, ярар…
Көләч. Ул шәһәрдә төтен сулап ятмасын, аның йөрәгенә саф һава, кислород кирәк. Ул да бераз табигатькә чыксын, күңеле ачылып китәр.
Нәфис. Дөрес, кызым, дөрес… Әниеңнең сине шәһәрдә ялгызы калдырасы килмәде инде. Ул үзе дә шәһәр кызы, шәһәргә ияләнгән. Заводында кайнашуын белә.
Көләч. Әти! Минем заводка кереп эшлисем килми. Анда әни белән синең интеккәнең дә җиткән.
Нәфис. Нишләргә
