Кайтып та җиттегезме, әйдәгез, әйдә, чәй әзер.
Ләмига. Көчкә, арып-талып… Җәяү күп йөрелде. (Түргә уза.)
Сәлимә. Хәзер Байтирәк зурайды шул… Әйдә, утырышыгыз әле.
Өстәл артына утырышалар.
(Чәй ясый). Кайларда булдыгыз соң? Редакторны күрә алдыгызмы?
Ләмига. Күрүен күрдек…
Сәлимә. Нәрсә ди соң?
Ләмига. Нәрсә дисен, юкка баш катырып йөрмәгез, ди.
Сәлимә. Ничек юкка? Безне шулай мыскыл итеп язсыннар да…
Ләмига (борчылып). Кодагый! Редактор әйтә, ни, ди, монда беркемне дә мыскыл итү юк, ул хатта бернинди кәнкрит кеше турында исем-фамилиясе әйтеп язылмаган, ди, андый хатларны без газетада еш бастырабыз, нигә сез гаепне үз өстегезгә аласыз, ди. Бер ялгансыз менә.
Сәлимә. Соң, ирем Динар шулай дип бара бит, безнең турыда язганнар, ди. Әле кичә генә пәри кебек котырынды.
Ләмига (уфтанып). Белмим инде, нигә дип котырынырга кирәктер. Баш ярылмаган, күз чыкмаган… (Пауза.) Кодагый! Коданың редакторга берәр үче бардыр аның.
Сәлимә. Бар, бар. Булмыйча. Ул аны мыскыллап бер юмор да язган иде.
Ләмига. Шул шул менә! Алар арасындагыны белеп тә бетерә алмыйсың. Монда, кодагый, кызымның бер гаебе дә юк. Редактор үзе дә шулай дип бара. Судлашып йөрү кирәкми, ди. Һәм дөрес тә инде.
Хәтирә. Монда судлашып йөрергә минем ни гаебем бар? Әйтәм бит, мин язган хат түгел ул.
Ләмига. Баланы нахакка рәнҗетү булмасын инде.
Сәлимә (бераз йомшаргандай). Анысы шулаен шулайдыр да… Әйдә, чәйләрегезне эчегез әле. (Ләмигага.) Тагын ясыйммы?
Ләмига. Булды, җитәр… (Дога кылып урыныннан тора.) Килгән килгән Хамай бабайның да хәлен белеп чыгыйм инде.
Ләмига сүтелми калган иске йорт ягына чыгып китә. Сәлимә, Хәтирә өстәл җыештырып кухня ягына – сәхнә артына узалар. Ләмига Хамай янына кергәндә, Хамай карт караватында утырып тора, утырып торыр өчен, карават башына бау бәйләгән. Ул Ләмига кергәнен искәрми. Янәшәдәге тумбочка өстендә – дарулар, ризыктан калган савыт-сабалар. Өй эчендә шомлы тынлык.
Хамай (саташып). Әнә ул, Хәйбул, тагын килгән… Шамайның сугыштан кайткан бандит энесе. Исереп килә дә безнең рәшәткә башларын сындыра башлый, тәрәзәләргә таш ыргыта. Үзе «Яшәсен, Сталин…» дип сөйләнүен белә, җыр җырлый… Миңа һаман да: «Абыем Шамайны, аның гаиләсен нигә җиргә тереләй күмдерттең?» – дип бәйләнә. «Әҗәлең миннән булыр, хаин!..» – дип яный. Миңа Суширмә авылыннан китеп югалырга куша… Ул бандитны тагын төрмәгә утыртырга кирәк… Тотыгыз аны, ул мине үтерәчәк…
Ләмига. Хамай бабай!.. Син болай кем белән сөйләшәсең? Яныңда беркем дә юк бит. Сиңа беркем дә тими. Курыкма!..
Хамай (сагаеп). Син кем?..
Ләмига. Мин Ләмига булам.
Хамай. Ләмига?
Ләмига. Әйе, Ләмига кодагый.
Хамай. Син каян килеп чыктың?
Ләмига. Үзебезнең Курбаш авылыннан.
Хамай. Ә-ә, мин күчеп килгән авылдан икән. Анда безнекеләр исән-саумы?
Ләмига.
