туган авылга – Акъярга кайтып барам. Көн аяз. Казна күле турында тукталып калдым. Күл тынлыкка чумган, су өсте кояш нурларында көзгедәй чагылып уйный. Кинәт җил исеп китте. Күлнең нәкъ уртасыннан, нефть фонтаныдай, кара багана үсеп калыкты да, орчыктай бөтерелә торгач, май таплары як-якка чәчрәп, күл өстенә җәелде, аннан кара багана, теге чактагыча, Аждаһага әйләнеп калды. Авызыннан зәһәр очкыннар очыра, күл өстендә бөтерелә-бөтерелә бии. Суга чума-чума уйный. Шулчак ул күл төбеннән бер чибәр кызны койрык очына эләктереп чыкты, һәм алар икәүләп күл өстендә вальс әйләнә башладылар. Бии торгач, күл төбенә төшеп югалдылар. Күл өсте чистарып, тынып калды. Озак та тормады, Аждаһа янә күл «сәхнә»се – дулкын трибуна артында торып калды. Җир хәзинәсенә – нефтькә буялмаган, тәне ялык-йолык килеп тора. Як-ягында тагын әллә кемнәр пәйда булды. Алар арасында депутат Фәрзи Морзаевич та шәйләнә, Ишкәевнең пеләш башы да ялтырый, авыл хуҗалыгы министры Фәрһад Акаев та күренә. Аның кырыенда төптәй таза Тукбаев белән Чуртан Әхәт гәп сата. «Әллә болар Казна күле байлыгын бүлешергә җыелганнар инде?» – дим. Һәммәсе Аждаһа авызына караган. Кесәләреннән очып-очып чыккан яшел валюталар елан тәненә барып сыланалар да шунда ук «эреп» юкка чыгалар… Аждаһа авызыннан чыккан сүзләр дулкын тибрәнеше белән күл балыкларына да барып ирешкән, алар башларын өскә калкытып, авызларын ачып калганнар. Аждаһаның һәр сүзен хуплап, койрык болгыйлар… Аннары Аждаһа, ниләрдер сөйләп арыгач, кире Казна күленә чумуга барысы таралып юкка чыкты.
Сәрия (сәерсенә төшеп). Монысы да төшеңме?
Нәфис. Әллә төш, әллә нәрсә булды. Аңламадым.
Сәрия. Районда гаделлек эзләп көрәшеп йөрсәң, башың чуалып бетәр. Үзеңне сакла!.. (Нәфискә текәлеп.) Син өйгә кайчан кайткан идең?
Нәфис. Ике сәгать элек. Бераз черем итеп алдым. Нәрсә, әллә мин кайтканга шатланмыйсыңмы?
Сәрия. Янымда шатланыр кешем булмагач нишлим соң? Син читтә…
Нәфис. Менә яныңда бит.
Сәрия. Ничә сәгатькә?
Нәфис. Таң атканга кадәр.
Сәрия. Кунасыңмыни?
Нәфис. Әйе. Рөхсәт итәсеңдер бит?..
Сәрия. Уйлап карарга кирәк.
Нәфис. Уйла, уйла… Без хәзер газетаны калада бастыра башлыйбыз.
Сәрия. Ник алай?
Нәфис. Шулай карар кылдылар. Моннан соң яныңа ешрак кайтып йөрермен.
Сәрия. Белмим инде, нишләрсең. Каядыр китеп югалмасаң…
Нәфис. Моңарчы югалмаган бит. Кызым Көләч кайда соң?
Сәрия. Әле укуыннан кайтып җитмәгән. Кайтыр инде… Аш бар, ашыйсыңмы?
Нәфис. Соңрак…
Сәрия. Авыл ите алып кайтмадыңмы?
Нәфис (теләр-теләмәс). Юк. Итне базардан гына сатып алырбыз инде.
Сәрия (сагаеп). Эшеңдә берәр хәл булмагандыр бит?
Нәфис. Булды. Мине эштән куарга җыеналар.
Сәрия. Әйбәт булган… (Нәфис хатыны сүзен өнәми карап куя.) Кусалар – кайгырма, гаиләң
