Сайланма әсәрләр. 4 т. / Избранные произведения. Том 4. Нурислам Хасанов

Скачать книгу

бакчасының нуры

      Тәрәзәләргә туры,

      Әллә сезгә бирелгәнме

      Бөтен дөньяның нуры.

      Инеш буеннан Зәбидә белән Билгизнең кайтып килгәне күренә. Алар якынлашкан саен, җыр-музыка тавышлары ераклаша бара. Яшь парлар урам чатындагы рәшәткәгә сөялеп туктап калалар. Йөзләре шат.

      Зәбидә (Илгиз колагына пышылдап). Бил-гиз!..

      Билгиз. Әү-ү, Зәбидә!

      Зәбидә. Әйт әле, түлке чынлап, яме, син, киткәч, миңа хат язарсыңмы?

      Билгиз (куанып). Көн саен, гел менә… Ә син җавап бирерсеңме соң?

      Зәбидә Билгизгә шуны да белмисеңмени дигәндәй елмаеп карый.

      Зәбидә. Әгәр син мине оныта калсаң?..

      Билгиз. Сине соң ничек онытасың?! Син бит, син бит бер генә. Нур сибеп торучы энҗе бөртек кенә…

      Зәбидә (балкып көлә һәм сүзне икенчегә борып). Матур да инде бүген төн… (Күккә карап). Күктә күпме йолдызлар яна.

      Билгиз. Кеше саен берәү.

      Зәбидә (җанланып). Йә, кайсы синеке?

      Билгиз (шаярып). Әнә тау башыннан калкып торганы – иң яктысы, Зәбидә исемлесе.

      Зәбидә. Көлмә әле, Билгиз… (Билгиздән тартыла төшеп.) Әнә берсе атылды.

      Билгиз Зәбидәнең биленнән ала.

      Билгиз. Елмай әле, Зәбидә, елмай… Сиңа елмаю килешеп кенә тора.

      Зәбидә. Һе, гел елмаеп торырга мин кояш түгел лә. (Көлә.)

      Билгиз. Син – кояш, Зәбидә!.. Минем кояшым!..

      Зәбидә. Көл инде, көл…

      Билгиз (колагына пышылдап). Зә-би-дә!.. Зәбидә, дим!

      Зәбидә. Нәр-сә, әллә берәр серең бармы?

      Билгиз теләген белдерергә кыенсынып кала.

      Билгиз. Зә-би-дә!..

      Зәбидә. Нәрсә инде?

      Билгиз (тынып калып). Бер, бер… үптер әле?

      Зәбидә (башын читкә борып). Мин оялам…

      Билгиз. Олылар үбешә ич… (Зәбидәгә якыная төшә, үбәргә ниятли.)

      Шулчак бер мәче бакча ягыннан яман тавыш белән кычкырып җибәрә.

      Зәбидә (сискәнеп). Әбәү-ү!.. Куркып киттем.

      Билгиз. Вәт каһәр!.. Тапкан вакыт…

      Пауза. Билгиз Зәбидәне янә кочагына тарта төшә, инде Зәбидәне икенче халәт биләгән. Ул як-ягына карана, вакытны искәрә.

      Зәбидә. Җитәр инде, Билгиз, мин керим. Йә әни чыгып җитәр, «озак йөрмә» дип калды.

      Билгиз. Тагын бераз гына торыйк инде. Синең белән гел дә рәхәт ич…

      Зәбидә. Соң бит инде.

      Билгиз. Зәбидә! Син миңа шундый якын… Аны сүз белән аңлатып та булмый, кулларыңа кагылу белән… (Зәбидәнең битеннән үбеп ала.) Яратам мин сине!.. (Пауза. Янә исенә төшереп.) Зәбидә! Ленар тәнәфестә синең чәчеңнән тартып киттеме?

      Зәбидә. Әйе. Ә нигә?

      Билгиз. Нигә алай эшли ул?

      Зәбидә. Белмим… Бәлки, аның белән сөйләшәсем килмәгәнгәдер…

      Билгиз. Әллә Ленар сиңа сүз каттымы?

      Зәбидә. Һе, кирәге бар иде, кабартма бит…

      Билгиз.

Скачать книгу