Онтон өйдөнөн кэлэммин:
– Михаил Ефимович бэлэҕин туттара кэлэллэр үһү, – диэн нэһиилэ ыган таһаардым.
Аҕыйах сөкүүндэ иһигэр бары дөйбүт курдук буоллубут, ким да саҥарбат. Буолумуна, хаһан итинник түгэн буолбута баарай? Нэһиилэ өй ылан, аны «улахан дьону» көрсөөрү бэлэмнэнэр аакка түстүбүт.
– Аҕаа, хаһан бокуой булан кэлиэҕэй диэбитиҥ дии. Михаил Ефимович оскуолатааҕы кэмнэрин, чугас доҕотторун син биир умнубат буоллаҕа дии. Ол аата, кини билиҥҥинэн эрэ олорбот, оҕо сааһын доҕотторун куруук саныыр эбит. Итинтэн көстөр кини улахамсыга суоҕа, боростуойа, – оҕолорум үөрэн чоҕулуспут харахтарын көрөммүн, оҕо сааһым түгэннэрэ, бииргэ үөрэммит доҕорум өйбөр бу баардыы элэҥнээн ааспыттара.
Өр көһүттэрбэтэхтэрэ, төрөөбүт күммүнэн эҕэрдэлии, Саха Республикатын президениттэн бэлэх туттара, секретара киирэн кэлбитэ. Улахан да улахан, олус кэрэ роза сибэкки букеттаах этэ. Кэннигэр биир киһи телевизор көтөҕөн турара. Секретарь олус истиҥ тылынан эҕэрдэлээн тыл этэн баран, Михаил Ефимович ыҥырыыны тутан олус долгуйбутун, үөрбүтүн уонна ити күн куоракка баара буоллар, доҕорун үөрүүтүн үллэстэ хайаан да кэлиэхтээҕэ кыаллыбатаҕыттан хомойо саныырын туһунан долгутуулаахтык кэпсээбитэ. Ол кэннэ син өр ону-маны сэһэргэспиппит. Михаил Николаев миэхэ, оскуолатааҕы сааһын доҕоругар, истиҥ тыллары анаабыт суруга бу баар, – Николай Петрович, эрдэттэн чугаһата остуол үрдүнээҕи долбуурга уурбут паапкатын ылан, иһиттэн сибэкки ойуулаах улахан аккырыыкканы таһааран тэнитэн көрдөрдө.
Дьиэлээх аттыгар сэргэстэһэ олорор Дьөгүөр, аккырыыкканы илиитигэр ылаат, туран кэллэ.
– Күндү доҕоттор, үөлээннээхтэр, мин бу эҕэрдэ ис хоһоонун барыгытыгар ааҕан иһитиннэрэрбин көҥүллүүр инигит?
– Тыый, көҥүллээн буолумуна.
– Истэн бөҕө буоллаҕа дии.
– Ээ, дьэ-дьэ, аах…
Уопсай сөбүлэҥи, сэҥээриини ылан, Бологуурап, күөмэйин оҥостон көхсүн этиппэхтээт, аккырыыкканы тэниччи тутан туран доргуччу ааҕан барда:
«Доҕорбор!
Күндү Николай Петрович, орто дойдуга төрөөн, олох олорон 65 сааскын туолбут үтүө түгэҥҥинэн доҕордуу истиҥник эҕэрдэлиибин!
Олоҕуҥ усталаах-туоратыгар ыччаты иитиигэ, кыамматтарга-тулаайахтарга күүс-көмө буоларга, дьиэ кэргэни, алаһа дьиэни олохтоохтук, бигэтик тэриниигэ дьоҥҥо-сэргэҕэ үтүө холобур буолбуккуттан астынабын.
Эдэр, оҕо эрдэхпититтэн доҕордуу сыһыаммытын умнубаппын, харыстыыбын. Дьолу-соргуну, үтүө доруобуйаны! Саҥа үйэҕэ бигэ олоҕу Эйиэхэ, дьиэ кэргэҥҥэр баҕарабын.
Эҕэрдэни кытта Михаил Николаев».
Истээччилэр бары, дьиэлээх киһини эҕэрдэлээн, уруйдаан күө-дьаа кэпсэтиилэрин салҕаан, уруккуну-хойуккуну ахтыһа, саныы олордулар.
– Мин эһигиттэн биир кылаас үрдүкү үөрэммитим, – Евдокия
