ўн хўкиз, қўйни.Қолмаса гуруч, унинг,
Қон ютиб ўтар кунинг.
Яна буғдой, дон дейсан,
Ҳар куни ўн нон ейсан.
Нафсинг билан лафзинг бор,
Пиёзинг ҳам сабзинг бор.
Парранда, балиқ ейсан,
Оз эмас, тўлиқ ейсан.
Булар – дашту далангдир,
Ўғил-қизинг – болангдир.
Қозону товоқ дейсан,
Чалвору бошмоқ дейсан.
Ажин эмас юзларинг –
Рўзғорингдан изларинг.
Кўзларинг ҳам – тушлардир,
Пати синган қушлардир.
Бу не янглиғ кор бўлди –
Қора сочинг қор бўлди.
Қурмоқ-чун бир иморат,
Чекдинг қанча риёзат.
Бир тилло занжир учун
Юракларинг бўлар хун.
Ташвишларинг, дардларинг –
Сенинг умр дафтаринг.
Ғийбатлар ҳам тўқийсан,
Бир-бирингни чўқийсан.
Лекин қачон, эй инсон,
Битта китоб ўқийсан?!
СУҚРОТ АЙТАДИКИ…
Суқрот айтадики: – Бино бўлурсан,
Дунёга қўшилиб дунё бўлурсан.
Ўсиб, камол топиб, вояга етиб,
Бир йигит бўлурсан – барно бўлурсан.
Бир гўзал, нозанин қизга уйланиб,
Балки саодатда танҳо бўлурсан.
Ғам чекма, хотининг ёмон чиқса гар –
Файласуф бўлурсан, доно бўлурсан.
“ТОШКЕНТ ОҚШОМИ”ГА
Устоз Ғафур Ғулом дуоси билан
Парвозин бошлаган уйғоқ газетам.
Сен борсан – қалбимнинг туғроси баланд,
Асло якун топмас менинг қасидам.
Элнинг ховотиру оғриқларидан
Юпанч, тасаллидай бунёдга келдинг.
Машъум зилзиланинг ёриқларидан
Оқ атиргул бўлиб дунёга келдинг.
Ярми вайрон уйнинг эшигин излаб,
Шитирлаб хушхабар келтирган ўзинг.
Жажжи чақалоқнинг бешигин сийпаб,
Салқин саболарни елдирган ўзинг.
У пайтлар биз ҳали ёш бола эдик,
Завқу орзуларга лиммо-лим юрак.
Томларда югурган гуллола эдик,
Гўзал оқшомлардан бергансан дарак.
Ҳали “Маҳаллада дув-дув гап” – ҳаёт,
Ўлмас Лутфихоним ая сиймоси.
Шундадир дилларга нур берган баёт,
Шундадир меҳрнинг асл кимёси.
Оддий темирчининг оталик тафти
Етгайдир дунёнинг болаларига.
Бунда чизиқлари оналар кафтин
Уланган қуёшнинг толаларига.
Мен баҳордан қолган қалдирғоч эдим,
Қалдирғоч қайдадир қишламоғи шарт.
Қалдирғоч, айниқса ёш шоир бўлса,
Энг аввал “Оқшом”да ишламоғи шарт!
Тошкент қизларининг кўйлакларида
Бир сатрдан шеърим, шодлигим қолган.
Ҳар бир саҳифангнинг йўлакларида
Муҳаббатим қолган, ёшлигим қолган.
Азиз устозларга мен қўйиб ихлос,
Ранжу заҳматларин кўргандим бунда.
Ҳаётнинг шафқатсиз кўзларига рост,
Тик қараб яшашни
