өздерінің ежелгі көршілерін арийлер деп атап, олардың басқа да қандастарын жалпылама арийлер деп атап кеткен. Кейін бүкіл Орталық Азия этностарының жалпы атамасына айналған. Авестада кездесетін географиялық атаулар Орталық Азияда жиі-жиі кездесіп отыратынына жоғарыда тоқталдық. Мұндай ұқсастықты кездейсоқ көрініс деуге болмайды. Себебі олар арийлердің ежелгі мекені Орталық Азия екенін айқындайды.
1. Көктәнді Хамза. Аспан мен даланың төрт ұмытылған тарихы. – Бірінші кітап. – Мәскеу: Қасиет, 2001.
2. Оспанов С.И. Абаста (Авеста) // Тарих – адамзат ақыл-ойының қазынасы. Ежелгі Шығыс. Т 1. – Астана, 2005. – 353 б.
3. Таймағамбетов Ж.Қ., Байғонақов Д.С. Қазақстанның тас дәуірі. – Алматы, 2008. – 247-248 б.
4. Мұрғабаев С.С. Үлкен Қаратау петроглифтері (кандидаттық диссертация). – Алматы, 2010. – 42-97 б.
5. Советская историческая энциклопедия (СИЭ). Т.1. – М., 1961. – С. 886.
6. Қашқари М. Түрік сөздігі. – Алматы, 1998. – 208-210 б.
7. Толстов С.П. Древний Хорезм. – М., 1948. – С. 16.
8. По древним дельтам Окса и Яксарта. – М., 1962.
9. Марғұлан Ә.Х. Беғазы-Дәндібай мәдениеті. – Алматы.
10. Киселев С.В. Монголия в древности // Изв. АН СССР. Серия истории и философии. – 1947. – № 4.
11. Древние Монгольские города. – М. – Л., 1962.
12. Андрианов Б.В. Земледелие наших предков. – М., 1978.
13. Андрианов Б.В. Древние оростительные системы Приаралья; Из истории земель древнего орошения Хорезма // Изв. Всесоюз. географического общества. Т. 89. – М., 1957. – вып. 6.
14. К вопросу о классификации форм орошаемого земледелия в Средней Азии // Очерки по истории хозяйства народов Средней Азии и Казахстана. – Л., 1973.
15. Земледелие наших предков. – М., 1978.
16. Толстов С.П. По древним дельтам Окса и Яксарта. – М., 1962.
17. Советская историческая энциклопедия (СИЭ). Т.13. – М., 1971. – С. 227.
18. Народы Передней Азии / Под общей редакцией С.П. Толстова. – М., 1957. – 176 б.
19. Таңдамалы өлеңдер. – Алматы, 1948.
20. Асарлар. Т. 15. – Ташкент, 1963.
БАЛАСАҒҰҢДАҒЫ АРХЕОЛОГИЯЛЫҚ ЗЕРТТЕУЛЕР
Ақтөбе (Баласағұн) ертедегі ортағасырлық ескерткіш ретінде «Қазақстанның археологиялық картасына» енген. 1941 жылы археолог Г.И. Пацевич Ақтөбеге барып, онда барлау жұмысын жүргізіп, жалпы мәлімдемені төмендегіше берген: Ақтөбе биікте жатыр: солтүстік жағы – 265 м; шығысы – 250 м; оңтүстігі – 255 м және батысы – 208 м. Төңірегінің биіктігі – 1,5-2 м. Қырат жерден қазылған ормен қоршалған. Ортасында трапеция түріндегі биік цитадельдің орны бар. Оның ұзындығы: солтүстігі – 35 м; батысы – 60 м; оңтүстігі – 80 м және шығысы – 50 м. Цитадельдің төрт бұрышында биіктігі 5-9 метр шамасында мұнара болған. Шахристанның төңірегінде 2,5 шақырым көлемінде рабад орналасқан, оны ені 10-20 м, тереңдігі
