się ostrożnie. Wcześniej nie możemy spodziewać się posiłków. Transport morski jest powolny, a my mieliśmy najlepsze konie i jechaliśmy jak diabły.
– To prawda – potwierdził rycerz z Werth. – Moje siedzenie wyraźnie mi o tym przypomina.
Wyszli, śmiejąc się. Lanzberg jeszcze się ociągał.
– Co się stało? – zapytał cicho Diepold.
– Myślałem... gdybym miał zastąpić któregoś z tych strażników króla...
– Nie byłbyś lepszy – przerwał mu Diepold. – A może nawet gorszy.
– Co masz na myśli?
– Gdyby coś się stało małemu królowi – powiedział Diepold ściszonym głosem – zauważ, powiedziałem gdyby, ty byś za to odpowiadał.
– Odpowiadałbym przed tobą, tak.
– A co powiedziałby jego świątobliwość? – zapytał Diepold.
– Czemu miałoby mnie to obchodzić? – odparł Lanzberg, wzruszając ramionami.
– Ale mnie obchodzi, Lanzberg, mnie... przynajmniej dopóki mam tu armię i trzymam w ręku wszystkie porty na wyspie.
– Rozumiem. Przez chwilę o mało nie pomyślałem, że traktujesz poważnie przysięgę na wierność papieżowi.
– Bo tak jest – odrzekł Diepold. – Oczywiście, przysięga jest ważna, dopóki żyje król Fryderyk Roger. To oczywiste, prawda?
– Prawda! – zawołał Lanzberg. – Dlatego jeśli...
– Nie tak głośno, głupcze – szepnął gniewnie Diepold.
– Dlatego jeśli coś się stanie królowi...
– Mógłbym robić, co chcę. Ale najpierw musiałbym ukarać przestępcę. Inaczej kilku ludzi, a szczególnie Ojciec Święty, mogłoby pomyśleć, że działał na moje polecenie.
Lanzberg podrapał się w głowę.
– To niedobrze.
– Żaden z moich ludzi nie zrobiłby czegoś takiego – powiedział Diepold z naciskiem – ale nie mogę być całkiem pewny człowieka z armii zmarłego księcia Taranto. Szczególnie, jeśli tak się składa, że jest Sycylijczykiem, sycylijskim szlachcicem, który został ciężko skrzywdzony przez ojca zmarłego króla.
– Oho – powiedział Lanzberg. – Zaczynam rozumieć...
– Dość późno, swoją drogą. Lepszy jesteś w walce niż w planowaniu, Lanzberg. Idź spać – i nie tracę nadziei, że masz krótką pamięć.
– Jakże to? A, rozumiem. – Uśmiechnął się Lanzberg. – Wcale nie mam pamięci.
Diepold pokiwał głową.
– Czasem najlepiej jest się zestarzeć.
Конец ознакомительного фрагмента.
Текст предоставлен ООО «ЛитРес».
Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
