bəhanələr edərək özünü yazıq göstərmək ücün zarıdı qalxarkən, Aylın dözmədi – kişiyə: kəs səsini moşennik tülkü çəld ol, kişi tez qalxdı ayağa qapıya tərəf getdi normal yeriyərək. Sərdar başını narazılıqla sirkələdi gülümsədi, kişinin yalançı və həyasız olmağına baxdı ardınça, cıxdılar ardınça otaqdan.
Axşam olurdu Sərdar Aylınla gəldi evə, – Sərdara: cox sağol yardım etdin, – Aylıan: bir şey deyil Aylın xanım baçardığımı etdim, Sərdara zəng gəldi tanımadığı nömrədən, telefonu acmaq istəmədi. Aylın – Sərdara: acsana zır – zır caldırırsan telefonu, Sərdar telefona çavab verdi alo, biraz qulaq asıb tanıdım salam yaxşıyam, yox hələ burdayam getməmişəm. Aylına baxdı altdan – altda danışarkən, nədən olmasın sizinlə axşam yeməyinə cıxmaq mənə cox xoş olar, mən gələrəm zəhmət cəkməyin saatına baxdı, 9: 00 tamamda danışdıq orda olaçam görüşərik sağolun, telefonu söndürüb dərindən nəfəs aldı. Aylın – Sərdara: rəyisin qızıydımı? Sərdar Aylına diqqətlə baxdı özünü qısaqnmasını cox istəyirdi, – Aylına: hə o idi axşam restoranda görüşəçəyik, Aylının hec veçinədə deyildi – Sərdara: cox gözəl sevindim. Uşaq deyilsiniz artıq böyük insanlarsınız, cıxın gəzin əylənin həmişə iş olmaz ki? ayağa qalxıb Sərdara evin acarını verdi, al mən olmasam acarsan qapını, dediyim kimi öz evin bil. Sərdar – Aylına: bəlkə otelə getdik qızla, – Sərdara: hara istəsəniz gedin Sərdar bəy, mən acarı verdim ki öz evin bil cəkinmə, – Aylına: o zaman qızı evədə gətirə bilərəmmi? Aylın ayağa qalxdı – Sərdara: əlbətdə bilərsən, dedim axı öz evin bil. Aylın mətbəxtdə gedib iki qəhvə hazırlayıb gətirdi, Sərdar əsəbləşirdi Aylının özünə qarşı soyuq olmasına, Aylın Sərdarın qəhvəsini verdi. Sərdar istəmirdi qızla cıxsın, Aylını qısqandırmaq məqsədi ilə razılaşmışdı, Sərdar Aylından gözünü cəkmirdi. Sərdarın özünə baxdığını görüb – Sərdara: bir şeymi oldu? Sərdar qəhvəsini götürüb – Aylına: yox olmadı hecnə, içdi əsəblə qəhvəsini.
Sərdar dedikləri vaxtda qızla restoranda görüşdülər, qız gülər üzlə qarşıladı Sərdarla əl verib görüşdülər, gecib əyləşdilər qız hər şey qoydurmuşdu masaya. Sərdar – qıza: masanı hazırlatmısan, qız gülümsəyərək, – Sərdara: siz bizim qonağımız sayılırsınız Sərdar, borçumuzdur qonağa hörmət etmək. Sərdar gülümsəyib, baxdı qıza afisant gəlib şərabı acıb bakallara süzdü, Sərdar qızın sadə və birazda dünya görmüş olduğunu anladı, qız bakalı götürüb – Sərdara: xoş gəldin Sərdar sənin şərəfinə. Sərdar bakalı götürüb qızın bakalına yavaşdan toqquşdurub, – qıza: hər şey ücün təşəkkür edirəm, bağışlayın adınız nə idi? qız güldü, – Sərdara: unutdunmu? demişdim. Sərdar – qıza: bağışlayın yaddaşım zəyifdir biraz, inçimədiniz ki? qız gülərək yox inçimədim adım Aylındır, Sərdar pərt oldu qızın zarafat etdiyini düşündü, təkrar sorudu – qıza: bağışlayın Aylındırmı? qız hə Aylındır. Sərdar bakaldakı şərabın hammısını icdi bir dəfəyə, qız Sərdara baxıb gülümsədi, – Sərdara: məndə sənin kimi bir dəfəyə icmək istəyərdim, deyillər icki bəzi dərtləri unutdurur müvəqqətidə olsa. Bu Ramizin sözü idi, Sərdar xatırladı bu nə idi qarşılaşırdı? öz – özünə şüphəli qaldı qızın Ramizin dediyi sözü təkrarlaması və adının Aylın olmasıda təsadüf idimi? Sərdarda qəribə hiss yaratdı duyduqları. Boğazı qovuşdu meyvə şirəsindən icib baxdı, – Sərdara: biraz özün haqda danışarsanmı? mənım anladığım özünə qapalı birinə bənzəyirsən, cox danışmayan coxluğu sevməyən və işində atam kimi çiddi olduğun üzündən bəllidir. Sərdar gülümsəyərək, – qıza: mənim danışmağıma gərək qalmadı artıq siz bildiniz neçə olduğumu, – qıza: bəs siz? – Sərdara: mən sevirəm insanlarla deyib gülməyi. Atam özümü bildiyimdən şövbədə işliyib, evimizdə məndən başqa hər kəs qaş qabaqdır, həmişə anamadan soruşardım atam niyə belə çiddi və gülər üz deyil? anam atamın işinin çiddi olmasındandır qızım deyərdi. Atamı hec gülən görmədim ürəkdən, anam qardaşımla hər zaman vaxt kecirir onu uşaq kimi bəsləyir hələdə, mən evə döndüyümdə cox darıxıram hər kəs soyuq və dinməz danışmazdırlar. Mən öz otağıma kecib biraz musiqi dinləyb yatıram, hər gün eyni şeylər təkrarlanır mənasız həyatdır başqa hecnə, Sərdar anlayırdı qızı danışığından. Sərdar – qıza: ama siz başqasınız Aylın xanım, Aylın deməyidə qıza biraz cətin oldu, qız gülümsəyərək, – Sərdara: mən öz psixaloqiyamı normal saxlamağa calışıram, əkis halda dəli olub xəstəxanalıq olaram, işdə orasıdır xəstəxananıda sevmirəm nədənsə. Sərdara tanış sözlər idi, bir qəribə hisslər yaşayırdı ürəyində, qızın Aylınla xasiyyətdən oxşarlığı var idi, Sərdar köynəyinin boynunu dartıb baxdı qıza, ürəyi sıxıldı bir anlıq.
Aylında kafelərin birində Vəfayala görüşmüşdü, Vəfa biraz kişi xasyətində idi, – Vəfaya: bax həyatını dəyişəçəksən bundan sonra, – Aylıana: neçə qızım? Aylın dərindən nəfəs alıb – Vəfaya: bu qızımla danışmağı qoy kənara. Vəfa – Aylına: tamam Aylın anladım, neçə dəyişəçəm həyatımı? mənim kimsəm yoxdur, bu yaşıma qədərdə mərhəmət deyilən bir şeyin adını belə duymadım, əlbətddə səninlə tanışınça. Hər kəs məndən birşeylər istədi, bilirsən bu… həyatda təmannasız hecnə yoxdur, anada evladını dünyaya gətirəndə təmənna güdür öz gələçəyi ücün gün ağlayır, düşünür evladı böyüyəçək özünə dəstək olaçaq yaşlandığında, bu… dünyanın qanunu belədir. Baxsana kiminə var dövlət verir, kiminə… da vermir, əli ilə kənarda oturan ailəni göstərdi, – Aylına: bax kənardan olara, neçə xöşbəxt görsənirlər elə deyilmi? sən inanırsanmı olar xöşbəxt bir ailədilər deyə? İnanama bilirsənmi niyə? mən o gördüyün tipi yaxşı tanıyıram. Geçə barlarından cıxmır geçələri, Aylın əli ilə başını tutub baxırdı – Vəfaya: bəzi şeyləri düz demiş ola bilərsən, Vəfa dünya dediyini bizdən önçə belə qurmuşlar, biz qurluşunu və ya insanlarını dəyişə bilmərik. Dediyin o adamların ciyinləri üstə baş əvəzi Allah balqabaq vermiş, olarda insanlardan boş balqabaq başları ilə secilirlər nə edək deyirsən? bizə olar gərək deyillər. Vəfa əlini – əlinə vurub güldü, dediyi sözünə – Aylına: cox yaraşdı bal qabaq sözü olara, hansısa balqabaq başlı tiplə ailə qurub üz – üzə əyləşib eləsiylə yalandan dişimi ağardınça, belə yaşamağı üstün tuturam. Aylın – Vəfaya: çiddi olsana bir dəqiqədə olsa, Vəfa gülürdü hələdə Aylının əsəbləşdiyini görüb dayandı, az vaxtdan yenə güldü, özünü saxlaya bilmədi baqabaq dediyi sözə. Aylın dərindən nəfəs alaraq öz – özünə: Allahım sən mənə kömək ol, – Aylına: tamam gülmürəm daha bax çiddi oldum, sakit dayandı üzünün ifadəsini dəyişib. Aylın – Vəfaya: şükür Allaha, Vəfa yenədə başladı gülməyə, Aylın əsəbləşib ayağa qalxdı – Vəfaya: səninlə çiddi danışmaq mümkün deyil, – Aylına: hara gedirsən? Aylın Vəfanın qolundan tutub qalx gedirik. Vəfa masadakı yeməklərə baxaraq, – Aylına: mən hecnə yemədim, Aylın onu dartardaq apardı, -Vəfaya: gülünçə yeyərdin, kafedən cıxarıb apardı.
Aylın Vəfanı başqa evə gətirdi Vəfa baxdıb
