öz – özünə: səs etməyəçəyikmiş. Ramizə qısqanırdı Aylını hər zaman, yerindən qalxıb öz – özünə: uşaqdır elə bil tək qalmamağa, əyninə köynəyini geyinib otaqdan cıxdı.
Günorta olmuşdu Ramiz hələdə yatırdı, Sərdarın kefi yox idi Ramizin ora həmişəlik gəlməsindən, Aylın yeməklər hazırlayırdı mətbəxtdə, Sərdar divanda oturub Tahirlə mesajlaşırdı. Tahirdən çavab gəldi -Sərdara: (niyə qısqanırsan? Ramiz onun dayısı oğludur) Sərdar çavab yazdı -Tahirə: (deyil dayısı oğlu bilirsən, oların hec doğmalıqları yoxdur bir – birlərinə, bunu Ramizdə bilir Aylında). Tahirdən çavab gəldi-Sərdara: (bax qardaşım Aylın səni sevir dostumu tanıyıram mən, həm işində – həm verdiyi sözündə möhkəm biridir. Bunu sənə deməyə gərək yoxdur özündə bilirsən, sakit ol Aylına güvən yetər, qalanını düşünmə). Sərdar çavab yazdı – Tahirə: (tamam çalışaram, ama nədən isə ürəyim rahat deyil) Tahirdən çavab gəldi – Sərdara: (Ramizin orda olması yaxşı oldu, düşünsənə o tipdən qoruyar Aylını. tək olmadığını görəndə rədd olar alçaq). Sərdar çavab yazdı – Tahirə: (səninlə razıyam, mənim dönməyim lazımdır işimə, düz deyirsən mən qayıdınça göz qulaq, olar tapşıraram Ramizə). Tahir çavab yazdı -Sərdara: (sən dönünçəmi?) – Tahirə: (mən Aylını burda tək qoya bilmərəm, o tip Aylından rahatlıqla əl cəkməyəçək). Tahirdən artıq çavab gəlmədi Sərdar dərindən nəfəs alıb baxdı, Tahirdə Sərdarsız işləyə bilməzdi tək orda qalıb, biri – birinə kiciklikdən öyrəşmişdilər. Sərdar anladı Tahir Nərgizidə tək qoya bilməzdi orda, fikirləşirdi ona görə çavab yazmadı özünə, Aylın gəldi qəhvə finçanı Sərdarın önünə qoyub, – Sərdara: Ramizi oyadım çanım səndə qəhvəni ic. Aylın getmək istəyirdi Sərdarın kefsiz – üzgün olduğunu görüb – Sərdara: niyə kefsizsən sən? Sərdar birldirmək istəmədi -Aylına: Tahirlə iş haqda yazışırdıq çanım, bilirsən bizim işlərimizi bəzən kefsiz olmağımıza səbəb olur. Aylın – Sərdara: o zaman hec soruşmayım getdi Ramizi oyatmağa, Sərdardar dərindən nəfəs alıb baxdı Aylının ardınça.
Aylın otağın qapısını açıb ehtiyatla baxdı Ramiz yatırdı hələ oyanmamışdı, otağa girdi yatağına yaxınlaşıb əyləşdi yanında, Ramizin saclarını sığalladı mehribanlıqla ki oyansın. Ramiz gözlərini acıb baxdı Aylına gülümsəyərək, – Ramizə: günorta yeməyinin vaxdıdır birdənəm hadi qalx, Ramiz gülümsəyib, – Aylına: bura nə rahat yer imiş çanım, coxdandı belə yuxu yatmırdım mən. Aylın mehribanlıqala – Ramizə: qalx Sərdar səni gözləyir yeməyə, Sərdar deyəndə Ramiz pərt oldu yerində oturdu, – Aylına: Sərdarmı? onun burda nə işi var? Aylın gülümsəyərək, sən qalx gəl danışarıq. Ayağa qalxıb cıxdı otaqdan, Ramiz Sərdarın burda olmasına əsəbləşdi öz – özünə: bunun əlindən rahatlıq yoxduda, əsəblə yataqdan qalxıb cıxdı otaqdan.
Anası – oğluna: Dilqəm oğlum get Aylına de Sərdarı gətirsin bizə günorta yeməyinə, Dilqəm anasına bir söz demədən cıxdı evdən.
Aylın masaya yemək qoyub əyləşdi, Ramiz qolların bir – birinə dolaylb oturmuşdu kefsiz, – Sərdara: deməli sən indi mələk oldun? Sərdar gözünü cəkmədən Ramizə baxırdı. Aylın – Ramizə: birdənəm bu haqda danışdıq biz artıq Sərdarla, Ramiz imkan vermədi Aylın sözünü bitirsin, – Aylına: hə bildim sevgilisiniz artıq. Aylın Ramizin bu davranışına sadə baxırdı, – Ramizə: birdənəm sən Sərdarı istəməyə bilərsən, ançaq mənim xətrimə nə olar bir – birinizi didməyin, qapının zəngi basıldı Aylın qalxıb qapıya getdi. Sərdar – Ramizə: mənə bax Aylının kefini pozma biraz anlayışlı olmağa calış, – Sərdara: sənmi danışırsan anlayışdan? sən onun başına acmayan oyunlar qoymadın, az qala öləçəkdi sizin üzünüzdən. Sərdar əsəbləşdi – Ramizə: sənin ananın üzündən oldu mənim deyil bunu unutma, atana olan borçunu ödəməsini sənin anan tələb etmişdi o zamanlar Aylından. Mən Aylını tanımırdım o vaxtdı istərsən indi günahkar axtarma, bilirisənmi niyə? cünki bu işdə sizində az zibilləriniz olmayıb, mən Aylını sevirəm bunu sox beyninə hec kim onu məndən ala bilməz. Ramiz – Sərdara: sevirmiş oğlan, desənə özünüz getməyə qorxan yerlərə göndərmək ücün istifadə etdərək sevgili rolunu oynayıram, sən göyə cıxıb yerə düşsəndə buna mən içazə verməyəçəm. Sən ya öz istəyinlə ayrılaçaqsan Aylından yada, Sərdar – Ramizə: yada nə? Aylın gəldi Dilqəmlə, Dilqəm Sərdarı tanıyırdı Ramizi birinçi görürüdü, Ramizlə Sərdar Dilqəmə baxdılar. Dilqəm biraz pərt oldu, Aylına tərəf əyilib pıcıltılı səslə – Aylına: buda rəyisin oğludurmu? Aylın gülümsəyib, – Dilqəmə: xeyir deyil, ikisidə eyni sözü eyni vaxtda dedilər – Dilqəmə: yüksəkdən de bizdə eşiidək. Aylın bilirdi Ramizlə Sərdar dartışmışdılar özü olmayan qısa vaxtda, Dilqəmə tərəf əyilib pıcıltıyla Ramizi göstərib, – Dilqəmə: o mənim dayım oğludur səhər gəlib. Dilqəm dayısı oğlu dediyində kefi acıldı, – Aylına: bu sənin dediyin dayın oğlu Ramizdirmi? – Dilqəmə: hə özüdür, – Aylına: artıq pıcıltıyla danışmayaq baxışlarından hiss edirəm vurulmama az sanyələr qalıb. Aylın Dilqəmin sözünə gülümsədi, Dilqəm Ramizə yaxınlaşdığında Ramiz ayağa qalxıb baxdı ona, Dilqəm əlini uzadıb – Ramizə: xoş gəldin buralara qonşumun birdənəsi. Ramiz anladı qonşu dediyində, həmdə Aylının özü haqda qonşusuna danışmasından xoşlandı, Ramiz Sərdara kinlə açıq verən baxışlarla baxıb Dilqəmin əlini sıxıb qucaqlayıb görüşdü. Ramizdə -Dilqəmə: xoş günün olsun qardaşım neçəsən? Dilqəmində Ramizin mehribanlığından xoşu gəldi, Ramizlə quçaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: gəl əyləş yanında otuzdurdu. Ramizdə əyləşdi – Dilqəmə: demək çanımın qonşususan, Dilqəm çanım dediyində biraz anlamadı, ançaq tez düşünüb çanım sözünü Aylına dediyini bildi. Dilqəm gülümsəyərək, -Ramizə: hə çanının qonşusuyam birdənsi, Sərdarın özünə tərs – tərs baxdığını görüb – Aylıana: mənə su versənə zəhmət olmasa, boğazı qovuşdu. Aylın mətbəxtdəxtdən gedib su gətirdi verdi, Diləqəm təşəkkür edib suyu icdi, Ramizlə Sərdarın Aylına görə bir – birinə qarşı olan nifrət dolu hisslərini anlamışdı, Dilqəm boş bakalı masaya qoyub Sərdara baxdı. Sərdarda Dilqəmə baxırdı, – Sərdara: anam səni bizə cağırıdı, Sərdarın kinli baxışlarından biraz sözünü düz demədi, – Sərdara: yəni sizi bizə yeməyə dəvət etdi, Dilqəm -Ramizə: qardaşım səndə gəl. Ramiz – Dilqəmə: sən apar Sərdarı qardaşım mən burda onun kimi müvəqqəti qonaq deyiləm, artıq məndə sizin qonşunuz sayılıram, biz daha sonra oturarıq rahat səninlə, Sərdara baxdı açıq verən baxışlarla. Aylın ayaq üstə dayanıb baxırdı olara, Sərdar – Aylına: gəl əyləş çanım, Aylın kecib Sərdarın yanında əyləşdi, Dilqəm olara altdan – altdan baxırdı, Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: çanım yadındadırmı məni əlinlə yedirdiyin günlərin? – Sərdara: yadımdadır çanım. Sərdar – Aylına: yadındadırmı biz istirahətə getdik birdənəndə vardı bizimlə, orda o sərxoş oldu Tahirlə Nərgiz apardılar onu evinə, – Sərdara: yadımdadır çanım. Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: sənidə mən evinə gətirdim səhərə qədər keşiyində dayandım yanında yataraq, gözəl kecirmişdik birlikdə o günümüzü elə deyilmi çanım? -Sərdara:
