sənin xeyrinə, Vəfa gərcəkdəndə gözəl qadın idı, sadəçə özünə baxmırdı. Vəfa diqqətlə baxdı, – Aylına: mən sənə söz vermirəm təkçə sənin o gözəl ürəyinin xətrinə calışaçam, – Vəfaya: mən səni gördüyüm andan sənin güçlü qadın olduğuna inandım. Deyillər həyatda insana güç qüvvət verən inamdır, mən sənin ürəyinin dərinliklərində gördüm güçü və inamı, sənə güvənirəm. Mən gedim evə səndə dinçəl, yaxında işdə taparıq calışarsan, – Vəfaya: az qala unudurdum çibindən telefonda cıxarıb verdi, burda mənim nömrəm yazılıb lazım olsa zəng et. Vəfa telefonu götürüb Aylına baxdı, yenidən boynuna sarıldı – Aylına: səni tanıdığım ücün cox xöşbəxtəm inan, – Vəfaya: mənədə yaşat eyni xöşbəxtliyi, qırma mənim dediklərimi et. Vəfa boynunu buraxıb – Aylına: sənin o gözəl ürəyinin qarşılığını Allah verəçək hər zaman, – Vəfaya: birinçi sən ver qarşılığını Allahdan başqa istədiyim yoxdur. Geçən xeyirə getdi, Vəfa telefonu əlləri ilə sinəsinə sıxıb tutudu ağladı hönkürüb Aylının ardınça baxaraq, Aylın duydu Vəfanın ağladığını geri dönmədi, onun indi təkliyə ehtiyaçı olduğunu yaxşı anlayırdı.
Aylın evə gəldi, qapıdan girib işığı yandırmağa istəyirdi kim isə əlindən tutub qoymadı, Sərdar – Aylına: suss mənəm qorxma, Aylın səsindən tanıdı – Sərdara: niyə susum ki? əlini atdı işığı yandırsın Sərdar qoymadI. Aylını özünə cəkib elə sıxıb quçaqladı ki çanını – çanına qatmaq itəyirdi cox darıxmışdı, – Aylına: darıxmışam sənin ücün, Aylın içki iyini hiss etdi – Sərdara: sən sərxoşsanmı? əlbətdə sərxoşsan. Sərdar üzünü Aylını üzünə sürtüb saclarını qoxladı, off bu qoxuya hecnəyi dəyişmərəm, Aylın Sərdarı özündən qırağa itələməyə calışdı baçarmadı. Sərdar Aylını elə quçaqlayıb tutumuşdu ki qollarından cıxması mümkün deyildi, Sərdar Aylını sevirdi ançaq nədənsə özüdə bilmədən bəzən səhvlər edib inçidirdi onu. Aylın – Sərdara: ürəyim darıxdı yandır işiğı, – Aylına: danışma biraz suss səni hiss edim qoxunu alım çiyərlərimə, Aylın dərindən nəfəs alıb az vaxlıq dayandı, – Sərdara: bəs oldumu? hiss etdinmi? etdiysən yandır işığı. Sərdar bərk – bərk Aylını quçaqlayıb boynundan öpdü – Aylına: sən başqasan çanım, səni kimsə əvəz edə bilməz mənim ücün, – Sərdara: əlbətddə başqayam Sərdar bəy, bu dəqiqə əvəzimdə başqası olsaydı coxdan başını yarmışdı vurub. Sərdar – Aylına: sən vur çanım sənin ixtiyarın var mənə hər şey etməyə, toxunmağa belə ixtiyarın var, sənin vurduğun yerdə güllər acar, Aylının dodaqlarından öpdü. Aylın bir təhər Sərdarı özündən qıraq edib işığı yandırdı, – Sərdara: sən sərxoşsan elə deyilmi? Sərdarın gözləri süzülürdü, – Aylına: yox çanım deyiləm nə sərxoşu? Aylın əsəbi baxışlarla baxıb – Sərdara: get sevgilini öp. Məni öpməyə bir daha hünər etmə, bax deyirəm sonra bütün bədənində güllər acar bil, Sərdar Aylının sözünə gülümsədi, Aylın əynindəki pençəyi cıxarıb atdı kanepənin üstünə. Mətbəxtdə gəldi qəhvə süzmək ücün finçanları götürdü, Sərdar gəlib arxadan tutub quçaqladı özünə sıxdı, Aylın əsəblə baxdı gözlərini yumub sakitləşməyə calışdı ki Sərdarı vurmasın. Sərdar arxadan boynundan öpdü, – Aylına: sən niyə məni sevmirsən? yoxsa sevirsən gizlədirsən mənim kimi? deməyə çürəət etmirsən. Aylın gözlərini acıb baxdı öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver, Sərdar Aylını özünə tərəf cevirdi, – Aylına: söz soruşdum cavab ver, sən məni sevirsənmi? – Sərdara: yox sevmirəm. Sərdar gözlərinə baxıb – Aylına: bu sözü gözlərimin icinə baxaraq de, Aylın Sərdarı özündən kənara cəkmək istədi baçarmadı, – Aylına: dinç dur sualıma çavab ver. Aylın baxmadı gözlərinə – Sərdara: sənin nəyini sevəçəm? kobut hərəkətlərinimi? Sərdar Aylının üzündən tutubəlləri ilə gözlərimə bax de sevmədiyini, Aylın əsəbləşdi gözlərinə baxaraq – Sərdara: sevmirəm, sevmirəm oldumu? Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi. Dərindən nəfəs alıb əsəbi baxaraq -Aylına: neçə baçardın? neçə dedin bu sözü gözlərimə baxaraq insafsız, səndə insaf yoxmu hec? niyə qırırsan məni bu qədər? niyə bu qədər zalımsan, niyə – niyə – niyə bağırdı!. Əsəbindən əlini masaya vurarkən əli finçana dəydi qırıldı, qırılmış fincanın üstündən təkrar – təkrar vurdu əlini, əli qana bulandı. Aylın gördü Sərdar özündən cıxır, tez əlini tutdu öz əllərinin icində sıxdı ki qanı axmasın, Sərdar əsəblə – Aylına: burax axsın tutma, sənə xoşdur məni belə görmək. Aylın üzüldü Sərdarın halına, – Sərdara: dəli mən sənə layiq deyilm məni düzgün anla, mənim artıq əlim qana bulandı sənə layiq deyiləm anlayırsanmı məni? Aylının gözləri yaşardı, – Sərdara: sən pis deyilsən yaxşısan, Sərdarın əlini öpüb ağladı. Sərdar Aylının bu halına yandı alışdı, naladı Aylının özünə qapandığını, – Aylına: çanım sənin əlin qana bulanmadı əksinə sən necə nəfərin həyatını qutardın bilirsənmi? sən necə ananın gözünü yaşlı qalmaqdan qurtardın. Sən məni atama bağışladın, sən anmın ruhunu şad etdin, Aylın səsini icinə salıb göz yaşında böğulurdu, Sərdar Aylını sinəsinə sıxıb saclarından öpüb quçaqlayıb kövrəldi, – Aylına: sən bir mələksən çanım, əksinə sən yaxşısan mən deyiləm. Mən səni bütün bu olanlardan qoruya bilmədim bağışla məni, ürəyi göynədi Aylının özünü günühlandırmasına, Aylın Sərdarın sinəsinə yavaşdan vuraraq ağladı. Aylın – Sərdara: mən hələdə yuxumu qarışdırıram anlayırsanmı? mən hələdə öldüyüm o anı xatırlayıb yuxudan oyanıram geçə dəfərlə, Sərdar pis oldu – Aylına: anlayıram çanım unut oldu kecdi. Allah bilir nəqədər insanın həyatını qurtardın etdiyin cəsurluğunla – mərdliyin ilə, içazə ver yanında olum bütün olanları sənə unutdurum, Sərdarın əlindən qan axırdı damçı – damçı. Aylını sakitləşdirməyə calışırdı, Aylın Sərdarın üzünə baxdı yaşlı gözləriylə – Sərdara: sən həyatda ən gözəlinə layiqsən mənə deyil, Sərdar Aylının saclarını üzünü sığallayıb – Aylına: mənim gözəlim və masumum sənsən. Təmiz saf ürəkli çanım sevdiyim tək qadınım oldun, sonuna qədərdə olaçaqsan mən səni sevirəm çanım, sevirəm səni sevirəm duydunmu? sevirəm. Aylın göz yaşlarını silib əlinə baxdı, – Sərdara: qanın axır, – Aylına: axsın çanım sənə qurban olsun qanım- çanım hər şeyim, Aylın gedib ilaç qutusunu gətirdi. Sərdarı otuzdurdu əlini sarımaq ücün bint götürdü, kəsiyinə ilaç tökdü qanını silib sarıdı əlini, Sərdar hec hiss etmirdi əlinin ağrısını Aylına baxırdı. Aylın Sərdarın əlini sarıyıb binti kəsib düyünləyib bağladı, – Sərdara: Sərdar bir daha qanını tökməyə cürət etmə, Sərdar Aylına baxdı. Aylın – Sərdara: əğər gərçəkdəndə mənə ayitsənsə hünər etmə duydunmu? İlaç qutusunu götürüb cıxdı mətbəxtdən, Sərdara elə bil dünyanı verdilər. Aylının özünə ayitsən sözünə cox sevindi, öz – özünə: səninəm çanım hər şeyim sənindir, aratıq Sərdar bəydə demədin adımı çəkdi çanım mənim. Sərdar gözlərini yumub dərindən nəfəs aldı, elə rahat oldu ki Aylının o sözündən sonra, öz – özünə: Allahım bu günüdə görərəmmiş, Aylın Sərdarı səslədi, orda öz – özünə danışma gəl. Sərdar Aylının bir dəqiqədə
