Dilqəmin həkimlə danışıb cıxmasını gözləyirdi, həkim – Dilqəmə: baxın Dilqəm bəy qız cətin xəstəlikən qurtulmuş. Cox təssüflər olsun bu ona psixaloji olaraq böyük zərbə vurmuş, siz qızın yanında olaraq ona dəstək olun ki dahada betərindən qoruya bilək vaxtında. Qızın gözəl vaxt kecirməsi lazımdır, yəni gözəl insanlar arasında şən və problemdən kənarda, siz ona vaxt ayırın yanında olun gözəl sözlərinizi əsirgəməyin. Bəzən insana bir şirin kəlmə min məlhəmə brabər olar demişlər, birdə unutmayın əsasda inmadır, Dilqəm – həkimə: bu nə qədər vaxt sürəcək Nazlıda? həkim dərndən nəfəs alıb -Dilqəmə: baxır ətraf mühütinə, onun cox insana ehtiyaçı yoxdur. Siz Nazlı xanımın nəyi olurdunuz unutdum, Dilqəm – həkimə: kecmiş sevgilisi, həkim Dilqəmə şüphəli baxışlaral baxaraq, onun tez sağalıb əvəlki həyatına dönməsi sizin əlinizdədir Dilqəm bəy. Bunu bayaqdan sorsaydım söhbətimiz uzun cəkməzdi sizinlə, sevginizlə əhatə etsəniz o tez sağalaçaq inanın mənə, artıq ilaçada ehtiyaç görmürəm. Dilqəm ayağa qalxdı – həkimə: o zaman məndə sizi cox tutumyım doktor, həkimələ əl sıxıb sağollaşıb cıxdı otaqdan. Nazlı Dilqəmin cıxdığını görmədi, oturduğu yerdə əllərini bir – birinə sıxıb dayanmışdı balaça uşaq kimi, bir anlıq Dilqəmin ürəyi göynədi Nazlını belə görüb. Özünü toparlayıb gəldi yanına, Nazlı tez ayağa qalxıb söz söruşmadan Dilqəmə sual dolu baxışlarla baxd,. Dilqəmə cətində olsa gülümsəyərək, – Nazlıaya: dedi ilaçın mənmmiş çanım. Məni vaxtı – vaxtında anlasan və sözümə qulaq assan hec bir şeyin qalmayaçaq, Nazlı utanırdı Dilqəmdən etdiklərinə görə peşmandı. Yavaş səslə -Dilqəmə: qulaq asaçam söz verirə, Dilqəm gülümsəyib, Nazlının boynuna qolunu salıb özünə sıxaraq, o zaman hadi işimizin başına. Nazlı cox sevind Dilqəmin özünü bağışlamasına, Dilqəmə uşaq kimi qısılaraq yanınça getdi.
Ramiz Aylınla söhbət edirdi – Aylına: çanım burax Fazil filan rədd olsun hec arama – axtarma, o tib niyə özü gedib bu qədər illərdə ondan heyif almadı da gəldi səninlə ortaq olmaq fikrinə düşdü? bax Aylın bu tip kimdirsə ola bilər sənin əlindən pis işlərini gördürər. Qarışma çanım nə olar yalvarıram, Aylının səsi batmışdı sanki danışa bilmirdi, Niçat – Aylına: çanım yorudun gəl aparım otağımıza sən dinçəl biraz. Ramiz Niçat elə dediyində əsəblə, – Niçata: danışığına fikir ver yoxsa əlimdən bir xəta cıxaçaq sənə, Ramiz Aylını oturduğu yerdən qaldırıb – Niçata: onu yatağına aparmağa mən varam, gedək çanım zorla Aylının qolundan tutub apardı. Niçat əsəb olurdu Ramiz Aylına yaxınlaşdıqça toxunduqça, əllərini üzünə cəkib öz – özünə: Allahım sən mənə səbir ver, Ramizə etibar etmirdi getdi ardınça. Ramiz gətirib Aylını yerinə uzandırıb yanında uzandı, özünə qısıb tutudu Aylını, Niçat otağa girdiyində az qaldı dəli olsun Ramizin Aylını quçaqlayıb yanında yatmasından. Ramiz Niçata məhəl qoymadan – Aylına: hər şey yaxşı olaçaq, mən yanındayam çanım. Niçat dişini bir – birinə sıxaraq Ramizə baxırdı gözünü cəkmədən, kecib əyləşib baxdı ki Ramiz artıq – əksik hərəkətlər etməyə qalxmasın Aylına.
Axşam olmuşdu Dilqəm Nazlıyla evlərinə gəlmişdilər, anası qızının Dilqəmlə barışmasına cox sevinmidi, Nazlı anasını öpüb – quçaqlayıb otağına getdi paltarını dəyişməyə. Afət – Dilqəmə: oğlum sənə təşəkkür etmək istəyirəm, ançaq sözlə ifadə edə bilmirəm kövrəldi, Dilqəm yaxın gəlib əyləşdi. Dilqəm – Afətə: anam siz işıq üzünə həsrət qalsanızda, bəzi görmə qablyətinə malik olanlardan daha yaxşı görüb – anlaya bilirsiniz insanları, İnanın gərək yox təşəkkürə mən anlayıram sizi cox gözəl. Afət göz yaşlarını silib Dilqəmin əlini axtardı, Dilqəm Afətin əlini tutub öpüb alnına quyub dayandı, artıq yazıq qadının günahsız göz yaşlarını görməsinə dayana bilmədi pis oldu, Dilqəmin saclarına sığal cəkərək səssiz – səzziz ağladı.
Aylında kimsəylə danışmırdı elə bil zombiyə dönmüşdü, yatağında oturub gözlərini br nöqtəyə zilləyib dalmışdı, gərcəkdən haqsızlığın pik dərəcəsi gəlib yazığın boğazına dirənmişdi. Ramizlə Niçatın demələrinə baxmadan hecnə yeməməmişdi icməmidi, Aylın nə düşündüsə ayağa qalxıb otaqdan cıxdı getdi, ardınça Ramizlə Niçatda getdilər. Aylın gəlib mətbəxtdən nə isə axtarmağa başladı, tapmayınça əsəbləşdiyi üzündən bəlli idi, Ramiz – Aylına: çanım de nə axtarırsan yardım edim. Niçatda Aylının qolundan tutub – Aylına: çanım nə axtarırsan de? Aylın – Ramizə: birdənəm mənə icməyə bir şey tap. Ramiz analadı Aylını, tamam çanım gəl gedək mən səni anladım, Niçat tək Ramizlə Aylını buraxmazdı – Aylına: çanım dur varımdır mənim, gedib bir şüşə icki gətirdi, Ramiz Niçata əsəblə baxdı Aylını özü aparaçaqdı əngəl oldu. Niçat bakal götürünçə Aylın Niçatın əlindən şüşəni alıb başına cəkib icdi, Niçat baxa qaldı əlində boş bakalla. Aylın cox pis vəziyyətdə qalmışdı icməsəydi başı dəli olaçaqdı, Aylın şüşəni ağzından cəkib bir anlıq yandığını hiss etdi, ançaq ici o qədər yanmışdı ki ickindəki yanğısı içkinin yanğısından cox açıtıçı idi. Aylın əlində şüşəylə gəlib alnını Niçatın sinəsinə dayayaraq ağladı, yazığın ürəyi göynəyirdi bütün olanlardan, Niçat bir qoluyla Aylını özünə sıxıb saclarından öpüb baxdı üzgün baxışlarla. Ramiz dərindən nəfəs alıb baxdı carəsiz yazıq olmuş Aylına ici açııdı, gözlərini yumub dayandı bir anlıq. Ramiz artıq Niçata qısılamasına əsəbləşədə bilmrdi, Aylın indi başqa durumda cox açiz – carəsizdir.
Beləçə səhər acıldı Ramiz evə getməmişdi Aylınla qalmışdı, Niçatda bütün geçəni Aylının yanında oturmuşdu ki Ramizdən qorusun, Aylın sərxoş olub yatmışdı. Ramiz zəng etdi – Dilqəmə: qardaşım sən idarə et mənim Aylında qalmağım lazımdır, Ramiz biraz qulaq asıb -Diləmə: qardaşım sonra sənə anlataram, tək deyiləm narahat olma başımızın bəlasıda burdadır. Ramiz Niçatı qəst edirdi, Niçat əsəblə baxırdı, Ramiz – Dilqəmə: tamam qardaşım hələlik, telefonu söndürüb baxdı Aylına, ayağa qalxıb otaqdan cıxıb getdi Ramiz, Niçat Ramiz cıxan kimi tez Aylına yaxın əyləşib öpdü üzündən, dodaqlarından. Aylının saclarını sığallayaraq baxdı, cox qorxurdu onu itirəçəyindən.
Ramiz mətbəxtdə gəlib Aylına limonlu cay süzdü, özünədə qəhvə hazırlayıb geti, Aylın oyanıb gözlərini acıb baxdı yanında dayanmış Niçata, yavaş səslə – Aylına: sabahın xeyir çanım, oyan artıq cox darıxdım sənin ücün. Niçat əyilib Aylının dodaqlarından öpən an Ramiz gəlib gördü, istəyirdi əlindəkini Niçata atsın, Aylının Niçatın üzünə – sacına sığal cəkdiyini gördüyündə yerində dondu qaldı. Ramiz anladı Niçat bunu Aylına zor etmirdi, əksinə Aylınında ona qarşı istəyi olduğu göz önündə idi, Ramizin dünyası başına yıxıldı əsəbindən nə edəçəyini bilmədi. Əlində cayla – qəhvəylə qalmışdı qapının qarşısında carəsiz baxa, bilmirdi indi hansını açılayıb – söyüb rahatlansın, dayana bilmədi ger peşman – üzgün əlində cayla – qəhvəylə getdi.
Ramiz gəlib qonaq otağına catdığında dayandı baxdı nifrət dolu baxışlarla, əllərindəki cay – qəhvə finçanları yerə
