Śluby panieńskie czyli Magnetyzm serca. Fredro Aleksander

      Czy ja mam w pamięci?

      Jak tylko wspomnę, w głowie mi się kręci.

      Kocha się, kto się kłóci, dawne to przysłowie.

      Czy się ciocia kłóciła?

      Oj, zielono w głowie.

      O, nie!

      O, tak.

      Dlaczego?

      Klara, moja mamo,

      Bywa bardzo rozsądna.

      Aniela toż samo.

      Zgadzamy się we wszystkiem.

      Radzimy wzajemnie.

      Kiedy dwie głowy radzą daremnie,

      Rozsądna zatem Klara rozsądnej Anieli

      Zapewne jej uwagi rozsądnej udzieli,

      Że grzeczność, a szczególniej w swojej matki domu,

      Najmniejszej przynieść krzywdy nie może nikomu;

      A nawzajem Aniela poradziła Klarze,

      Że obojętność szydzić niekoniecznie każe.

      Panie Albinie, bardzo dziękujemy.

      Trzebaż się starać o pana Gustawa?

      Ale nie krzywić, nie dąsać się zawsze.

      On nas nie widzi.

      I ślepy, i niemy.

      Mamże14 go błagać o względy łaskawsze?

      Mówić, gdy milczy; gdy nudzi, zabawiać?

      I jakaż na wsi może być zabawa!

      I z wieśniaczkami o czemże rozmawiać!

      O pięknym czasie15, albo słotnej porze.

      Miejskim rozumem zaćmiłby nas może.

      Przez litość, gęstą daje mu zasłonę.

      Przez litość, drzemiąc, stara się o żonę.

      Już to mnie przegadacie, moje piękne damy.

      Ależ, mamo kochana! cóż my robić mamy?

      Kiedy na sofie rozparty szeroko,

      Półgębkiem gada, śpi na jedno oko,

      Mamyż mu śpiewać arietkę wesołą?

      Albo z girlandą tańcować wokoło?

      Przebóg!

      Cóż?

      Krzesło.

      Ach! Z panem… prawdziwie…

      Nawet potknąć się nie można!

      Niestety.

      Bardzo rozsądnie.

      Ja

Скачать книгу