Ja, sê die man, Dit gaan oor ’n koor.
Ek sê, En daar is niks fout met jou stem nie.
Nee, sê die man, Dis nie vir my nie, ons gaan een stig.
Ek sê, Stig julle baie goed?
Ag, ons doen wat ons kan, sê die man, Hier ’n fonds, daar ’n trust, maar ons soek nie erkenning nie.
Nou weet ek dis tyd.
Ek roer so in die skuim, laat sak my oë en toe sê ek saggies, En ek? Waar pas ek in?
Die man gooi sommer nog wyn in, nou weet ek hy’s nervous, maar ek speel my hand. Gently bombardeer ek hom verder. Spanning is so magtig, fluister ek, Dit oorweldig jou net en dwing jou na wie weet waar.
Ons gaan na al die gevangenisse, sê die man.
Vang my vas, sê ek.
Nee, sê die man, Wat ons nou stig, is die Amnestie-koor.
Ek sê, Bandiete?
Ja, sê die man, Hulle kry mos nou almal amnestie. Maar ons vat net die beste.
Ja, sê ek, Mens moet vat wat jou kant toe kom. Stig ’n koor, stig ’n brand.
Wat moet hulle nou doen? sê die man. Party sit al jare, kan nie net begin werk nie, en musiek is so helend.
Ek sweet sommer in die water. Ek sit my nat hand op sy been. Ons kyk mekaar in die oë.
Ek vra weer, sê ek driftig, Wat van my?
Jy doen mos bietjie van alles, sê die man.
Jy’s ’n digter, sê ek.
Jy kan mos raak vat, sê die man.
Ek sê, Jy praat in verse.
Ons het jou te lank onderskat, sê die man.
Ek sê, Fok Langenhoven, fok almal.
Vat die koor, sê die man, Laat hulle sing, uit hulle kele.
Ek sê, Soos Cutt Glas! Volksmusiek, jazz, blues, pop!
Bietjie van alles, sê die man.
Bietjie van jou, sê ek, Bietjie van my.
Ek is naak. Ek slaan my g-string voep! op die water, voep! teen die bad.
Ek sê, Stigtingsmannetjie, wat sê jy vir my? Sê jy vir my ek moet perform met ’n galei van diewe, moordenaars, ontvoerders en verkragters?
Skielik gly hy. A cappella! gil hy. Hy’s in die water. Blommetjie gedenk aan my! borrel sy mond. Ek is bo-op hom. Thank you for the music! maak die borrels.
Ek’s klaar ingepak toe hulle die Stigtingsman uit die bad uit kom haal.
Net ’n paar goed, want hulle gee vir jou klere. Nou lyk ons almal dieselfde, maar ons mind nie, ons weet ons is klaar ’n koor.
Ons oefen kliphard, party goed in stemme, party goed saam. Die dag as hulle ons loslaat, perform ons oral. Ons weet wat ons gedoen het, mense kan maar skree, Vullis en Boe. Ons staan kiertsregop en ons sing.
Orrel
Waar ek vandaan kom, was daar ’n man wat nooit getrou het nie. Hy’t elke dag net so in die pad afgekom dan’t ons hom dopgehou in case dit gebeur. Eers maak sy oë so pap en sy mond raak soos ’n speed cop, stokstyf en blou, en dan kom dit. “Hoe groot en magtig oorweldig my die klank van die orrel.”
Dan hardloop ons en hou hom vas en vryf sy rug en sê, Voel Oom beter?
Partykeer as dit baie warm was en daar’s nie weerstand op die dorp nie, sommer twee keer per dag. “Hoe groot en magtig oorweldig my die klank van die orrel.”
Hardloop ons.
Sondae was die ergste. Ons sit almal op ’n ry. Dié van julle wat al in ’n kerk was, sal weet daai tyd het elkeen mos sy eie plek gehad en as daai plek oop was dan’t hulle geweet wie. Maar nie ons nie. Ons is almal daar vir die sideshow. Heel teen die kant, net agter die bank met die earphones, sit die man. Buig eers die hoof, sit sy kollekte neer, dan kom die twee hoofouderlinge, Meneer Brynard van die spesiale skool en jags Oom Fick en dan strap hulle vir hom vas.
En familie wat kuier van die ander dorp af raak dan heel op die rondskuif, watsit nou, ons sê niks. Maar laat die orrel net die eerste noot gee, dan gaan daai man homself tegemoet. Hy slaat apostel in daai bank, dit krul en skuif, dit snik, dis ’n gemoan, pelvic thrusts, sy hare is later nat. En laat die orrel net klaarmaak, ffpp, slap in die strap.
Die mense het gepraat oor die man, want die res van die tyd was daar met hom niks verkeerd nie. Party het gedink dis oor die orreljuffrou wydsbeen speel, want sy’t oor die pos geleer. Baie het gesê hulle moet hom inspuit, hy soek net aandag en ’n paar het gesê hy’s werklik vervuld.
As hy was, was hy nie al een nie, Sondag vir Sondag het ek in daai bank gesit en ek het geleer hoe lyk sweet op ’n man.
En toe op ’n dag, die kollekte is al verby die bleek Willemses hier agter, orrel is oop-en-toe op pad klimaks toe met een van Wydsbeen se Unisa-stukke, hier gaan die krag af, orrel gee net ’n sluk.
En onthou vir ’n dorp vol vuil gedagtes is stilte ’n groter skok as ’n los bom. Ons skrik vir ons rein.
Asem, snik die geheimsinnige, nat, gestrapte man. Water en lig, snik hy.
Kom pomp die ding, sê die orreljuffrou.
Oom Fick is oor die balkon.
Kyk hoe gloei die malle, sê een van die Bosman-susters.
Maak los die strappe! skree Antie Henning van die koshuis.
Heel agter sit blinde Oom Emsie in met vers 2 van “O, eensaam, eensaam woestyn”.
Toe gooi die man sy kop agteroor en toe kan ek dwarsdeur hom sien tot by die anderkantste strap.
Weg, skree Antie Henning, Weg is hy!
Mense hou mekaar vas en huil skaamteloos. Oom Emsie sing nou so hard, niemand kan met mekaar praat nie.
En toe gaan die krag aan.
Speel! skree die mense.
Die juffrou maak haar bloes toe en druk die eerste akkoord af. Daar’s niks.
Is my blindgeid nie genoeg nie? skree Oom Emsie. Vat alles! Laat my wandel in die nag!
Orreljuffrou druk, maar dis tjoepstil. Dit maak net so ghoef! of die pype vol is.
Daai aand het ons ’n buitelugdiens, die mense voel te aardig vir binne.
Die hele kontrei se pype is vol, oral sing mense
