id="n_92">92
Сараяк – сары аяк, сары кәсә.
93
Аңдыру – кисәтү, сиздерү, аңына төшерү.
94
Куксымый – исләнми.
95
Чулман – Кама елгасы.
96
Мәлем – мәгълүм.
97
Иңкәю – иелү.
98
Искемне бирсәм – иләмәс – ягъни иске киемне бүләк итеп бирсәм дә кадерсезгә кимәс.
99
Тулгау – тезмәләп әйтү, җырлау.
100
Якмады – йогышмады, ошамады.
101
Кашкару – чаллану.
102
Кул – гаскәрнең бер як канаты.
103
Күч – күчмәләрнең урыннан урынга күчүе.
104
Исфаһан – Иран шәһәре. Ул заманнарда Исфаһан осталары яхшы корыч коюлары белән данлы булганнар.
105
Ярашык – чабыш өчен алдан күнектереп куелган ат.
106
Хәфия – яшерен.
107
Какбак – капка, капкач.
108
Айлар – чигә чәче.
109
Бузлау – елау.
110
Кушалыклау – куш итү.
111
Утау – күчмә өй, тирмә.
112
Тимер тун – көбә, панцирь.
113
Раесы – уе.
114
Асу – билгесез, ят.
115
Кәмалның углы Киң Җанбай… – тарихи документлар буенча билгеле кеше, Туктамыш ханның вәзире.
116
Изү – күлмәкнең ал якасы.
117
Садак – ук, җәя сала торган савыт.
118
Нар – бер өркәчле дөя.
119
Улда, Вылда (Вилдан) – оҗмахта хезмәт күрсәтүче.
120
Ат тоту – исем тоту.
121
Тамагына алты хат тыгу – төрле тел белү.
122
Саба – кымыз йөртә торган зур күн савыт.
123
Чүбин аяк ат менгән – (чүбин аяк – агач аяк); бу юллар «аның җеназасы күтәрелер көн җиткән» дигәнне аңлата.
124
Субра – «гүзәл җырчы» мәгънәсендә, халык җырчысы. Дастанда җырчының исеме «Хубра» рәвешендә очрый.
125
Мөчә – әгъза.
126
Чокчыт – яңак сөяге.
127
Сыбай
