была каштоўнай, бо рэцэпты ў ёй былі адзін аднаго лепшы.
А вось Янку цікавілі кнігі пра гісторыю каралеўства. Балазе, на гэтую тэму іх было так багата, што хлопчык ледзь вызначыўся, яму хацелася спазнаць усё і адразу. Тут былі і хранаграфіі бітваў, і біяграфіі выдатных асоб, і апісанне розных істот, і нейкія скруткі з мапамі ды планамі. Карацей, яго дапытлівыя вочы папросту разбягаліся ў захапленні ад наяўнага. Урэшце, ён для пачатку спыніўся на кнігах пра вялікія бітвы каралеўства. Хлопец расклаў іх на стале і прагна пачаў вывучаць. Выявілася, што край мае вельмі багатую і насычаную гісторыю. Потым перайшоў да зборніка з апісаннямі істот. Гартаючы яго, адразу заўважыў, што яшчэ далёка не ўсіх з іх ён бачыў. Часам трапляліся такія пачвары, што ён і ўявіць сабе не мог. Хаця, як думаў хлопчык, яны, хутчэй за ўсё, даўно змерлі, як у свой час дыназаўры, альбо былі знішчаны. Хто ведае?
Юнак шмат чаго новага даведаўся пра таго ж багніка ды іншых, ужо яму вядомых стварэнняў. Напрыклад, ён вычытаў, што багнік мог праводзіць пад зямлёй ваду, кіруючы падземнымі крыніцамі. Мог пры жаданні пашыраць сваё балота, а таксама ўтвараць новыя. Спазнаў Янка шмат чаго новага і пра магчымасці многіх іншых насельнікаў гэтай казачнай зямлі.
Ён з такім запалам паглыбіўся ў вывучэнне, што папросту не мог адарвацца. Толькі праглядаў адну кнігу – як адразу ж ставіў яе на месца і прымаўся за іншую. Штосьці адкладаў, у нейкіх рабіў закладкі, некаторыя праглядаў паўторна.
Мілана ж праглядзела яшчэ некалькі кніг, ды, як час быў ужо позні, яе павяло да сну.
– Слухай, нешта я прытамілася, – звярнулася яна да брата. – Гэта ўсё вельмі цікава, але ж дзень такі насычаны выдаўся. Пайду я, мабыць, класціся ўжо.
– Так, бяжы. Я яшчэ, падобна, не хутка. Тут столькі ўсяго… Дабранач, – адказаў Янка, нават не падымаючы галавы.
– Дабранач. Паспрабуй доўга не заседжвацца.
Брат толькі моўчкі кіўнуў, згаджаючыся, але думкамі быў цалкам пагружаны ў чарговы фаліянт. І, безумоўна ж, засядзеўся дапазна. Хлопец цёр вочы, трос галавой, усяляк адганяючы ад сябе стому і не падпускаючы сон. Яшчэ ніколі ў жыцці ён не быў настолькі захоплены. Тут было столькі цікавых кніг, столькі ўсяго незвычайнага і новага…
Вочы станавіліся цяжэйшымі, сэнс прачытанага пачынаў губляцца і блытацца… І тут ён ужо і сам зразумеў: хопіць, трэба даць сабе перадых. Даведаўся Янка багата, нават пэўная мудрагелістая стратэгія ды нейкі план дзеянняў намаляваліся ў галаве. Хоць зараз у бой, а там з гэткімі ведамі і ўсё каралеўства да лепшай долі можна прывесці.
«Але гэта ўсё потым, заўтра, на свежую галаву. А цяпер спаць, пакуль не паснуў за сталом…» – падумаў Янка. Паўсонны, ён цяжка падняўся і, пазяхаючы, павольна накіраваўся да ложка.
Старыя знаёмыя. План па вызваленні караля Мацея і каралеўства
Першай прачнулася Мілана. Дзяўчынка расплюшчыла вочы, агледзелася і ўсміхнулася.
«Як жа тут файна і ўтульна, – падлавіла яна
