Ludwika XVI, w czasie zaćmienia lub krwawej łuny, tocząc się zakrwawiona pomiędzy kamieniami barykad lub kartaczowana przez armaty w dniach paroksyzmów i szaleństwa (locura), będzie mimo to zawsze, jak mawiał Saavedra Fajardo524
Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.
1
Zob. J. Bartyzel, Bandera carlista. Tradycjonalizm legitymistyczny w Hiszpanii, [w:] „Umierać, ale powoli!”. O monarchistycznej i katolickiej kontrrewolucji w krajach romańskich 1815–2000, Kraków 2002, 2006², ss. 243–331.
2
Zob. Idem, „Don Carlos Marx”. Studium przypadku rewolucyjnej transgresji tradycjonalizmu w socjalizm w hiszpańskim karlizmie, Biblioteka Rojalisty, Fundacja Virtus Nobilitat, Wrocław 2011, str. 80.
3
Zob. Idem, Miguel Ayuso Torres – tradycjonalista po nowoczesności, „Pro Fide Rege et Lege” 2004, nr 1(48), ss. 15–18; Idem, Europa czy Cristiandad? Tradycjonalizm hiszpański w konfrontacji z „europeizmem” i „europeizacją”, [w:] T. Sikorski, ks. A. Dymer (red.), Kultura chrześcijańska w zjednoczonej Europie, Centrum Edukacyjne Archidiecezji Szczecińsko–Kamieńskiej, Szczecin 2007, ss. 130–140; Idem, Karlizm widziany z Polski, „Pro Fide Rege et Lege” 2009, nr 1(62), ss. 57–64; Idem, Tradycjonalizm po nowoczesności. Filozofia polityczna tradycjonalizmu hiszpańskiego wobec wyzwań modernizmu, [w:] J. Miklaszewska, J. Szczepański (red.), Filozofia polityczna po roku 1989. Teoria – historia – praktyka, Wyd. UJ, Kraków 2011, ss. 193–206; Idem, Myśl polityczna tradycjonalizmu hiszpańskiego (karlizmu) i jej recepcja w Polsce na przestrzeni XIX–XXI wieku, [w:] M. Białokur i P. Jakóbczyk–Adamczyk (red.), Polska a Hiszpania. Z dziejów koegzystencji dwóch narodów w XX wieku, DUET, Toruń–Opole–Piotrków Trybunalski 2012, ss. 12–28; Idem, „Hiszpański łącznik”Jędrzeja Giertycha. Przyczynek do źródeł informacji autora Hiszpanii bohaterskiej na temat karlizmu, „Templum Novum” 2013, nr 13, ss. 92–104.
4
Zob. Idem, El Carlismo visto desde Polonia, [w:] M. Ayuso (ed.), A los 175 años del Carlismo. Una revisión de la tradición política hispánica. Actas del Congreso Internacional celebrado en Madrid los días 27 y 28 de septiembre de 2008, Itinerarios, Madrid 2011, ss. 389–396.
5
Większość z nich osoby zainteresowane mogą znaleźć pod różnymi zakładkami na mojej stronie osobistej: www.legitymizm.org/bartyzel.
6
Zob. jego artykuł: Honor al Carlismo, „Custodia de la Tradición Hispánica” (Buenos Aires), núm. 3, septiembre de 2002, http://hispanismo.org/cultura–general/9451–textos–de–juan–maria–bordaberry.html.
7
Zob. L. Corsi Otálora, El carlismo desde América; F. Altuve–Febres, El Carlismo en el Perú; J.M. González, Carlismo y carlistas en el Río de la Plata; L.M. De Ruschi, El Carlismo en la Argentina. Una presencia interrumpida; J.M. Bordaberry, Presencia carlista en el Uruguay; C. Garay, El Carlismo en Chile; R. Marques Dip, Brasil e Carlismo, [w:] M. Ayuso (ed.), A los 175 años del Carlismo…, ss. 197–316.
8
Z konieczności musimy tu poprzestać również na wskazaniu dwu opracowań dotyczących karlizmu w powieści i w kinematografii: R. Botella y J.M. Rozas, Carlismo y novela; E. García Martín–Vicente, Carlismo y cinematografía, [w:] M. Ayuso (ed.), A los 175 años del Carlismo…, ss. 401–499.
9
J. Aróstegui, »Introducción. El Carlismo y las guerras civiles«, [w:] J. Aróstegui, J. Canal, E. González Calleja, El Carlismo y las Guerras Carlistas. Hechos, hombres e ideas, La Esfera de los Libros, Madrid 2003, s. 11.
10
Cyt. za: V. Marrero, »Prólogo«, [w:] El tradicionalismo español del siglo XIX, selección y prólogo de Vicente Marrero, Publicaciones Españolas, Madrid 1955, s. XVII.
11
Ibidem, s. XII.
12
Cały wywód autora cytuję w rozdziale Społeczne Królestwo Chrystusa jako sens i cel kontrrewolucji niniejszej książki.
13
P. Bénichou, Le sacre de l’écrivain, 1750–1830. Essai sur l’avènement d’un pouvoir spirituel laïque dans la France moderne, Corti, Paris 1973, s. 115.
14
Zob. J. Bartyzel, Hiszpański karlizm jako ludowy ruch kontrrewolucyjny, [w:] A. Indraszczyk i A. Wielomski (red.), Oblicza ruchów chłopskich i agrarnych, Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego, Warszawa 2013, ss. 33–50; Idem, Ani centralizm, ani separatyzm, lecz jedność w wielości las Españas. Tradycjonalistyczna wizja regionalizmuJuana Vázqueza de Melli, „Studia Politicae Universitatis Silesiensis”, t. 8, Wyd. UŚ, Katowice 2012, ss. 73–85; Idem, Tradycjonalizm (hiszpański) wobec faszyzmu, hitleryzmu i totalitaryzmu, „Pro Fide Rege et Lege” 2013, nr 1(71), ss. 13–32; Idem, Nada sin Dios. Społeczne Królestwo Chrystusa jako sens i cel kontrrewolucji w filozofii i teologii politycznej tradycjonalizmu hiszpańskiego, [w:] J. Goćkowski i in. (red.), Panorama myśli kontrrewolucyjnej, Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, Pułtusk–Toruń 2007, ss. 113–137.
15
Zob.
<p>524</p>
Diego de Saavedra Fajardo (1584–1648), dyplomata, historyk i myśliciel polityczny, autor m.in. Idea de un Príncipe Político Cristiano (1640), Corona gothica castellana y austriaca políticamente ilustrada (1646) i Locuras de Europa (wyd. 1748).
Ludwika XVI, w czasie zaćmienia lub krwawej łuny, tocząc się zakrwawiona pomiędzy kamieniami barykad lub kartaczowana przez armaty w dniach paroksyzmów i szaleństwa (locura), będzie mimo to zawsze, jak mawiał Saavedra Fajardo524