na stolicy. Jego pogląd budzi spory niesmak i co niektórzy nawet się zastanawiają, czy aby na pewno sympatyzuje z Führerem.
Nie wiem, co mu się stało i skąd wziął pomysł, że ktokolwiek mógłby zagrozić naszemu krajowi. Jestem szczerze oburzona, zresztą jak znakomita większość gości. Poza moją babcią Fridą, która, głucha jak pień, słyszy piąte przez dziesiąte i co rusz powtarza nieznośne pytanie, kto i dlaczego będzie atakował jej ukochany Berlin. Wreszcie pod pretekstem późnej pory daje się wywieźć na swoim fotelu na kółkach do sypialni i położyć spać.
Konsternacja niestety rozsiadła się między gośćmi, którzy zbyt jowialnym śmiechem usiłują zatrzeć złe wrażenie, jakie zrobił na nich Heinrich. Sama na chwilę odpływam, zastanawiając się, do czego zmierza i jakie są jego prawdziwe przekonania. Bo choć jest zdeklarowanym nazistą, to wydaje mi się, że pobrzmiewa w tym jakaś fałszywa, a może ckliwie sentymentalna nuta. Ale może to tylko złudzenie? Któż to wie?
Dziennik – drzewo genealogiczne do wypełnienia przez narzeczonych (z archiwum prywatnego)
Fragment wpisu do księgi rodów SS:
Podjęte działania w zakresie kształcenia i wychowania państwa ludowego muszą znaleźć ukoronowanie w instynktownym i rozumowym zakorzenieniu znaczenia i poczucia rasy w sercu i umyśle objętej nimi młodzieży. Żaden chłopiec i żadna dziewczynka nie powinni opuszczać szkoły bez uzyskania ostatecznej świadomości co do konieczności i istoty czystości krwi!
W ten sposób zostanie stworzony warunek dla utrzymania podstaw rasowych naszej narodowości i tym samym zabezpieczenia wstępnych warunków dla późniejszego dalszego rozwoju kulturowego!
Obywatelem może być tylko ten,
kto jest towarzyszem narodowym.
Towarzyszem narodowym może być tylko ten,
kto jest krwi niemieckiej, bez różnicy wyznania!
Dlatego żaden Żyd nie może być towarzyszem narodowym!
Świadectwo aryjskiego rodowodu stanowi dokument w rozumieniu przepisów; dlatego przy jego sporządzaniu należy zachować drobiazgową dokładność podczas wpisywania informacji i przestrzegać bezwzględnej prawidłowości zapisanych szczegółów rodowodu. Także właściciel świadectwa poprzez staranne i prawidłowe opracowanie zaoszczędzi sobie pracy, czasu i niepotrzebnych kosztów, ponieważ podczas urzędowej weryfikacji błędy i pomyłki w dostarczonym świadectwie aryjskiego rodowodu z pewnością wyjdą na jaw. Dlatego nikt nie powinien unikać niewielkich kosztów nabycia niezbędnego poradnika dr. nauk prawnych Grafa von Schwerina Sporządzanie świadectwa aryjskiego rodowodu, który oferuje bardziej szczegółowe i wyczerpujące instrukcje, niż jest to możliwe w przypadku ograniczonego tutaj miejsca.
Starannie wypełnione formularze nr 1–63, które są dostępne na stronach 8–9, a także uzupełnienia na stronach 40 i 47, zastępują inne poświadczone odpisy dokumentów w celu udowodnienia pochodzenia z krwi niemieckiej. Muszą jednak być osobno poświadczone przez właściwego urzędnika stanu cywilnego lub sekretarza księgi parafialnej i opatrzone pieczęcią. Świadectwo aryjskiego rodowodu należy przesłać właściwemu urzędnikowi wraz z wnioskiem o sprawdzenie prawidłowości poszczególnych wpisów właściwych dla tego urzędnika i ewentualnie o dokonanie zmian i sprostowań, a następnie o poświadczenie prawidłowo sporządzonych informacji swoim podpisem i opatrzenie pieczęcią służbową. W razie sprostowania należy przekreślić słowa: Na podstawie przedłożonych dokumentów… Jeżeli jednak przekazanie wpisów następuje wraz z dołączeniem dokumentów (co jest szczególnie zalecane, gdyż w takim przypadku poświadczenia może dokonać każdy Urząd Stanu Cywilnego), wówczas wspomniany wcześniej dopisek: Na podstawie przedłożonych dokumentów… zostaje zachowany, a poświadczenie następuje na podstawie przedłożenia owych dokumentów. W pierwszym przypadku, gdy przesłanie następuje bez dokumentów, informacje należy wpisać miękkim ołówkiem, natomiast w drugim przypadku wypełnienia należy dokonać atramentem. Wpisy powinny mieść się w ramkach formularzy (…).
(…) Podobnie należy postępować przy uwierzytelnianiu na podstawie przedłożonego już uwierzytelnionego dokumentu pochodzenia przodków (niem. Ahnenpass).
Zgodnie z rozporządzeniem urzędowym pobiera się opłatę w wysokości 10 reichspfennigów niemieckich za każde pojedyncze uwierzytelnienie, w przypadku dziesięciu lub większej liczby jednoczesnych uwierzytelnień nie więcej niż 1 reichs-markę, jeśli odnoszą się one do przodków nr 1–31. Od numeru 32 (prapradziadowie) trzeba jednak znów za każde uwierzytelnienie zapłacić kwotę 10 marek niemieckich. Warunkiem przy obliczaniu tej opłaty jest, aby podane dane były prawidłowe i spisane atramentem, a uwierzytelnienie nastąpiło w oparciu o przedłożone dokumenty. Jeżeli natomiast wpisy zostaną dokonane przez urzędnika stanu cywilnego, opłaty za każde uwierzytelnienie wynoszą, tak jak za wystawienie oryginalnego dokumentu, 60 marek niemieckich. Dokładne ustalenie wszystkich należnych opłat, jakie mogą powstać przy staraniu się o dokument stwierdzający aryjskie pochodzenie, nastąpiło w oparciu o rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych III Rzeszy z dnia 26.01.1935 r. – IB 22/236 II, z dnia 4.03.1935 r. – IB 3/29, z dnia 10.10.1935 r. – IB 3/305 i z dnia 5.04.1937 r. – IB 3/403.
Według jakich wytycznych tworzona jest tablica genealogiczna?
Tablica genealogiczna winna dowodzić niemieckiego bądź pokrewnego pochodzenia określonej osoby. Dlatego zaczyna się ona od stojącej na pierwszym (najniższym) miejscu osoby (protoplasty), a następnie rozciąga się przez szereg przodków według płci, wskazując tym samym ścieżkę krwi na przestrzeni stuleci aż do najmłodszego potomka. Już z tego wynika, że przy sporządzaniu tablicy genealogicznej może chodzić tylko o krewnych przodków i dlatego rodzice adopcyjni lub przybrani muszą zostać po prostu odrzuceni. Przy tworzeniu tablicy należy pamiętać o tym, aby wszyscy przodkowie zostali wpisani w odpowiednim miejscu, co zapewni prawidłowe liczenie zaczynające się od numeru 1, czyli od protoplasty, i kontynuowane numerem 2 dla ojca, 3 dla matki, 4 i 5 dla dziadków ze strony ojca oraz 6 i 7 dla dziadków ze strony matki itd.
W takim sposobie numeracji osoby wyjściowe otrzymują zawsze cyfrę 1 niezależnie od płci, w dalszym przebiegu do przodków męskich dodawane są zawsze cyfry parzyste, do żeńskich zaś nieparzyste. Ponadto wskazuje się na fakt, iż rodzice mają zawsze podwójną cyfrę swych dzieci. Jeśli zatem przykładowo syn ma cyfrę 4, wówczas ojciec nosi cyfrę 8, a matka 8 + 1 = 9. W oparciu o ten wzór powstaje rodowód przez cały ciąg pokoleń (niem. Geschlechterfolge), tak że numeracja może bardzo ułatwić orientację nawet w licznych grupach przodków i znalezienie konkretnego przodka. Ostateczna wersja tablicy genealogicznej, która w zależności od swej objętości może wymagać dużo czasu i pracy, winna być wykonana na podstawie niebudzących zastrzeżeń ustaleń i uwierzytelnionych dokumentów. Gdy już się sporządzi swą tablicę genealogiczną w wyżej wspomniany prawidłowy sposób w oparciu o dokumenty, otrzymuje się podstawy do uzyskania
