Tajemnice walizki generała Sierowa. Iwan Sierow

      Jesienią 1944 roku Sierowa mianowano pełnomocnikiem NKWD na Froncie Białoruskim, swego rodzaju pełnomocnym przedstawicielem Stalina. Podporządkowano mu wszystkie struktury siłowe frontu – Smiersz, pograniczników, wojska ochrony zaplecza, miejscowe oddziały NKWD i NKGB. Los ponownie połączy go z marszałkiem Żukowem – najpierw po upływie pół roku razem wkroczą do Berlina, potem będą zarządzali pokonanymi Niemcami.

      Maj–czerwiec

      Po powrocie do Moskwy w końcu maja 1944 roku chciwie chłonąłem wszystkie wiadomości, ponieważ na Krymie miałem dostęp tyko do oficjalnych radiowych komunikatów rządowych, a gazet nie czytałem.

      Na początku kwietnia nasze wojska wyzwoliły Węgry spod okupacji hitlerowskiej.

      W dniu 1 maja opublikowano postanowienie o medalach za obronę Moskwy i Kaukazu. Mnie wręczono oba.

      Po kilku dniach przeczytałem w gazetach informację Związku Patriotów Polskich, z której wynikało, że do Moskwy przybyli pełnomocnicy Krajowej Rady Narodowej, powstałej 1 stycznia 1944 roku z inicjatywy polskich partii demokratycznych i stronnictw walczących z III Rzeszą…204.

      Dalej w tekście wskazywano, że dojrzała już konieczność utworzenia ośrodka kierującego zmaganiami Polaków z okupantem hitlerowskim, ponieważ polski rząd emigracyjny w Londynie nie nawołuje narodu polskiego do walki, lecz – odwrotnie – zajmuje się prowokacjami i mordowaniem poszczególnych działaczy walczących o narodowe wyzwolenie Polski.

      Na zakończenie podano, że wszystkie polskie oddziały i ugrupowania podziemne połączyły się w Armię Ludową i że naród polski powitał tę decyzję.

      Przedstawiciele Krajowej Rady Narodowej przybyli do Moskwy w celu zapoznania się z pracą Związku Patriotów Polskich, stanem 1. Armii Polskiej oraz nawiązania stosunków z rządami ZSRR i republik związkowych.

      Stalin przyjmował polskiego pełnomocnika Morawskiego (Osóbkę*). Londyńscy Polacy po kilku dniach nazwali przybyłą delegację garstką komunistycznych agentów i awanturników, niemających żadnego poparcia w narodzie.