by Schalk se huis gekyk het. Stories met baie bloed. Hulle ma het een aand in die gang verbygestap en die riller gehoor wat Franna vir Lydia vertel het. “François! Kry onmiddellik end! Lydia sal nie ’n oog toemaak nie!”
“Chill, Ma, dis dieselfde as Rooikappie, en wat van Hansie en Grietjie? Dís nou actually cruel, mense wat hulle kinders in ’n bos los om te vrek van die honger. Ma moan nie as Coenie sulke goed vir haar lees nie.”
Partymaal dink Willem Lydia hou meer van Franna as van hom en Coenie. Hy dink dis omdat Franna lekker rof met haar speel – nie dat hy baiekeer lus het om met haar te speel nie. Hy gooi haar in die lug en sleep haar rond totdat sy gil van lekkerkry. As hulle ma die horries kry, sê Franna net: “Chill, Ma, sy hou daarvan.”
Willem dwaal besluiteloos deur die sentrum. Hy besef gou, nadat hy ’n draai deur CNA geloop het, dat ’n boek nie sal werk nie – dertig rand is te min vir ’n boek. By Pick n Pay is ’n paar plastiekspeelgoed, die meeste duurder as dertig rand. Die goedkoop goed gaan nie langer as ’n dag hou nie. Hy ken vir Lydia. Sy het Franna se wilde geen geërf, meen Oupa.
Skuimseep waarmee sy kan bad, het sy ma voorgestel. Hy weet nie wat skuimseep kos nie, en hy wou nie sê sy sakgeld is lankal op nie. By Clicks krap hy tussen die badgoed rond, maar niks geval hom nie, dis óf te duur óf te lelik. Hy moes vir Schalk saamgebring het. Schalk het twee ouer susters.
Hy gaan staan voor die tuisnywerheid se venster en kyk na die koeke en terte en lekker goed wat ’n mens kan eet. Die pasteie, wat die tannie self maak, kos tien rand. Hy weet, hy en Schalk het al baie hier kom koop. As hy ’n pastei koop, het hy net R25 oor, dis nou saam met die vyf rand wat Schalk hom geskuld het en wat hy vanoggend terugbetaal het.
Willem huiwer. ’n Mens moet eet ook, en hy is honger. Miskien kan hy tog maar vir Lydia lekkers koop en maak of hy sy ma verkeerd verstaan het.
Dan vang sy oog die poprokke wat teen die linkerkantse muur in ’n ry aan hakies hang. Handgemaak, staan op ’n bordjie wat bokant die ry aangebring is. Hy stap huiwerig nader en kyk versigtig na die prys: R23.50 elk. Hy kan sy oë nie glo nie. Hy kyk weer. R23.50 elk, lees hy weer.
Hy ruik die pasteie. Sy mond water. Hy probeer onthou hoe groot Miempie is. Is die rokke groot genoeg? Hy dink so. Miempie is nie ’n baie groot pop nie. Hy kyk selfbewus in die winkel rond. Daar is gelukkig nie ander mense nie. Die tannie by die geldlaai is druk besig en kyk nie op nie.
Watter rok? Hy besluit op die bloue met wit blommetjies en ’n paar wit valletjies. Hy gryp die rok van die hakie af en pyl op die pasteie af. Barbeque beef.
Die tannie kyk op toe hy die rok en die pastei op die toonbank neersit. “Dis vir my sussie,” sê hy vinnig. Sy druk die rok in ’n grys plastieksakkie en hy raap dit en die pastei op nadat hy betaal het.
Lydia gaan erg van die poprok hou, dink hy ingenome toe hy kouend deur die sentrum stap. Baie erg, en hy is seker Franna en Coenie sal nie eens onthou dat sy verjaar nie. Hy sal vra dat sy ma die rok mooi toedraai.
Coenie en Franna eet toebroodjies by die kombuistafel toe hy by die huis kom. Coenie vertel van die nuwe liedjie wat die orkes die middag geoefen het, iets te doen met ’n knife.
Franna het rugby geoefen. Sy rugbytrui is vuil en vol groen grasvlekke. Hy ruik na sweet en sy voete stink. Sy tokse en kouse lê eenkant op die kombuisvloer.
“Wat het jy gekoop?” Franna se oë is op die grys sakkie in Willem se hand. Coenie bly afgehaal stil, maar hy kyk ook nuuskierig na Willem.
“Dis my saak.”
Willem probeer vinnig by hulle verbydruk kamer toe, maar Franna gryp die plastieksakkie uit sy hand. Hy skud die inhoud al kouend op die tafel uit. Coenie leun nuuskierig vorentoe. Franna lig die poprok met ’n vinger op en kyk daarna.
“Moer my dood, Willempie. Nou kort jy nog net die pop.”
“Jou simpel aap, dis nie vir my nie!” sê Willem kwaad.
Coenie het nog nie die kloutjie by die oor gekry nie. Hy druk onseker met sy vinger aan die hopie materiaal. “Is dit ’n panty?”
Willem gryp die poprok en druk dit terug in die sakkie. Terwyl hy kamer toe loop, hoor lag hy Franna in die kombuis. Dié vertel vir sy ma dat Willem vir hom ’n poprok gekoop het.
Hy sal nie verbaas wees as hy nog eendag vir Franna met een van sy pa se vleismesse steek nie.
“Ek het vir Kokkie Kok en Klein Kokkie Kok van Kokkies’ Motors by die bank raakgeloop,” sê Willem se pa die aand aan tafel terwyl hy ’n beentjie aflek. “Groot Kokkie sê hulle het ’n karavaan ingekry. ’n Bargain.” Hy suig aan die beentjie. “Ouerig maar tog.”
Niemand sê iets nie. Hulle eet in stilte.
“Groot Kokkie sê die karavaan moet skuif voor die einde van die week.”
Willem se ma sug.
“Vakansies is deesdae so duur.” Sy pa skep nog ’n stuk skaapvleis op sy bord. “Met ’n karavaan kan jy enige plek gaan vakansie hou en sommer teenaan die see stilhou,” gaan hy voort.
“Ag, Hans,” sug hulle ma. Sy sit haar mes en vurk hard neer. “Kan ons nie maar liewer … Dis so ’n gesukkel met die een badkamer.”
Willem sien sy pa hoor nie. “Kokkie sê …”
“Kakka,” sê Lydia terwyl sy ’n ertjie op die vloer gooi.
“Lydia!” raas hulle ma.
“Wie leer die kind so lelik praat?” vra hulle pa vererg.
“Dis Willem Poprok,” grynslag Franna met ’n mond vol kos.
Willem word kwaad, so kwaad soos hy nog nooit in sy lewe was nie. Voor hy hom kan keer, gooi hy vir Franna met sy broodrolletjie. Franna koes en die rolletjie tref die muur agter hom.
Daar is skielik ’n ysige stilte om die tafel. Hulle pa se vurk hang in die lug. Almal kyk vir Willem. Franna grynslag steeds. Willem wil hom vermoor.
“Willem,” sê sy pa stadig terwyl hy sy mes en vurk bymekaar op sy bord sit. “Gaan wag vir my in jou kamer.”
Willem wil huil so kwaad is hy. Hy sit op sy bed en wag. Hy gee nie om wát sy pa aan hom doen nie, hy sal vir Franna terugkry. Hy gaan sommer nou vir sy pa vertel van die goed in die bruin koevert wat Franna onder sý mat wegsteek.
Ná ’n ewigheid kom sy pa in en maak die deur toe. Hy gaan sit op die voetenent van die bed. Hy kyk na die poster van Minki van der Westhuizen.
“Dis darem ’n mooi meisiekind,” sê hy half ingedagte.
Willem wag.
Sy pa draai na hom. “Willem. Ek wil jou nie foeter nie. Jy is te groot.”
Willem sien hy wonder wat om volgende te sê.
“En ek wil jou nie hok nie. Dis rugbyseisoen en jy moet oefen.”
Hy bly stil. Willem wag.
“Jy moet jou nie so baie aan François steur nie. Hy terg jou
