saak hoe hard ek probeer het nie. Ek kon hóm skaars onthou. Hy was nie meer vir my ’n realiteit nie, net ’n gedagte: Ek het ’n pa. Êrens. In die tronk. Wat ek weer eendag op ’n reëndag sal sien.
Toe ons Vanderbijlparkhuis omtrent leeg was, het ons weer getrek, hierdie keer na Westonaria. Paul het sy werk verloor en ons kon nie meer die huur bekostig nie, het ek afgelei uit hulle rusies.
Ons het vir Missy en Bonnie agtergelos, nes die vorige inwoners. Snags het ek gedroom ons ry terug en ek sien hulle langs die pad loop, op soek na ons. Dan het ek teleurgesteld wakker geword. Of ek het gedroom hulle gaan dood van die honger of iemand slaan hulle. Dan het ek verlig wakker geword. Ek het erger gevoel oor Missy en Bonnie as toe my pa tronk toe is.
Ons het in ’n gemeubileerde tweevertrekwoonstel agter in mense se tuin gaan woon. Daar was nie ’n kombuis of sitkamer nie, net twee slaapkamers en ’n badkamer. Dit het sleg met ons gegaan. Paul het by ’n hotel werk gekry en daar was nie genoeg geld vir ’n beter blyplek nie.
“Dis net tydelik, Lisa,” het ek hom by my ma hoor gatkruip. Hy het met sy hand oor haar groot maag gevryf.
“Jy sê dit al vir maande!” het sy bitsig geantwoord en sy hand weggeklap.
Hulle bakleiery het nou gewelddadig geraak. Paul het een aand ’n wit trourok huis toe gebring en my ma gevra om met hom te trou. Sy het hom met ’n glasbord deur sy gesig geslaan.
“Jou fokken bitch!” het hy gesis en haar aan die hare gegryp.
Ek kon die bloed op sy gesig sien en het histeries begin gil: “Los my ma uit! Los my ma uit!”
Ek het gehoop die mense in die hoofhuis sal dalk die geskreeu hoor en kom help, maar as hulle dit gehoor het, het hulle besluit om nie in te meng nie. Soos al die vorige kere.
“Los my, jou useless bastard!” het my ma geskree en wild na Paul geslaan.
Hy het haar gelos en die woonstel se deur hard agter hom toegeslaan. Ons het hom die res van die aand nie weer gesien nie en ek was dankbaar daaroor.
Die trourok was die mooiste iets wat ek nog gesien het, vol sagte satynvalle en met fyn kraletjies daarop vasgewerk. Ek wou hê my ma moes dit aantrek sodat ek kon sien, maar sy het dit aan die brand gesteek.
Paul het die volgende dag teruggekom en dinge het soort van na normaal teruggekeer – as ’n mens die lewe in ’n tweevertrekwoonstel sonder ’n kombuis agter in mense se tuin normaal kan noem.
Theuns-hulle sou die Aprilvakansie ook nie huis toe kom nie. My ma het gereël dat hulle weer saam met die kerk op ’n kamp gaan, want die woonstel was te klein vir ses mense.
Gedurende die vakansie het my ma my beveel om vir die dag saam met Paul hotel toe te gaan. Sy het nie lekker gevoel nie en wou heeldag in die bed bly sonder om oor my bekommerd te wees.
Ek was bang en het geweier.
“Jy gáán saam met Paul hotel toe, Claudie!”
“Nee, Ma, ek gaan nie, ek wíl nie, ek sál nie!” het ek hardegat geprotesteer en my voet op die grond gestamp.
Toe klap sy my teen die kant van my kop, só hard dat ek begin opgooi het.
“Gaan vee jou fokken gesig af!” het sy geskree en ek het begin huil.
Ek was só geskok dat ek sonder ’n verdere woord saam met Paul hotel toe is. Op pad daarheen het ons stil langs mekaar geloop. Ek het heelpad saggies gehuil en snot oor my hele gesig gesmeer in my pogings om my trane af te vee. Ek was bang en benoud en hartseer oor my ma. Ek het nie gehuil oor die klap so seer was nie, ek het gehuil oor sý gehuil het. Oor ek geweet het dis mý skuld dat sy gehuil het.
En ek was bang vir Paul. Gaan hy weer iets met my probeer? Dit was die eerste keer dat ons weer alleen saam was.
By die hotel het hy my na ’n kamer gevat en my beveel om op die groot dubbelbed te sit. Ek het met ’n stywe rug op die randjie van die bed gaan sit. Ek was naar, my oë het gebrand van al die huil en my kop was nog seer van my ma se klap.
“So, wat gaan ek heeldag met jou aanvang?” het Paul met ’n smerige glimlag gevra. “Aangesien jou ma jou nou op mý gedump het.”
Hy het omgedraai en ’n wit hemp en swart broek uit die kas agter hom gehaal. Toe hy begin om sy jeans uit te trek, het ek ongemaklik afgekyk na my hande op my skoot en met my vingers begin speel. Lank terug, in die Secundahuis, het my pa my ’n rympie geleer vir my vingers: duimpie, duimpie-se-maat, langeraat, fielafooi, piepie-in-die-kooi. Ek het my vingers dié name gegee en my verbeel hulle is mense wat met my kan praat.
“Niks nie,” het ek hoopvol geantwoord.
Hy het gelag. Nadergekom en reg voor my kom staan. “Kyk vir my. Of ek los jou vanaand hier as ek huis toe gaan.”
Ek het opgekyk. Hy het sy penis uit sy onderbroek gehaal en met hom begin speel. Ek het skaam gekry.
“Laaik jy dit?” het hy uitasem gevra. “Wil jy proe?”
“Nee.”
“Proe, man! Hy proe lekker.”
“Ek wil nie.”
“Ek dink jy wil,” het hy gesê en sy penis in my gesig gedruk.
“Ek gaan vir my ma sê as jy weer aan my vat.” Ek weet nie waar ek die moed vandaan gekry het nie, maar ek het skielik roekeloos en uitdagend gevoel.
Toe druk hy sy penis vinnig terug in sy onderbroek en klap my hard deur my gesig. Op dieselfde plek waar my ma se hou van vroeër nog gepyn het.
“Vertel dít vir jou ma, jou klein brat! Jy wou my mos afloer terwyl ek aantrek!”
Ek het my brandende wang vasgehou en van voor af begin huil. Eers toe ek die deur hoor toegaan, het ek dit gewaag om weer op te kyk. Ek was verlig om alleen in die kamer te wees. Ek het nog steeds gehuil. Oor my ma. Oor Theuns. Oor Missy en Bonnie. Oor my pa. Oor my seer kop en gesig.
Ek moes aan die slaap geraak het, want toe Paul my aan my skouer wakker ruk, was dit al donker buite.
“Gaan was daai snot van jou gesig af. Sies, man, jy lyk soos ’n tramp! Jy loop nie so saam met mý nie.”
Ek het Sammy net een keer gesien. Vinnig. Sy het geel klere aangehad en was ’n piepklein bondeltjie in ’n kombers toegevou. Toe my ma met haar uit die hospitaal stap, het sy haar dadelik vir ander mense gegee. Die vrou het haar gretig uit my ma se arms gevat.
Ek het nadergestaan en verwonderd na haar gekyk. “Is dit ’n dogtertjie of ’n seuntjie?” het ek gefluister.
“ ’n Dogtertjie,” het my ma geantwoord, haar gesig totaal uitdrukkingloos.
“Wat is haar naam?”
My ma het vraend na die ander vrou gekyk.
“Sammy,” het die ander vrou geantwoord.
Al het my ma niks vir my gesê nie, het ek verstaan dat dit haar baba en my sussie was. Ek het net nie verstaan hoekom sy haar vir ander mense gegee het nie. Paul het eenkant gestaan en rook, so asof hy nie
