blaasorkes hoor. Dit is die sirkus!
Saartjie nael by die huis uit om Anna te gaan haal.
By die tuinhekkie aarsel sy net ’n oomblik toe sy die betonblokke sien en dan doen sy maar wat sy altyd doen. Sy spring vinnig en sekuur sonder om aan een van die gleuwe tussen die blokke te raak.
Die meisie is opgewonde. Sy is weer ’n rabbedoe. Hoe kan ’n mens jou gedra soos ’n waardige persoon wat nog wêreldroem gaan verwerf as daar ’n sirkus op die dorp is? Die medalje lê nou vergete in haar kamer. Saartjie is weer Saartjie.
“Kom, Anna!” skree sy uitgelate toe sy soos ’n warrelwind by die huis ingewaai kom. “Die sirkus is hier!”
“Ek het hulle gehoor!” antwoord Anna opgewonde. “Ek wou jou nou net kom haal.”
“Wag vir my!” kom Muggie se skril stemmetjie uit haar kamer. “Ek gaan saam!”
Saartjie en Anna kyk na mekaar. Hulle het seker nie ’n keuse nie.
“Maak gou!” skree Anna ongeduldig.
Muggie kom by haar kamer uitgehardloop met haar pop, Trienkie, in haar arms. Sy het geslaap toe die blaasorkes haar wakker gemaak het.
Sy sing in ’n skril stemmetjie: “Die sirkus is hier! Die sirkus is hier!” Saartjie en Anna sing ook saam. Die drie hardloop by die tuinpaadjie af.
O, die betowerende woorde – “Die sirkus is hier!” Uit alle dele van Lynnekom kom kinders – grotes, kleintjies, maeres, vettes, mooies, lelikes – aangehardloop. Soos ’n juigkreet weergalm dit: “Die sirkus is hier!”
Die sirkusmense en hul diere loop in die hoofstraat af. Die blaasorkes marsjeer heel voor.
Die kinders hardloop langs die mans in rooi uniforms. Hulle speel marsmusiek wat die bloed warm deur jou are laat bruis.
Met groot oë kyk die kinders na die res van die sirkus. Agter die orkes is twee hokke op wiele en in die hokke is ’n hele paar brullende leeus.
Bennie en Apie vergaap hulle aan die leeus. Hulle het vlugtig gekyk na al die goed wat daar te sien is en toe besluit hulle hou die meeste van die leeus. Die twee draf nou al langs die leeuhokke.
Agter die leeus is ’n klomp ponies met wit en bruin vlekke en dan volg daar ’n enorme olifant.
Muggie kan haar oë nie van die olifant af hou nie.
“Het jy al ooit so ’n groot ding gesien, Trienkie?” Sy hou haar pop op om die olifant beter te kan sien.
Daar is hansworse wat grappe maak en bollemakiesie slaan en vir die mense waai.
Daar is ’n sterk man met geweldige spiere wat loop en spykers kou asof dit niks snaaks is nie.
Daar is ’n man met ’n wit rybroek aan en ’n hoë swart keil op sy kop. Hy het ’n welige snor en dra ’n swart pak. Hy praat oor die mikrofoon, hard bo die blêrorkes uit. Hy sê Lynnekom se inwoners moenie Karzo se wêreldberoemde sirkus misloop nie. Hulle gaan die voorstad vereer deur vir drie aande vertonings hier te gee. En daar is boonop Saterdag ’n middagvertoning ook.
Die Drie Muskiete verkyk hulle aan ’n pragtige vrou op ’n groot wit hings. Voor die perd is ’n koddige skepseltjie wat op lang stelte loop. Almal kyk benoud op na hom. Hy dra ’n grillerige mombakkies en ’n plakkaat waarop Saartjie-hulle lees wie die dame op die hings is:
Die beroemde Marzyna –
gehore regoor die wêreld se liefling!
Sy gaan allerhande asemrowende toertjies op die Arabiese hings se rug uithaal. Sy het al voor konings en prinse opgetree! As die mense haar nie sien nie, mis hulle een van die wonders van die wêreld.
Saartjie, Anna en Lina besluit al gebeur wat ook al, hulle gaan dít nie misloop nie.
Die optog beweeg na die oop terrein net agter die hoofstraat.
“Gaan vertel vir julle ouers van Karzo se beroemde sirkus,” sê die man met die keil en die pak, wat soos die sirkusbaas lyk. “Julle kinders moenie nou in ons pad wees nie.”
Dit swerm skielik van sirkuswerkers wat gate vir die groot tent se pale begin grawe.
Saartjie sien die wêreld se liefling, Marzyna, by ’n karavaan inglip. Sy gaan seker rus sodat sy vars kan wees vir vanaand se vertoning.
Die sirkusbaas het nou ’n kakiebroek en hemp aan. Hy skree bevele uit: “Opskud! Gou maak! Slaap julle?” en sommer ’n string vloekwoorde ook.
Hy lyk briesend omdat die manne nie vinnig genoeg na sy sin werk nie.
Saartjie kyk na Anna en Lina. Hulle kyk na haar. Dieselfde gedagte flits deur al drie se koppe – dis nie ’n plek vir hulle hierdie nie. Ook nie vir Muggie, wat met groot oë na die man se wonderlike woordeskat staan en luister nie.
“Kom,” sê Anna en gryp haar protesterende sussie se hand.
Die meisies gee vinnig daar pad. Hulle ore brand behoorlik.
“Sjoe,” sê Muggie, “ek het nog nooit daardie woorde gehoor nie …”
Al Lynnekom se kinders vertel vir hul ouers van Karzo se wonderlike sirkus. Hulle wil almal Saterdagmiddag in die groot tent wees.
Saartjie wil die graagste die pragtige Marzyna se toertjies op haar wit perd sien. Apie wil weer die leeus sien. Hy wil sien wat daardie ou wat glo in die hok met die leeus gaan speel, doen as die leeus omgekrap raak!
“Julle kan Saterdagmiddag gaan,” sê hul ma, “as julle jul tot dan gedra en nie met mekaar stry nie. Verstaan?”
Saartjie en Apie knik ernstig kop. Hulle is mos altyd soet en hulle stry nooit eintlik nie … miskien net so af en toe oor iets kleins.
Die twee kyk ewe vroom na mekaar en glimlag vriendelik. Hulle gaan die volgende paar dae hul bes doen om hul ouers nie kwaad te maak nie. Hulle wil tog nie Karzo se beroemde sirkus misloop nie.
Vir Lynnekom se jongklomp gaan die dae te stadig verby. Die meeste van die grootmense gaan in die aande na die sirkus en almal meen dit is ’n puik vertoning, nie sommer ’n derderangse affêre nie. Die kinders praat en droom deesdae net van die sirkus.
Dit gaan goed met Saartjie en Apie. Hulle het nog nie een keer oor die tou getrap nie. Tot die Vrydagmiddag … die dag voor hulle sirkus toe wil gaan! Toe is daar groot moles.
Saartjie sit in haar kamer en lees. Dit is nie juis ’n interessante boek nie. Sy sit dit neer en staar dan by die venster uit.
Die Baumanns woon in ’n dubbelverdiepinghuis. Saartjie se kamer is bo. Bokant Lynnekom se huisdakke kan sy die hoogste punt van die groot sirkustent sien.
Sy wens dit is al die volgende middag sodat hulle sirkus toe kan gaan. Dit moet darem heerlik wees om soos daardie Marzyna te wees wat allerhande toertjies op ’n perd se rug kan doen en dan boonop regoor die wêreld rondreis.
Saartjie tuur vir ’n hele ruk by die venster uit. Daar
