Dié aand is Trompie pootuit van al die dink. Hy het die hele middag hard probeer om aan ’n plan te dink, maar kon met niks vorendag kom nie. Hy het nie vanaand die krag om nog verder te dink nie. Hy sal maar wag tot daar iets gebeur wat hom ’n idee gee.
Die volgende oggend gebeur daar iets in die skool wat die Boksombende dalk net kan help om baie geld te maak.
Katrien Gerritse, die meisie wat langs Trompie-hulle woon, sit in die ry langs hom – net ’n entjie voor Trompie.
Hulle het nou Afrikaans by meneer Claassen. Hy is ’n finalejaarstudent aan die universiteit en het net vir ’n maand kom aflos terwyl meneer Dykman van sy groot hartoperasie herstel.
Die kinders het die onervare aspirantonderwyser sommer die eerste dag al Klasie-Kasie gedoop. Later het hulle dit verkort tot net Ou Kasie. Die feit dat die jong man nog sukkel om dissipline te handhaaf, laat die kinders ekstra baie van hom hou. Hulle het altyd baie pret in Ou Kasie se klas.
Vandag moet die leerders ’n lang paragraaf op die bord netjies in hul boeke oorskryf. Dan moet hulle al die werkwoorde, selfstandige naamwoorde, voornaamwoorde en ander woordsoorte in aparte kolomme daaronder neerskryf.
Trompie verstaan nie veel van sinsontleding nie, maar hy is sommer gou klaar. Hy het elke woordsoort se naam boaan ’n kolom geskryf en die woorde toe sommer by enige kolom ingevul. Soos hy vir Rooie sê – hy gaan baie per toeval verkeerd hê, maar baie gaan ook per toeval reg wees.
Trompie is nou verveeld. Hy sit en rondkyk. Hy wonder wat hy kan doen.
Dan kyk hy na Katrien in die ry langs hom. Sy was eens op ’n tyd sy meisie. Hulle het die oggend begin uitgaan en daardie selfde middag het hy haar afgesê. Of het sy hom afgesê? Trompie kan nou nie meer onthou nie en dit maak ook nie saak nie.
Katrien was eenkeer ook ’n halwe lid van die Boksombende. Sy moes hulle betaal vir hierdie voorreg, en die seuns het vir hulle lekkers met haar geld gekoop. Trompie dink nou daaraan dat Katrien nog steeds ’n halwe lid van die Boksombende is – in teorie altans.
Dan sien hy iets op die bank langs Katrien. Dit lyk soos ’n bondeltjie klere. Trompie leun effens vorentoe om beter te kan sien en kom agter dit is ’n pop.
Hy het die pop al by Katrien se huis gesien. Hy frons. Hy wonder hoekom Katrien die pop skool toe gebring het? Is sy nie ’n bietjie oud om met poppe te speel nie? Sy het dit seker skool toe gebring om vir een van die ander meisies te wys. Dit is ’n baie mooi pop wat “Mamma!” sê as jy dit op die maag druk. Dalk wil sy ’n mondeling of iets oor die pop doen.
Trompie begin skielik glimlag. Dit behoort pret te wees. Ou Kasie is skrikkerig om te kwaai met hulle te wees. Hy sal maar net saam lag en ook die grap geniet.
Trompie wonder of hy Katrien moet vra of hy die pop kan leen. Maar sê nou sy sê nee? Dan sal sy die pop aan haar ander kant neersit – buite sy bereik. Hy besluit om haar liewer nie te vra nie.
Ou Kasie sit by die tafel en sien opstelle na. Die klas is vandag nogal besonder stil, seker omdat almal so besig is om die woorde in die (hopelik) regte kolomme neer te skryf.
Trompie skuif versigtig uit sy bank totdat hy soos ’n vink oor die paadjie tussen die twee rye banke hang. Hy steek sy hande stadig na die pop toe uit. Hy wil dit suutjies vat sonder dat Katrien iets agterkom.
Toe sy hande ’n paar sentimeter van die pop af is, kyk Trompie op om te sien of alles nog reg is en of die onderwyser nog met sy nasienwerk besig is.
Trompie skrik hom boeglam toe hy sien hoe Ou Kasie hom aandagtig sit en dophou. Hy laat sak sy hande vinnig en val terug in sy bank.
“Hê-hê …” gee Trompie ’n verleë laggie.
“Wat vang jy aan?” vra die jong onderwyser.
“Ek doen maar net ’n paar oefeninge, Meneer weet,” antwoord Trompie en wikkel sy skouers. “Mens word styf van so lank sit.”
“Gaan liewer aan met jou werk,” sê die onderwyser. “Dis netnou pouse. Dan kan jy oefeninge doen.”
“Ja, Meneer,” sê Trompie gedwee. Hy maak of hy weer met sy werk besig is, maar hy sit en dink hoe hy die pop in die hande kan kry sonder dat Katrien dit agterkom.
Dit is stil in die klas. Almal is nog steeds besig met die woordsoorte. Trompie kry ’n idee. Hy frommel ’n stukkie papier in sy hand op en stap tot by die snippermandjie voor in die klas. Hy gooi die papier daarin en kyk vlugtig rond. Niemand neem notisie van hom nie. Almal is verdiep in hul werk – die onderwyser ook.
Trompie stap kastig ongeërg terug na sy bank toe, maar sy hart klop wild. Hy moet vinnig gryp – en seker maak hy gryp die pop nie aan die maag nie, want dit sal alles bederf as die ding nou al “Mamma!” skree.
Toe Trompie by Katrien kom, skiet sy regterhand uit en gryp die pop aan die arm. Hy gee twee vinnige treë tot by sy bank en gaan sit. Dit gebeur alles so vinnig dat Katrien niks agterkom nie. Trompie prop die pop onder sy bank in.
Hy sit nou met ’n onskuldige gesig en rondkyk. Niemand het gesien hoe gaps hy die pop nie. Almal sit nog steeds en werk.
Trompie besluit dit is tyd dat die pret begin.
Hy fluister vir Rooie wat langs hom sit van sy plan en draai dan om en doen dieselfde met Dawie en Blikkies agter hom.
Dit is stil in die klas. Trompie steek sy hande onder sy bank in en voel-voel na die pop. Sy duime rus op die pop se maag. Dan druk hy hard.
“Mamma!” kom die helder stemmetjie. Almal kyk op. Die onderwyser frons.
“Wat op aarde was dit?” vra hy.
“Dit het geklink soos ’n babatjie wat huil en sy ma roep,” antwoord ’n seun voor in die klas.
“Maar hier kan tog nie ’n baba in die klas wees nie,” sê die onderwyser fronsend. Hy besef nie dit is ’n pop nie. Ou Kasie kyk na Trompie. Dit het vir hom geklink of die geluid van daardie kant af kom.
Trompie kyk met ’n vroom gesig voor hom uit. Dit lyk of botter nie in sy mond sal smelt nie. Rooie staar ook sedig voor hom uit.
Katrien giggel. Sy besef wat gebeur het. Trompie moes haar pop gegryp het.
“Stil, Katrien!” beveel die studentonderwyser. “Gaan aan met julle werk – almal van julle.”
Die kinders maak so – altans hulle maak of hulle daarmee voortgaan.
Die onderwyser sit fronsend en wonder. Die universiteit het hom nog nie geleer wat om te doen as ’n baba in die klas na sy ma roep nie.
Maar dit kan tog nie ’n regte baba wees nie? Ou Kasie dink nou aan allerhande verklarings vir die geluid wat hy so duidelik gehoor het, maar glad nie aan die moontlikheid van ’n pop nie. Hy vermoed dit is seker maar iemand wat ’n grap probeer maak het. Hy besluit om die voorval te vergeet en met sy werk aan te gaan.
Trompie het vir sy vriende gefluister sy plan is om die pop na iemand anders toe aan te gee sodat die geluid nie weer uit dieselfde rigting kom nie. Die nuus versprei soos ’n veldbrand deur die klas en dit is nie lank nie of almal weet wat aangaan.
