Қадр кечасидаги қотиллик. Комил Ойдинович Синдаров
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Қадр кечасидаги қотиллик - Комил Ойдинович Синдаров страница 9
– Яхши, сейф қаерда бўлган? – гуруҳ раҳбари ётоқхонага мўралади.
– Сейф мана бу шкафнинг ичида бўлган, – терговчи ётоқхонадаги шкафнинг эшигини очди.
– Қотиллар сейфнинг турган жойини аниқ билган шекилли, – деди гуруҳ раҳбари шкаф ичидаги темир қутига зимдан тикилиб, – нима сабабдан сейфни калити билан очмай, бузиб очишган?
– Тиқилинчда калитни излаб топишолмаган шекилли, – изоҳ берди терговчи, – воқеа жойини кўздан кечиришда калит мана бу картинанинг орқасидан чиқди, – деди у деворга осиғлик от тасвири туширилган картинани кўрсатиб.
– Сейфни нима ёрдамида бузишган? – қизиқди Жўрабой.
– Жиноятчилар ўзлари билан лом ёки шунга ўхшаш темир жисм олиб келган кўринади. Чунки уй эгасининг асбоб-анжомлари ертўлада сақланган, уларга ҳеч ким тегмаган.
– Воқеа жойини кўздан кечириш баённомаси билан танишдим, – гуруҳ раҳбари ён атрофи, оёқ остига аланглаб, – анча саводли тузилган, ҳеч нарса эътибордан четда қолмаган. Қайта кўздан кечиришга ҳожат бўлмаса керак…
– Раҳмат… албатта, ҳожат йўқ, – деди Худойберди нима дейишини билмай.
– Тахминанинг хонаси қаерда? – гуруҳ раҳбари хонадан чиқиб, йўлак бўйлаб юра бошлади.
– Унинг ётоғи сал ичкарироқда, – терговчи олдинга ўтиб, йўл бошлади, – мана бу ер ошхона, бу хона меҳмонхона.
– Жиянингиз уйдами? – гуруҳ раҳбари бир чеккада ийманиб турган Шахинадан сўради.
– Йўқ, кўчага чиқиб кетганди, – деди аёл қовоғини очмай, – институтга ўқишга киришга ҳужжат тайёрлаб юрганди.
– Мана буниси Тахминанинг хонаси, – терговчи йўлакнинг охиридаги эшик олдида тўхтади ва уй бекасига қараб, «Кирсак бўладими?» деди.
– Калитни ўзи билан олиб кетган бўлса керак, – Шахина эшикка яқинлашиб, очқичини босиб кўрди, – айтдим-ку, калитни ўзи билан олиб юради… Нима, уни чақирайми?
– Майли, шарт эмас, – гуруҳ раҳбари ортига бурилди.
– Ертўлага мана бу зинапоядан тушилади, – ташқарига чиққач, Худойберди уйинг чап томонидаги кичикроқ эшик томонга юрди.
Гуруҳ аъзолари олдинма-кетин энгашиб, ертўлага тушишди. Кимдир чироқни ёқди. Зах аралаш бадбўй ҳид димоққа урилди.
– Гиламга ўралган мурда мана бу ерда бўлган, – бошловчи рўмолчаси билан бурнини беркитганча хонанинг тўридаги бурчакни кўрсатди.
– Тушунарли, – Санжарбек мурда турган жойни бир муддат кўзи билан пайпаслаб, орқага тисралди.
– Терговчи ака, – ҳовлига чиққач, Шахина гуруҳ раҳбарига яқинлашди, – шу ишни ергина ютгур Худоёр қилганмикан? Жанжаллашса – отам билан жанжаллашган, онам бечорада нима айб? Қамоқда чиригур!!!
– Биласиз, айбдорлик масаласини суд ҳал қилади, – мавҳумроқ жавоб қилди гуруҳ раҳбари, – текширяпмиз, ҳозирча бир нарса дейиш қийин.
– Бу нима