қаёқдандир олиб келган патефоннинг қулоғини бураяпти. Патефондан қизиқчи кишининг овози келди. Раҳмон ота ўрнидан туриб эшитди. Кейин «Шовла қилсам, ботмайди» деб қўшиқ бошланганда қўлларини кўтарди, ғоз туриб қўшиқ мақомига йўрғалай кетди.
УЧРАШУВ 6
…………….
Унинг ёшиўн олтида.Бугун туғилган куни. У қўлидаги лойни деворга шоп этиб ёпиштирди. Лой тарашадай бўлиб қолган деворнинг бир қатлами билан уваланиб тушди. Оёғи остидаги челакка қўлини ботириб деворга сув сепди, сўнг яна лойни ўша ерга урди. Андавалади.
Қўлида катта пичоқ билан ер кавлаб ўйнаётган жияни қўқисдан йиғлай бошлади.Ўшанга қаради. Йўқ, бирор жойини кесиб олмабди. Ари чақибди. У арини қаттиқ сўкди, шундан кейин жиян йиғиси босилди.
Кўча эшикдан қоп-қора кичкина бош кўринди. Бош жияни томонга телмуриб «юр, ўйнаймиз», деди. Жияни: «Сен билан ўйнамайман, иш қиляпмиз», деди тоғасига қараб. Тоғаси иржайиб: «Бор, ўйнаб кел, пичоқни ташлаб кет», деган эди, жияни уввос солиб йиғлаб юборди.
Уйдан кўзлари шишган опаси чиқди, ўғлини чирқиратиб ичкарига судради. Ичкаридан поччасининг ғулдураган товуши келди. Кейин эшикдан жундор қорин кўринди. Қорин аста-секин юриб, унинг ёнига келди.
– Баракалла, қишлақилар ишга жуда эпчил-да!– деди. Чўмилиш учун юрди. Поччаси қўлбола душнинг жумрагини бураб:– У-у-ув! Сув қайнаб қолибди-ку!”– деди.– Ука, бир челак сув олиб келинг-чи, яшанг!
У ишни битириб, поччасини кутиб ўтирди. Поччаси ювиниб чиққач, унга:
– Почча, бугун менинг туғилган куним эди,– деди.
– Ҳў, қуллуқ бўлсин. Бозор куни туғилган экансиз-да! Нега исмингиз Бозорвой эмас! Хотин! Соатни қара!
– Олти.
– Бозорга тушдингми?
Опаси қўлини пешонасига қўйиб хўмрайди.
– Ёнингиздан жилганим йўқ-ку, тавба…
– Хўп-хўп, гапни чўзма.
Поччаси бир нарсадан хижолат тортиб, қизарди.
– Ука, бозоргағириллаб бориб, пиво олиб келмайсизми? Тўлатиб-тўлатиб олинг, хўпми?
Поччаси келтирилган пивони тусмоллаб чамасиникўрди. Ўрик остидаги салқинсупага бордилар. Биргина косага қуйиб ичиб олди. Опаси ҳам ичди. «Пиво яхши нарса, уйқуни келтиради», деди поччаси. Ичкарида телефон жиринглади. Жияни йиғлади. Опаси телефонни олди. “Сизни”, деди эрига қараб. Поччаси телефондагига, «хўп», деди.
– Ташлашамиз… Беш-олти пиводан. Меникининг фарзининиўғлим овқат пишаётган қозонга ташлаб қўйган экан, хотиним отворибди. Олиб чиқақолинг.
– Уф-ф!– деди опаси.
Эри“нима чора” дегандек узун бошини эгиб илтижо қилди.
Опаси ўғлини кўтариб қаёққадир жўнади.
Бир киши шахматқўлтиқлаб кирди. Телефон қилган киши, шекилли.
– Уйда хотин йўқ… зерикдим– деди у.
Ўйинга берилиб кетишди. Пиво ичишди.
Поччаси икки марта пивога пул берди. Анави бир марта.
Ҳаво
“Учрашув”нинг ёзилиш санаси: “11.02.67 й.”
