Lempereur, urodzony 4 września 1970 roku, francuski szef kuchni i biznesmen, pracujący głównie w Stanach Zjednoczonych.
Początki kariery
Jonathan Lempereur urodził się w Gaskonii. Rodzice prowadzili niewielką restaurację La Chevalière, przy place de la Libération w Auch. W wieku szesnastu lat Jonathan rozpoczął praktykę u największych współczesnych szefów kuchni: był pomocnikiem kucharza w restauracjach Ducasse’a, Robuchona i Lenôtre’a, następnie został asystentem wielkiego Jacques’a Laroux w słynnej prowansalskiej restauracji La Bastide w Saint-Paul-de-Vence.
Objawienie
Niespodziewane samobójstwo jego mentora winduje Lempereura na stanowisko szefa kuchni La Bastide. Wbrew przewidywaniom udaje mu się utrzymać restaurację na poprzednim poziomie i w ten sposób w wieku dwudziestu pięciu lat Lempereur zostaje najmłodszym francuskim szefem restauracji mającej trzy gwiazdki w słynnym przewodniku Michelina.
Wówczas prestiżowy Hôtel du Cap d’Antibes powierza mu swoją podupadłą restaurację La Trattoria i w niecały rok po otwarciu lokal ten również zdobywa trzy gwiazdki, czyniąc z Jonathana Lempereura jednego z czterech szefów mających aż sześć gwiazdek w słynnym przewodniku.
Konsekracja
W 2001 roku Jonathan spotyka córkę amerykańskiego biznesmena Franka DeLillo, Francescę. Francesca przyjeżdża do Hôtel du Cap na swój miesiąc miodowy, poślubiwszy bankiera, Marka Chadwicka. Dziedziczka wielkiej fortuny i młody słynny szef kuchni zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia i Francesca w niecały tydzień po ślubie wnosi pozew o rozwód, wchodząc w poważny konflikt ze swoją rodziną, a hotel na Lazurowym Wybrzeżu, aby ratować reputację, zwalnia Jonathana.
Młodzi jadą do Nowego Jorku i pobierają się. Wspomagany przez małżonkę Jonathan otwiera na ostatnim piętrze Rockefeller Center własną restaurację L’Imperator.
Zaczyna się dla niego okres wyjątkowo twórczy – eksperymentuje z nowymi technologiami, zachowując jednak smaki śródziemnomorskie, i staje się jednym z apostołów kuchni molekularnej. Osiąga natychmiastowy sukces. W kilka miesięcy staje się ulubieńcem wszystkich celebrytów, polityków i krytyków gastronomicznych. Mając zaledwie trzydzieści pięć lat, zostaje okrzyknięty najlepszym kucharzem świata przez międzynarodowe jury składające się z czterystu dziennikarzy – kronikarzy gastronomicznych. Wynoszą oni pod niebiosa jego wyśmienity sposób gotowania i zdolność ofiarowania swoim gościom „niesamowitej podróży smakowej”. W tym okresie na stolik w restauracji Jonathana trzeba czekać ponad rok, tak jest oblegana przez dziesiątki tysięcy gości ze wszystkich stron świata.
Ikona medialna
Jonathan Lempereur jest sławny nie tylko dzięki swoim osiągnięciom gastronomicznym, ale również dzięki licznym występom w telewizji, zwłaszcza w dwóch programach: An Hour with Jonathan w BBC America oraz Chef’s Secrets na Fox Channel, oglądanych co tydzień przez miliony telewidzów. Programy te reklamowane są dodatkowo książkami i DVD.
W 2006 roku, popierany przez senator Nowego Jorku Hillary Clinton, Lempereur rozpoczyna akcję przeciw przetworzonej żywności w nowojorskich stołówkach szkolnych. Spotyka się z uczniami, rodzicami oraz z nauczycielami i całkowicie zmienia profil szkolnego odżywiania.
W skórzanej kurtce, ze swoim uroczym uśmiechem i przeuroczym francuskim akcentem młody szef kuchni staje się ikoną nowoczesnej gastronomii i wchodzi na listę najbardziej wpływowych osób „Time Magazine”. Tygodnik nazywa go nawet przy tej okazji „Tomem Cruise’em kuchni”.
– Czy te dekoracje są na sprzedaż?
– Słucham?
Madeline oderwała wzrok od ekranu komputera. Tak się wciągnęła w historię życia Lempereura, że nie usłyszała klientki, która weszła do kwiaciarni.
– Pani dekoracje, czy one są na sprzedaż? – powtórzyła kobieta, wskazując palcem na pastelowe półki z drewna pomalowanego na ołowianą biel, na których stały różne drobiazgi: stuletnie termometry, stare zegary z kukułką, podrdzewiałe klatki dla ptaków, zaśniedziałe lustra, lampki oliwne i świece zapachowe.
– Eee… nie, przykro mi, to jest dekoracja sklepu – skłamała Madeline, pragnąc, żeby klientka jak najszybciej wyszła i pozwoliła jej wrócić do przerwanej lektury.
Biznesmen: budowa grupy Imperator
Korzystając z nowo zdobytej sławy, Lempereur zakłada wraz z żoną grupę Imperator, która ma zdywersyfikować markę dzięki produktom pochodnym. Para otwiera coraz to nowe bistra, restauracje, winiarnie, luksusowe hotele… To imperium restauracyjne rozciąga swoje macki na cały świat, od Las Vegas przez Pekin, Londyn i Dubaj aż do Miami. W roku 2008 grupa Imperator zatrudnia ponad dwieście tysięcy pracowników w ponad piętnastu krajach, a jej roczny obrót wynosi kilkadziesiąt milionów dolarów.
Trudności finansowe i wycofanie się ze świata gastronomii
Podczas gdy do jego nowojorskiej restauracji wciąż napływają nowi klienci, francuski szef kuchni staje się celem coraz gwałtowniejszych ataków. Ci sami krytycy, którzy kilka lat wcześniej wychwalali jego kreatywność i talent, teraz wyrzucają mu, że się rozmienia na drobne i że stał się maszynką do robienia pieniędzy.
Tymczasem ogromny konglomerat nie jest rentowny. Bardzo zadłużona grupa Imperator w grudniu 2009 staje na progu bankructwa. Kilka tygodni później, po rozstaniu z żoną, Jonathan rezygnuje z dalszej działalności, motywując to „zmęczeniem ciągłymi krytykami”, „brakiem natchnienia” oraz „rozczarowaniem światem gastronomii”. W wieku trzydziestu dziewięciu lat, zmuszony do sprzedania prawa do wykorzystania własnego nazwiska, Lempereur wycofuje się definitywnie z interesów. Jego talent na zawsze odmienił współczesną sztukę gastronomiczną.
Na koniec Madeline przeczytała, że Jonathan Lempereur w 2005 roku wydał książkę pod tytułem Zwierzenia zakochanego kucharza. To zachęciło ją do dalszych poszukiwań. Dodatkowe kliknięcia otworzyły przed nią stronę obecnie posiadanej przez Jonathana restauracji w San Francisco, French Touch. Strona najwyraźniej od dawna nie była aktualizowana. Madeline zapoznała się z kilkoma przykładami jadłospisów za dwadzieścia cztery dolary: zupa cebulowa, francuska kaszanka z jabłkami, tarta figowa. Nic specjalnego jak na kogoś, kto kilka lat wcześniej prowadził najlepsze restauracje na świecie.
Jak to się stało? – zaczęła się zastanawiać, przechodząc pomiędzy choinkami i storczykami w głąb kwiaciarni, do części urządzonej jak ogródek. Usiadła na huśtawce zawieszonej na ogromnej gałęzi przyczepionej do sufitu.
Z zamyślenia wyrwał ją dzwonek telefonu. Zerwała się z huśtawki i chwyciła słuchawkę. Dzwonił Takumi.
– Wciąż jeszcze jesteś na poczcie?
– Nie, proszę pa… eee… Madeline. Okazało się, że jest strajk i nic nie działa.
– Dobrze. Zanim wrócisz, wpadnij do księgarni i kup mi książkę… Masz czym zapisać? Podaję ci tytuł: Zwierzenia zakochanego kucharza…
5
