parlamentu w klasycznie Diceyowskiej wymowie statusu koronnego klejnotu brytyjskiego ustroju. Sąd Najwyższy opowiedział się w najdalszy możliwy sposób za suwerennością zgromadzenia w sprawie zmiany statusu Wielkiej Brytanii wobec UE, ochroną i utrzymaniem tej suwerenności przeciwko zakusom rządu działającego implicite na podstawie legitymacji zapewnionej przez wolę narodu wyrażoną w referendum.
Konstytucja Zjednoczonego Królestwa określona została wcześniej jako konstytucja rozproszona, a więc jako konstytucja określająca ramy ustroju i wydobywająca go ze zbioru norm pochodzących z różnych pod względem rodzaju źródeł. Nie wydaje się, by ta jej charakterystyka była zagrożona – czy to przez brexit, czy przez decyzję Sądu Najwyższego. Za zdecydowanie przedwczesne uznać należy głosy, że Sąd Najwyższy prowadzi politykę zmierzającą do przyjęcia przez niego funkcji podobnej czy tożsamej do funkcji Sądu Najwyższego w amerykańskim systemie konstytucyjnym. Choć dzięki wpływowi tradycji kontynentalnych wzrosła w ostatnich dziesięcioleciach rola prawa statutowego (Lee 2018, s. viii), nie wydaje się, by miało ono zupełnie wyprzeć z rozproszonego katalogu źródeł konstytucji Wielkiej Brytanii orzecznictwo czy dorobek jurysprudencji, a nawet zwyczaj. Niewątpliwie orzeczenie Sądu Najwyższego z września 2019 roku wzmacnia tradycyjną narrację suwerenności parlamentu, choć nie wpływa jednocześnie zbyt mocno na debaty toczące się w orzecznictwie i jurysprudencji na temat dokładnej istoty i formy tej suwerenności.
Bagehot W. (1867), The English Constitution, London: Chapman & Hall.
Banaszak B. (2004), Porównawcze prawo konstytucyjne współczesnych państw demokratycznych, Kraków: Zakamycze.
Blackstone W. (1765), Commentaries on the Laws of England, t. 1, Oxford: Clarendon Press.
Bogdanor V.B. (2012), Imprisoned by a Doctrine: The Modern Defence of Parliamentary Sovereignty, „Oxford Journal of Legal Studies” 1 (3), s. 179–195.
Bogdanor V.B. (2016), After the referendum, the people, not parliament, are sovereign, „Financial Times”, [https://www.ft.com/content/9b00bca0-bd61–11e6–8b45-b8b81dd5d080], [dostęp 30 października 2019].
Bogdanor V.B. (2019), Beyond Brexit. Towards a British Constitution, London: I.B. Tauris.
Bryk A. (2013), Konstytucjonalizm. Od starożytnego Izraela do liberalnego konstytucjonalizmu amerykańskiego, Kraków: Wydawnictwo UJ.
Coke E. (2003), The Selected Writings and Speeches of Sir Edward Coke, t. 1, red. S. Sheppard, Indianapolis: Liberty Fund.
Cosgrove R. (1980), The Rule of Law: Albert Venn Dicey, Victorian Jurist, Chapel Hill: University of North Carolina Press.
Cromartie A. (2003), Sir Matthew Hale 1609–1676. Law, religion and natural philosophy, Cambridge: Cambridge University Press.
Dicey A.V. (1885), Lectures Introductory to the Study of the Law of the Constitution, London: Macmillan & Co.
Dicey A.V. (1890), Ought the Referendum to be Introduced into England?, „The Contemporary Review” 57, s. 489–511.
Dicey A.V. (1915), Introduction to the Study of the Law of the Constitution, London: Macmillan.
Dickson B. (2013), Human Rights and the United Kingdom Supreme Court, Oxford: Oxford University Press.
Elliott M. (2019), The Supreme Court’s judgment in Cherry/Miller (No 2): A new approach to constitutional adjudication?, „Public Law for Everyone”, [https://publiclawforeveryone.com/2019/09/24/the-supreme-courts-judgment-in-cherry-miller-no-2-a-new-approach-to-constitutional-adjudication], [dostęp 30 października 2019].
Freeman E.A. (1872), The Growth of the English Constitution from the Earliest Times, London: Macmillan.
Goldsworthy J. (2010), Parliamentary Sovereignty. Contemporary Debates, Cambridge: Cambridge University Press.
Hood Phillips O. (1966), Constitutional Conventions: Dicey’s Predecessors, „The Modern Law Review” 2 (29), s. 137–148.
Jamróz A. (1993), Demokracja współczesna. Wprowadzenie, Białystok: Temida 2.
Jansen N. (2010), The Making of Legal Authority. Non-legislative Codifications in Historical and Comparative Perspective, Oxford: Oxford University Press.
Jennings I. (1959), The Law and the Constitution, London: London University Press.
Johnson N. (2004), Reshaping the British Constitution. Essays in Political Interpretation, Basingstoke: Palgrave Macmillan.
King A. (2009), The British Constitution, Oxford: Oxford University Press.
Kraemer D. (2019), Brexit: Can a no-deal still happen?, „BBC News”, [https://www.bbc.com/news/uk-politics-49612757], [dostęp 30 października 2019].
Lee R.G. (2018), Blackstone’s Statutes on Public Law & Human Rights 2018–2019, Oxford: Oxford University Press.
Mabbett D. (2017), Parliamentary Sovereignty and Brexit, „The Political Quarterly” 2 (88), s. 167–169.
Michener R.E. (1982), Foreword, w: A.V. Dicey, Introduction to the Study of the Law of the Constitution, red. R.E. Michener, Indianapolis: Liberty Fund, s. xi-xxiii.
Mitchell J. (2012), Devolution in the United Kingdom, Manchester: Manchester University Press.
McConalogue J. (2019), The British Constitution Resettled. Parliamentary Sovereignty Before and After Brexit, Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Paterson A. (2013), Final Judgment. The Last Law Lords and the Supreme Court, Oxford–Portland (OR): Hart Publishing.
Pocock J.G.A. (1987), The Ancient Constitution and the Feudal Law. A Study of English Historical Thought in the Seventeenth Century, Cambridge: Cambridge University Press.
Postema G.J. (2003a), Classical Common Law Jurisprudence (Part 1), „Oxford University Commonwealth Law Journal” 2 (2), s. 155–180.
Postema G.J. (2003b), Classical Common Law Jurisprudence (Part 2), „Oxford University Commonwealth Law Journal” 1 (3), s. 1–28.
Qvortrup M. (2002), A Comparative Study of Referendums: Government by the People, Manchester: Manchester University Press.
Sedley S. (2015), Lions Under the Throne. Essays on the History of English Public Law, Cambridge: Cambridge University Press.
Seel G.E., Smith D.L. (2001), Crown and Parliaments 1558–1689, Cambridge: Cambridge University Press.
Szlachta B.W. (2008), Monarchia prawa? Angielska myśl polityczna doby Tudorów, Kraków: Wydawnictwo UJ.
Thorne S.E. (1938), Dr. Bonham’s Case, „Law Quarterly Review” 4 (54), s. 543–552.
Tomkins A., Turpin C. (2007), British Government
